|
| |
[GHepeyns en swaer doleuren]
Nae de wijse: Babel is nu ghevallen.
GHepeyns en swaer doleuren,
Dat doet my groot verdriet,
Dat ick aldus moet treuren,
Dan om dat ick nu // moet derven u
Godt wil ons weder bringhen
Maer nu moeten wy scheyden,
| |
| |
Den Heere wil u gheleyden,
Ghenade en vre // en liefde me
Van Godt den Hemelschen Vaer,
Die wil ons t’samen weyden
Toont dat ghy zijt de ghene
Die Godt van herten meent,
Al siet ghy onvroet // veel teghenspoet,
Staet vroom als een pylaer,
Godt cant weder verleenen
Blijft in t’gheloove crachtich,
Sterck al in der liefden soet,
Och weest my doch ghedachtich
Voor Godt met groot ootmoet,
In u ghebedt // doch altemet,
Als voor Godts schuldenaer,
Soo werd’ ick u ghedachtich
Laet ons somtijts ghedincken
Of wy voor Godt recht staen,
Op dat wy niet en sincken
Stout hoochmoedich belaen,
Hoochmoedich geschal // comt voor den val
En wilt niet tweesins hincken
| |
| |
Wilt vromelijck doorganghen,
Wilt in den Gheest verblien,
Al vallet u dickmael banghe,
Wilt doch in tijts toesien,
Dat u niemant // met gheen samblant
Maer wilt doch stijf aenhanghen
Staet in t’gheloove crachtich,
Sterck in der liefden coen,
Niet weten wy voordachtich
Wat Godt met ons wilt doen,
Ick weet dat staet // by sijnen raet,
O Godt weest ons ghedachtich
Als wy nu van hier scheen,
Wie weet waer ick sal varen
Meer dan de Heere alleen,
Ghedenckt doch my // dat bid ick dy
Eer dat wy scheyden moeten
Van Broeders en Susters me,
Soo wil ick u t’samen groeten
Met groot ootmoet // het beste doet,
En vreest doch niet een haer,
| |
| |
Wy hebben ghesproken t’samen
Wt liefden van Godts woort,
Nu singhen wy nae t’betamen
Oorlof soo’t wel behoort,
Vrienden // ghemeen // wy moeten scheen,
Adieu mijn liefste claer,
En wilt u het woordt niet schamen
Oorlof al in dit scheyden
Soo beveel ick u den Heer,
Laet het woordt door u verbreyden,
Dat bid ick u alsoo seer,
Nu segh ick Adieu // tot op een nieu
Het scheyden valt my swaer,
|
|
Auteursrechtvrij