Het schilder-boeck

T'leven van Andries Tafi, Florensche Schilder.

Ghelijck de wercken van Cimabue (welcken de Schildery beter gedaente had gegheven, als der Griecken gewoonte was) den volcke toegelangt hadden geen cleen verwonderinghe: Also waren de Mosaicksche dinghen van

Andries Tafi ten selven tijde oock, en in groot achtinghe ghehouden. Welcken van Florencen vertrock, en begaf hem binnen Venetien, alwaer in S. Marcus Kerck eenighe Griecken van Mosaick wrochten, met welcke hy hem soo Ga naar voetnoot* ghemeen maeckte, en so veel dede, dat hy eenen Meester Apollonius Griecksche Schilder bracht binnen Florencen, den welcken hem leerde Mosaick glasen backen, en t'calck toemaken om in te leggen. Dese twee maeckten t'samen veel wercken, die van den volcke in dien tijden seer waren gepresen: doch hadde Andries t'gheluck, dat weynich kennis en onderscheyt tusschen goet en quaet, de Const van teyckeninghe belanghende, by den luyden was. Hy leefde 81. Iaer, en starf eer Cimabue, in't Iaer 1294. En om de grootachtinge en eere, die hy vercreegh met der Mosaick, om dat hyse voor eenich ander binnen Tuscanen had gemeen gemaect, veroorsaecte hy Gaddo Gaddi, Giotto, en ander, die in die Const te boven ginghen, en uytnemende dingen deden, en onsterflijcken naem vercregen hebben. Hy wert van yemant met dit Graf-schrift vereert: