Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 5

[Scholten, Herman]

SCHOLTEN (Herman), geb. te Haaksbergen 28 Mei 1726, overl. te Leiden 10 October 1783. Hij werd 13 Sept. 1744 te Harderwijk ingeschreven, 1747 proponent en predikant te Diepenheim, 1765 hoogleeraar te Leiden, waar Joh. Alberti (I 58) in 1762, Joh. van Schelle in datzelfde jaar, Couwenburg du Bois in 1764 aan de faculteit door den dood waren ontrukt. Vóór Scholten had men tevergeefs R. Castendijk te 's Gravenhage benoemd. Met Scholten benoemden curatoren Aeg. Gillissen die 17 Juni inaugureerde. 18 Juni sprak Scholten De hominis peccatoris propter sola Θ∊ανθρώπου Jesu Christi merita coram Deo justificatione, olim festo expiationis die et intimis tabernaculi mosaici aditis ab ipso Deo elegantissime depiete - onderwerp waarvoor het toch de tijd niet meer was. Als aftredend rector sprak hij in 1772 nog

[p. 695]

eens, nu De Paulo apostolo perfecta doctoris evangelii forma. Er bestaat van hem nog eene studie over de grieksche accenten in Bibl. Brem. V 239 ss. ‘Van zijn onderwijs bleef lang na zijn dood een lieflijk getuigenis bestaan.’ Zijn portret door Nic. Reyers hangt ter Senaatskamer.

Schilderij door N. Reyers. Prent door L. Springer.

Zie: Sepp, Joh. Stinstra II 56; Siegenbeek, L. Hoog. I, 283, II 212 vlg.; Bouman, Geld. Hoog. II 200; Glasius, Godg. Ned. III 294; Beschrijvingsbr. Letterk. 1784, 4.

L. Knappert