Het schilder-boeck

Het leven van Adriaen de Weerdt, Schilder van Brussel.

Ick hebbe eenighe wel hooren raden, die onser Consten doch niet onervaren waren, dat een die van jongs ghenegen is in onse Const tot volcomen-

heyt te gheraken, goet soude wesen, eenighe handelinghe van een uyt de beste Meesters, die hem best bevalt, te volghen, en datmen veel willende volgen soude raken in confusie, dit laet ick nu wesen soo't wil: dan dit bevindtmen gheschiet te zijn alsoo met Adriaen de Weerdt, die zijn hert in't lest hadde ghestelt alleen op de manier van Parmens, die hy met al zijn macht socht te volghen. Eerst in zijn jeught had hy geleert t'Antwerpen, by Christiaen van de Queecborne, goet Landtschap Schilder, woonende by de Beurs, en was den Vader van Meester Daniel, Schilder van zijn Excellentie in den Haghe. Voorts te Brussel weder gekeert wesende, hiel hem in grooter stilheyt, doende grooten vlijt en arbeydt om leeren. Sijn Ouders hadden een huysken, staende in een eensaem plaetse aen de vest, daer hy heel Somers sat in zijn eenicheyt, hem oeffenende in de Const, alle vrolijckheyt van jonge Luyden verlatende, hy hadde hem ghewent zijn Landtschappen op de manier van Frans Mostart te maken. Hy is gereyst nae Italien, daer hy (als verhaelt is) trachtede te leeren den aert en handelinghe van Parmentius, soo dat hy weder ghekeert wesende, heel van manier was verandert. Onlancx nae zijn wedercomst, doe A^o. 1566. in Nederlandt den trubbel was, vertrock om sulcke beroerten vermijden, en begaf hem met zijn Moeder te Colen, heeft daer verscheyden Printen uyt laten gaen, de verweckinghe Lasari, d'Historie van Ruth, waer in eenighe fraey gronden comen, een Vrouwe leven, met Kerstnacht, en derghelijcke historikens. Oock eenighe sinnekens van Coornhert, de vier geestlijcke Iachten gheheeten, d'een jaghende nae giericheyt, d'ander nae oncuysheyt, en soo voort, doch den lesten naer Godt. Den Plaet-snijder was oock een seer goet Meester: summa, alle die dingen staen heel op de manier van Francisco Mazzoli van Parma. De Weert is te Colen, noch redelijck jongh wesende, gestorven. Hier sal ick, om dat ick hier een van Brussel voor hebbe ghehadt, en om mijnen wech te corten, noch eenige van Brussel by voeghen, oudt en jongh onder den anderen. Daer is noch geweest voor desen te Brussel een oudt goet Meester, gheheeten Willem Tons, die uytnemende was in Water-verwen, enGa naar voetnoot* Patronen te schilderen, met allerley boomen, cruyden, Dieren, Voghelen, Arenden, en derghelijcke, seer aerdigh en wel ghehandelt nae t'leven. Hy had eenen soon Hans, die in Italien is gheweest, seer wel oock van Water-verweGa naar voetnoot* schilderende. Noch had hy eenen soon Guilliame, die seer wel wrocht vanGa naar voetnoot* Oly-verwe, beeldekens, boordeelkens, en sulcke dingen: is in Italien getrocken, daer hy noch soude wesen. Daer is oock te Room gheweest in mijnen tijt een uytnemende fraey jongh Schilder, Hans Speeckaert, die seer aerdighGa naar voetnoot* schilderde, en teeckende. Hy was door ongesontheyt eens op de reys nae Nederlandt tot Florencen: doch keerende weder te Room, is daer gestorven, ontrent het Iaer 1577. Hy was van Brussel, en soon van een Borduerwercker.