Geestelijke minnevlammen

Het sevende hooft-stuck.

Bruydegom.

HOE fraey, miin Lief, ziin uwe gangen,

Gy schoent op geen gemeene leest,

U Min vervoert my soo den geest
Dat ik steeds na u moet verlangen.
Ik vergeliik u heup-gewrigt,
Geheel tot miine min verplicht,
By kosteliike keten-ringen.
U navel, die veel soets vervat,
Geliik ik (ach wat vremder dingen!)
By eenen beker vol van nat.

[p. 20]

 

U buyk geliick ik by den terwe

 

Tot eenen ronden hoop gehoopt,

 

In innerliike min gedoopt,

 

Die nimmer en verschiet van verwe,

 

Van balssem en van myrrhe vet,

3.

Rond-om met lelyen beset.

 

^a U borsjens, wel te recht geleken

 

By Tweeling-rheetjes in't gebergt,

 

Konnen miin ziel tot u ontsteken

 

Door d'ongeveynstheyd die my tergt.^b

 

 

4.

U hals is een yvooren thoren,

 

En als twee vyvers u gesicht,

 

Dat my van soo veel vyers bericht^c

 

Dat ik miin hert daer heb verloren.

 

U neus, die ik seer minliick von,

 

Is als den thoorn van Libanon.

5.

U hooft by carmel vergeleken,

 

V vlegt-snoer als een purper-lint

 

Konnen uws Liefkens hert ontsteken

 

Dat het u maer alleen bemint.

 

 

 

'kBen vast aen uwe galeryen,^d

 

V min verbind my aen u huys;

 

Om dat die suyver is en kuys,

 

En weet van tochten, noch van vryen.

 

V lonckend' oog, u schoon gesicht

 

Heeft my tot uwen brand verplicht.

a Prov. 5. 19. Laet u baerborsten t'allen tijden dronke maken, doolt steeds in bare liefde.

b Siet de Paraphrasis Diodati, c. 4. 5.

c Als C. 6. v. 5.

d De Konink is als gebonden op de galeryen.

[p. 21]

7.

V brav' u treffeliicke lengte,

 

Gy Princen Dochter, waerdste pand,

 

Is als den palm, die noyt en krenkte,

 

Op Libanons gebergt geplant.

 

 

8.

'kWil uwen palm-boom gaen omvangen,

 

En op siin takken vallen toe,

 

^e En werd siins liefdens nimmer moe,

 

Daer daer miin Bruy loft aen sal vangen.

 

Vborsjes als twee trossen druyf,

 

Vkusjes als een tortel-duyf,

 

^f Sult gy my weyg rig overgeven,

 

En ik sal, met verwerde min,

 

In uwe soentjes gansch verbleven

 

Worst'len t'uwer^g slaep-plaets in.

 

 

9.

'kSie gansch bedaut u lippen leken,

 

'tGehemelt van u lieve mond

 

Een wiin-rivierken van hem sond,

 

Om 'tslapend' volxken te doen spreken.

 

Bruyd.

10.

Ik ben miins Liefsten troetel-kind,

 

Ik ben alleen die hy bemind.

e De figuerlijcke beschrijvingh van de volkome vereeniging van Christas met sijn Kerk in het Rycke der Hemelen, en van het on-uyt-sprekelijck vermaek dat Christus met haer sal nemen in der eeuwigheyd.

f Als Cap. 6. vers. 5.

g Dat is, In de borst van yder Geloovige, de slaep-plaets en wooning van siine ziele.

[p. 22]

 

Kom laet ons buyten gaen vernachten,

 

Hier op de Dorpen, of in't Veld,

 

Daer sal ik u, miin Lief, verwachten,

 

Verwachten daer u soet geweld.^h

 

 

12.

Kom laet ons vroeg de Schaepkens leyden,

 

Kom laet ons vroeg ter deuren uyt

 

Gaen sien den jongen wiingard-spiuyt,

 

Of haer siin bloemkens open spreyden,

 

Of den granaet wat fraeykens staet,

 

En of siin knopken open gaet.

 

Daer sullen wy in kusjesleven,

 

ⁱ Daer sal ik miin verliefde ziel

 

In uwe ermen over geven,

 

Daer ik soo geeren tusschen viel.

 

 

13.

Kom voor miin deur, miin kruyden rieken,

 

Het schoone bloemken van saffraen

 

Dat heeft siin blacuwe roxken aen,

 

Miin myrthe-boomken spreyd siin wieken.

 

^k Miin vruchten lang en korts gegaert,

 

Voor u gewacht, voor u gespaert,

 

Die leggenree op schoone dagen.

 

Het is u, Liefken, wel bewust

 

Dat gy haer met u mee wild dragen

 

^l Als het u hertjen maer en lust.

h 'tSoet geweld dat gv op mijne ziele doet, als die wat traeg en weygerig is in bemel-plichten.

i In het hemels Paradijs.

k De Geloovige met haer martyrie.

l In den Hemel.