|
| |
| |
| |
Bruiloftzangen, op de zelfde.
| |
I. Zang.
Toon: Tranquille Coeur.
DOorluchte en heerlyke Amstelstad,
Wat roemt ge op duizend pronkkasteelen,
En kielen, die al 's waerelds schat
In uwe Havens koomen deelen,
Of op een Raadhuis, dat, ten Hemel opgehaald,
Als 't achtste wonder, praalt,
En trotse kerken, en een' weêrgalooze pragt
| |
2.
Roem liever, hebt gy roemens lust,
Op 't glinstren van uw' Juffers oogen,
Rechte Engelen, waard van Goôn gekust,
Proefstukken van Natuurs vermoogen.
En wilt ge een voorbeeld, roem op 't minnelyk sieraad
Van 't Bruidjes zoet gelaat.
Zie, hoe zy harten quetst, en duizend vlammen sticht
Door 't vuur van haar gezicht.
| |
| |
| |
I. Tegenzang.
Toon: Amis, Partagons notre vie.
HAmburg, de kroon der Duitsche steden,
Schoon niet zo groot, als Gysbrechts wal,
Pronkt meê met duizend heerlykheden,
En hooge torens zonder tal,
Terwyl haar' trotfe stroompaleizen
Tot aan des waerelds ander end
Met koopmanschap de zee doorreizen,
Die best haar' magt en rykdom kent.
| |
2.
En wil het Y met Juffers pronken,
De Hemel heeft myn stad met praal
En puik van Vryërs ryk beschonken.
Zie maar den Bruigom voor een staal.
Want zoektge een schat van braave zeden,
Of zoete taal, of fraaien zwier,
Of schoonte, of welgemaakte leden,
Gy vindt het alles saamen hier,
| |
| |
| |
II. Zang.
Toon: Attendez moi sous l'orme.
IK wil een' zang beginnen
't Sieraad der Ygodinnen,
'k Wil zingen van de roozen,
Die met een' lieven gloed
Op haare kaakjes bloozen,
Als zuiver melk en bloed.
| |
2.
'k Wil zingen van de vonkjes,
Van haar volmaakt gezicht.
'k Wil zingen van haar lipjes,
| |
| |
| |
3.
'k Zing van haar nette treedjes,
Haar halsje, als wit albast,
Haar netgevormde leedjes,
Daar 't keurslyf juist om past.
Maar neen! ik mogt verwarren
Eer telde ik al' de starren,
Of 't zand van duizend zeên.
| |
II. Tegenzang.
Toon: Un tendre Amant.
IK voel myn' geest ontvonken van verlangen,
Om d'ed'len naam van Rauws, en al' zyn' lof
Met kracht van klank en blyde feestgezangen
Te heffen tot aan 't hooge starrenhof.
Ik blaak van gloed, en enkel lentevier.
My lust een' schat van jeugdigen Laurier,
Van friischen palm, en Bruiloftsmirt te plukken,
En die, op 't schoonst gevlochten tot een' krans
Met zomergroen, en bloemen, ryk van glans,
Op 't deftig hoofd des Bruidegoms te drukken.
| |
| |
| |
2.
Ik blaas triomf! ik steek de lostrompetten.
My lust zyn' deugd, en afkomst, en verstand,
En heuschheid in den heldren dag te zetten,
Als 't pronkjuweel, en glorie van zyn land.
Zyn' minzaamheid, die harten lokt en boeit,
De deftigheid, die in zyn weezen gloeit,
En glanssen spreit, als heldre Zonnestraalen.
Maar neen! ik leg de kunstpenseelen neêr.
Myn' verw is veel te bleek, myn' hand te teêr
Om al' dien schat naar zyn' waardy te maalen.
| |
Toezang.
Toon: Tranquille Coeur.
VEreende Twee, gezegend Paar,
Hoe deftig zult gy saamen passen!
Gy zyt geschaapen voor malkaâr,
En tot dit Huwlyk opgewassen,
Terwyl de knoop van 't bloed de grondvest en 't begin
Geen vreugd, noch ongeluk blus ooit zo lieven brand,
Of breek zo schoonen band.
| |
| |
| |
1.
Toon: Amis partagons nôtre vie.
OMin, hoe lieflyk is uw blaaken!
Wat Hemelnektar haalt by 't zoet,
Dat twee vereende zieltjes smaaken,
Die smeltende in een' zuivren gloed,
Al zwymende, als verdronken bytjes.
Gestrengeld, kleeven mond aan mond,
En proeven duizend lekkernytjes,
Die 't Godendom hen zelf misgont?
| |
2.
Wel! smaakt dan al' die zielsgenuchjes,
Gebruikt de frischheit van uw' jeugd,
Terwyl de Mei met versche luchjes
U lokt tot jokjes, en tot vreugd.
Laat u geen' dag, geen uur ontglyën.
Want in den gryzen Ouderdom
Dan denkt men om geen' minneryën.
De zoete jeugd keert nooit weêrom.
1716.
|
|
Auteursrechtvrij