Cloosterken der gheestelijcke verryssenisse ofte der ontwordentheyt
(1639)–Lucas van Mechelen–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
Wijse: Há qui hatera le temps.Als ick in mijn herte peys
Vwe reys,
Eene reys voorwaer
Wast seer wonderbaer,
Daer ghy ten lesten wiert
Tot t’Cloosterken Godts door ghestiert.
Stervende liep uw’ ghemoedt
Naer dat goedt,
Om door een verdwijn
Een daer med’ te zijn,
Om door een puere min
Dat Cloosterken te treden in.
Om dat goedt daer ghy naer stondt
In den grondt,
Vol troost en pleysier,
Vol soet minnevier
Wast u licht voort te gaen
Naer t’Cloosterken die rechte baen.
Heel uws herten afgrondt diep
Tot Godt liep
Met een trouwe groot,
Met een liefde bloot,
Tot dat u Godt sien liet
Dat Cloosterken vol soet gheniet.
| |
[pagina 47]
| |
Als ghy dan ten eynde quaemt
En vernaemt,
Daer ghy waer’t gheleydt,
Godts verholentheyt
Wel soet u d’wesen scheen
In t’Cloosterken daer’t al verdween.
Soet wast u t’ontworden hel.
In dat deel,
Rijck sonder verkies
Te staen in’t verlies,
Daer ghy van Godt ontfinght
Dat ghy dat Cloosterken oin-ghinght.
Niet te zijn om dien schat,
Die ghy hadt,
Daer ghy ziele reyn
V om hielt soo kleyn,
En was, o ziel oprecht!
In t’Cloosterken gheen winnigh slecht.
Rijckheyt wast sonder ghetal,
T’was den Al
Die u Godt daer schonck,
Daer u ziel verdronck,
Daer in een zee vol vreught
In t’Cloosterken ghy wierdt verheught.
Cloosterken Godts over-rijck
Wonderlijck!
Oft mijn ziele quaem,
Daer sy dat vernaem!
Dat ick mocht alles quijt,
In t’Cloosterken Godts staen verblijt.
| |
[pagina 48]
| |
Leght nu voorder toch eens uyt
Dat besluyt,
Daer u uw’ drifte was
Daer ghy liept soo ras.
Wat stedeken dat ghy saeght
In t’Cloosterken langh naer ghejaeght.
|
|