Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Huet, Guillaume Daniel Louis]

HUET (Guillaume Daniel Louis), geb. 29 Aug. 1832 te Amsterdam, overl. 20 Aug. 1891 te 's Gravenhage. Hij was de zoon van Pierre Josué Louis Huet, predikant bij de Waalsche gemeente te Amsterdam en Geertruida Pauline Aletta Ledeboer; broeder dus van D.P.M. Huet (II kol. 615). Hij genoot in zijn geboortestad zijne gymnasiale opleiding en studeerde in de geneeskunde aan het Athenaeum Illustre. 17 Jan. 1856 promoveerde hij op een Spec. med. continens varia de morbo syphilitico in nosocomio Amstelodamensi suburbano observata (Amst. 1856). Na eenigen tijd te Parijs en Weenen te hebben doorgebracht, vestigde hij zich als geneesheer te Amsterdam, maar werd zeer spoedig als inwonend assistent-geneesheer verbonden aan het Buiten-gasthuis aldaar. In Maart 1862 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van deze inrichting en gedurende de 10 jaar, welke hij in deze betrekking werkzaam was, bewees hij door wetenschappelijke mededeelingen in tijdschriften, hoezeer hij het ruime materiaal, dat hem ten dienste stond, wist te verwerken en vooral zijne bijdragen over de huid- en geslachtsziekten getuigden van zijne uitgebreide kennis en ervaring op dat gebied. In zijne hoedanigheid van directeur van het Buitengasthuis had hij mede uitgebracht een rapport over de gasthuizen teAmsterdam en daarin betoogd, dat de inrichting, waar hij aan het hoofd stond, niet beantwoordde aan de billijke eischen, welke men aan een modern ziekenhuis mocht stellen. Later verscheen nog van hem eene brochure, getiteld: Een stem uit den polder (1866), waarin hij op geestige wijze critiek uitoefende op de brochures van C.E. Heynsius, die gericht waren tegen den inhoud van bovengenoemd rapport. In 1862 huwde hij met Gerardina Cornelia Bienfait, dochter van Louis Pierre Bienfait en Johanna Catharina Bodel Nyenhuis.

In 1872 benoemd tot hoogleeraar te Leiden om onderwijs te geven in de geneeskunde en pharmacodynamie, aanvaardde hij deze betrekking op 12 Nov. v.d.j. met het houden eener redevoering: Over de noodzakelijkheid om de geneeskunde als natuurwetenschap op te vatten. (Leid. 1872). Als rector magnificus hield hij op 8 Febr. 1885 eene rede, Over verdeeling van den arbeid in betrekking tot wetenschap en onderwijs (Leid. 1885), en bij zijn aftreden gaf hij een Verslag van de lotgevallen der universiteit in het afgeloopen jaar, uitgebracht 15 Sept. 1885 (Leiden 1885). Gedurende zijn professoraat werd hij èn als leermeester én als consulteerend geneesheer op hoogen prijs gesteld. Zijne leerlingen eerden den humanen en kundigen meester in hoogen mate, en vele geneeskundigen riepen zijn hulp in bij moeilijke ziektegevallen, overtuigd als zij waren dat zijne voorlichting, gegrond op uitgebreide kennis, rijke ervaring en nauwkeurig onderzoek tot heil hunner patienten zou strekken. Als lid van de commissie, ingesteld bij koninklijk besluit van 17 Jan. 1884, Staatsblad

[p. 788]

n^o. 7, ter voorbereiding van de nieuwe Pharmacopea, leverde hij belangrijke adviezen. Groot bewonderaar van muziek is hij in het hoofdbestuur van de Maatschappij tot bevordering der toonkunst met ijver werkzaam geweest. Zijne belangstelling in de literatuur kenmerkte zich voornamelijk door voorliefde voor de fransche voortbrengselen op dit gebied.

Zijne bijdragen op wetenschappelijk gebied komen hoofdzakelijk voor in het Ned. Tijds. v. Geneesk., zie Register van oorspronkelijkest ukken verschenen in de eerste 50 jaargangen, 1857-1906, en hebben betrekking op syphilis en prostitutie, en verder op onderwerpen van zeer verschillenden aard, behoorende tot de pathologie en therapie. In de verslagen der vergaderingen van de sectie voor geneeskunde van het Genoots. t. bev. d. natuur-, genees- en heelkunde te Amsterdam gedurende de jaren 1860-72 komen meerdere bijdragen van hem over verschillende onderwerpen voor.

En verder verscheen: Iets over blennorrhoea vaginae en hare behandeling, in Ned. Weekbl. v. geneesk. 1856, VI, 209; Ueber syphilitischen Affectionen des Mastdarms, mit Abb. in Behrends Archiv für Syphilidologie 1858; A.C.J. Michaëlis, Compendium van de leer der syphilis voor praktische artsen en studeerenden, vert. uit h. Hoogd. en met aant. voorzien (Amst. 1859); De huid, wat zij is, wat zij doet en wat wij voor haar moeten doen (Haarl. 1860); Verslag omtrent de ziekten welke in het jaar 1859 binnen Amsterdam geheerscht hebben (Amst. 1861); Erythrema papulatum uraemicum, in Arch. f. Dermatologie und Syphilis, 1870, 615 en hetzelfde in den Feestbundel v.h. Ned. Tijds. v. geneesk. 1882, 87.

Zie over hem: In memoriam dr. G.D.L. Huet door Stephan, in Ned. Tijds. v. Geneesk, 1891, II, 373; Dr. G.D.L. Huet door Stephan, in Eigen Haard, 1891, 632; G.D.L. Huet door J.E. van Iterson, in Leidsche Stud. Almanak 1892, 369; In memoriam G.D.L. Huet door D.E. Siegenbeek van Heukelom in Alg. Nederl. Studenten-Weekblad Minerva, 1891, n^o. 19.

Simon Thomas