Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
AuteursrechtvrijWijse: Arridendo, sonando, balando.Oft: Weest eeuwigh goedt ghepresen. Req. 322.Rijckheden wonderlijcke!Over-gewenschten vondt!
O Cloosterken Godts rijcke!
Hoe wordt hier mijnen grondt
Tot dat leven, verheven, gedreven
T’hert heel te gheven!
O vrolijckheydt besonder,
Die wel dat goedt aensiet!
O Cloosterken vol wonder,
Wie en soud’ worden niet
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven!
Als ick hoor wat daer binnen
Godt in den gheeste stort
In t’Cloosterken der minnen,
Mijn ziele grondigh wordt
| |
[pagina 100]
| |
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Wat hemelsche welluste
Waer’t daer te niet te zijn?
O Cloosterken der ruste
Hoe staen die krachten mijn
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Oft ick daer wierdt ghetoghen,
Oft ick daer vonde sted’,
Daer men wordt onbedroghen
In t’Cloosterken vol vred’
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Hoe soud’ ick my versaken
In mijnen Godt verheught,
Om met een grondigh blaken
In t’Cloosterken vol vreught
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Hoe verr’ soud’ ick my laten
verloren achter my,
Om door trouw boven maten
In t’Cloosterken soo bly
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Gheluckigh duysent keeren,
Dat mijnen gheest waer
In t’Cloosterken des Heeren,
Die my soo vinde daer
| |
[pagina 101]
| |
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Fonteyne der ghenuchten
Moecht ick den ouden mensch
In t’Cloosterken ontvluchten,
Om heel naer mijnen wensch
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
Mijn binnenste verlanghen,
Wilt my, o eeuwigh goedt,
In t’Cloosterken ontfanghen
Die staen met mijn ghemoedt
Tot dat leven, verheven, gedreven,
T’hert heel te gheven.
|
|