Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek. Deel 4

[Buysero, Dirk]

BUYSERO (Dirk), geb. 8 Mei 1644 te 's Gravenhage, gest. 1708 te Rotterdam, was een zoon van Laurens Buysero, heer van Ginhoven en Heeraertsheyninge, griffier, raad en rekenmeester van den Prins van Oranje, en van zijne tweede vrouw Elisabeth de Vlaming van Outshoorn. Buysero heeft zijne opleiding voor een deel ontvangen in het stadje Duisburg en werd op 27 Aug. 1661 als jurist te Leiden ingeschreven. Hij bewoog zich daar in een eenigszins letterkundigen kring en gaf in 1662 eene vertaling uit van één der blijspelen van Terentius onder den titel Pub. Terentii Heautontimoroumenos. Ofte Selfsqueller. Hij heeft te Leiden niet afgestudeerd, maar, zooals vele andere jongelieden van zijn stand, een paar jaren te Parijs doorgebracht, waar hij o.a. in 1666 vertoefde. Na zijne terugkomst gaf hij een uitvoerig gedicht uit met den titel Korte Beschrijvinge van Parijs; En de Manieren en Zeden van die haer daer onthouden (Tot Vlissinghe, z.j.), werd in 1667 benoemd tot secretaris van Vlissingen en het volgende jaar gekozen tot raad van die stad. In 1669 huwde hij Anna Velters, eene rijke koopmansdochter, en liet in 1670 het treurspel Astrate, Koning van Tyrus, het licht zien, eene vertaling van Quinault's Astrate, roi de Tyr (1663); die vertaling is in 1678, 93, 97, 1720 en 1744 herdrukt. Buysero was toen lid van het befaamde kunstgenootschap ‘Nil Volentibus Arduum’ te

[p. 369]

Amsterdam en was bekend met Vondel, die hem in 1671 Ovidius Herscheppinge opdroeg. In Mei 1674 nam Buysero wegens Zeeland zitting in het college der Admiraliteit van de Maas en verhuisde naar Rotterdam; hij was nu in de gelegenheid Vondels jongen vriend Antonides van der Goes voort te helpen, dien hij de betrekking van eersten klerk aan de secretarie der Admiraliteit bezorgde. Buysero schreef een Harderszang (1675) op den dood van Amalia van Solms, eene vertaling van Molière's Amphitryon in 1679 en gaf verder uit De Triumfeerende Min, Vredespel (1680), één der eerste opera's in ons land, die eigenlijk had moeten dienen bij feestelijkheden ter eere van den vrede van Nijmegen, maar die hij niet opgevoerd had kunnen krijgen. Waarschijnlijk zijn ook van zijne hand De Vryadje van Cloris en Roosje. Verloond in Muzyk. En gekomponeerd door Servaas de Koning. Te Amsterdam.... 1688, het zangspelletje Min en Wyn-strydt, Hardersspel (1697) en het kluchtspel Arlekyn, versierde erfgenaam, dat eerst na zijn dood uitkwam. Het is eene bewerking van Scarron's L'Héritier ridicule (1649). Buysero had n.l. op later leeftijd de gewoonte zijne stukjes in handschrift aan tooneelspelers af te staan, die ze dan opvoerden en somtijds veel later lieten drukken; daardoor is het van verscheiden kluchten, die gedrukt, en van andere, die alleen in handschrift over zijn, niet mogelijk vast te stellen, of Buysero er de schrijver van is, of niet. Het belangrijkste van die stukjes, niet wegens de dichterlijke waarde, maar wegens de traditie, is De Bruiloft van Kloris en Roosje. Het zangspelletje van dien naam, dat nu nog jaarlijks wordt opgevoerd, is in 1707 uitgegeven door den tooneelspeler Thomas van Malsem, maar een ander, dat Jacob van Ryndorp eerst in 1727 liet drukken, dat ouder schijnt dan dat van van Malsem en waaraan deze heel wat ontleend kan hebben, is waarschijnlijk voor een deel Buysero's werk. De gegevens ontbreken, om deze moeilijke quaestie geheel tot klaarheid te brengen. Zonder eenigen twijfel zijn van Buysero een Tafelspelletje ter bruilofte van.... Antony Tael en.... Brechtland Brasser (1691), het treurspel Arete, of Stryd tusschen Plicht en Min (1692), het gedicht Op het beklaaglijk en ontijdig afsterven van.... Maria Stuart.... (1695) en het zangspelletje De Ryswykse Vredevreugd (1697). Buysero's verdienste is wel vooral, dat hij getracht heeft, het zangspel in de moedertaal hier ingang te doen vinden.

Zie: J.A. Worp in Oud-Holland IX (1891), 7-30, 153-180; A.C. Loffelt, Iets over de Bruiloft von Kloris en Roosje en den Nieuwjaarswensch in Tijdschr. v.h. Tooneel Verbond, 1887-88; J. te Winkel, De ontwikkelingsgang der Nederl. Letterk., III, 123-128.

Worp