Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 204]

Den Autheur tot hem selven.

Stem: 38 Psalm.

ALs ick, o Heere Almachtigh,
Seer aendachtigh
My aenschou, en wie ick ben,
Ach! ick vind my gants geschonden,
Door de sonden,
Ick my selven niet en ken.
O Goetheyt seer hoogh verheven,
Dat ick leve,
Die met sonden ben belaen,
Waert ghy, o God niet genadigh,
En weldadigh,
Heer waer soud ick henen gaen.
Wie kan sijn sonden verbergen,
En u tergen,
Ghy die alle dingen weet,
U oogen als vlammen stralen,
Niet en falen,
En doorsien mijn Ziels secreet.
Veel sonde aen alle zijden,
Nu ten tijden,
Drucken my gelijck een last,
Met haet, nijt en korselhede,
Vol onvrede,
Is mijn Ziel geschakelt vast.
Onvolmaeckt is mijn geloove,
En daer boven
Met geen liefd' noch hoop bekleet,
Dat druckt my seer boven maten,
'k Schijn verlaten
Als of Godt niet van my weet.
Heer ick buygh my voor u neder,
En koom weder,
'k Soeck aen u barmhertigheyt,
Wilt mijn sonden doch vergeven,
Laet my leven,
Na u groote vriend'lijckheyt.
Wilt met my, o Heer niet treden
Hier beneden,
Noch hier namaels in 't gerecht,
Want ghy kunt mijn brosse leven,
Hoe ick sweve,
Och, het is met my te slecht.
Maekt mijn vast gekluystert herte
Vol van smerte,
Vry van 's werelts lasten nu,
Vader der barmhertigheden,
Wilt toe treden,
Want mijn zieltjen wacht op u.
Wech ghy wereltsche wellusten
Die daer rusten
Op een los en yd'le schijn,
Werelt ick wil u verlaten,
Wat kan 't baten,
Als ick maer een Lijck sal zijn.
Al de glory van de menschen,
Die daer wenschen,
Om veel rijkdom, staet en pracht,
Is seer nietigh als wy lesen,
Wat sal 't wesen
Als men 't oordeel Gods verwacht.
Vol van schrick so is mijn leven,
Heer wilt geven,
Dat ick my doch selven ken,
Wat is al des werelts glory,
En Victory
Daer ick stof en aerde ben.
Heer als ik van d' aerd sal scheyden, Wilt my leyden
In dat Hemels Paradijs,
Laet my na dit tijdlijck sterven,
Doch verwerven
Uyt genaden dese prijs.

[p. 205]

 

I n Liefd', Geloof, en Hoop,

 

A en Godt te zijn verbonden,

 

C an oyt wel soeter vreught

 

O p aerden zijn gevonden:

 

B edenckt dit, o mijn Ziel,

 

C an 't Aertsch het Eeuwigh geven?

 

O ch lacy! Wat soud 't aertsch,

 

E en broos en nietigh leven,

 

N iet als met schijn bekleet,

 

R echt als een handt bekleet,

 

A lleen maer lost cieraet,

 

E en mensche te bedriegen.

 

T e leven na Gods Woort,

 

S achtmoedigheyt 't aenvaerden,

 

E en deughtsaem hert vol liefd',

 

N oy beter stant op aerden.

 

M ijn Schepper segent doch

 

A l wat ick neem voor handen,

 

I ck bidde my behoedt

 

V oor sonden en voor schanden.

 

O Heer door u genaed,

 

G unt my een saligh sterven,

 

E n na dit tijd'lijck,

 

L aet my het eeuwigh erven.