De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Nae de wijse: Het viel een s'Hemels dauwe.
VVy hebben een Stadt ten besten,
Ga naar margenoot+Een vast en crachtich werck,
Ga naar margenoot+De mueren en de vesten
Zijn onverwinnelijck sterck,
Doet open, ontsluyt de poorte,
Ga naar margenoot+Dat in gae onghespaert,
T'volck van oprechte soorte
Dat het ghelooue bewaert.
Ghy houdt, sonder aflegghen,
| |
[pagina 165]
| |
[De]n vrede onverflout,
[Na]e een seker toesegghen,
[Wa]nt men op u betrout,Ga naar margenoot+
[Ve]rlaet u al u leuen
[Vr]y op den Heere, want
[Hy] is een rotse verheuen
[Di]e eeuwich sal houden stant.
Die in hooghten woonachtich
[Zij]n, buyght hy neder plat,
[En] hy vernedert crachtich
[Di]e hooghe verheuen sat,Ga naar margenoot+
[To]t aerd' int stof beneden,
[Hy] haer ghestooten lecht,
[Da]t haer met voeten vertreden
[Di]e arm zijn en slecht.
Slecht is den wegh, ter deghe
[Re]cht, maeckt hy haren ganckGa naar margenoot+
[Op] u, O Heer, in den weghe
[Ws] rechts, is ons verlanck
[V]wen Naem en ghedachte,
[D]aer toe staet s'herten lust,
[D]at u mijn herte by nachte
[B]egheert, en niet en rust.
Met mijnen gheest oock mede
[W]aeck ick vroech tot u snel,
[W]ant daer u recht heeft stede
[Ke]ert men gherechticheyt wel
[M]aer de Godtloose quade
[E]n leeren gherechticheyt gheen
[A]l is haer u ghenade
| |
[pagina 166]
| |
Nu aengheboden ghemeen.
Maer sy doen quade wercken
Int oprechte landt siet,
Sy en sien noch en mercken
S'Heeren heerlijckheyt niet,
Dat u handt is gheresen
Dat en sien sy niet: maer
Sy sullent sien, en by desen
Tot schande worden eenpaer.
In den ijuer wraeckgiere
Ouer de Heydenen blint,
Ga naar margenoot+Iae met den seluen vyere
Dat u vyanden verslint
Daer mede haer verteeren,
Maer sult ons maken vre:
Ga naar margenoot+Want wat wy niet en ontbeeren
Ga naar margenoot+Dat hebt ghy ons ghedeelt me.
Heeren ende Princieren,
O Heere, al meer dan ghy,
Wel ouer ons regieren,
Nochtans ghedencken wy
Op u, O Godt bequame,
Alleen, op elck termijn,
En oock op uwen Name
Die heylich is, en diuijn.
De booden die en blijuen
Niet leuende, noch die zijn
Ghestoruen, niet en beclijuen
Tot opstandinghe fijn,
Want ghy hebtse ghewisse
| |
[pagina 167]
| |
Besocht, te nieten ghedaen,Ga naar margenoot+
En haer ghedachtenisse
Die hebt ghy al doen vergaen.
Maer ghy Heere voortvaret
Onder den Heydenen, ghy
Vaert voort, en openbaret
Daer u heerlijckheyt vry
Tot aen des Weerelts ende,
Comt ghy verre met spoet,
Waer druck is, oft ellendeGa naar margenoot+
Daer soeckt men u met ootmoet.
Dan gaet men op u schaffen,
Sy roepen met angste stijf,
Als ghyse begint te straffen
Ghelijck een bevruchte WijfGa naar margenoot+
Voor het baren seer bangheGa naar margenoot+
Roept in smert en ghepijn,
Soo gaet ons nu ten ganghe,
O Heere, voor u aenschijn.
Soo zijn wy generalijck
Bevrucht ende bangh', O Heer,
Dat wy den adem qualijckGa naar margenoot+
Comen verhalen meer:
Nochtans het landt ghemeyne
Niet connen wy helpen yet,
D'inwoonders des Aerdschen pleyne
Die en willen vallen niet.
Maer u dooden eersameGa naar margenoot+
Die sullen leuen saen,Ga naar margenoot+
En met haren lichameGa naar margenoot+
| |
[pagina 168]
| |
Ga naar margenoot+Sullen sy weder opstaen,
Waeckt op en coemt ghetrouwe
Die onder der aerden licht,
Vwen dauw' is eenen dauwe
Des groenen veldts gheplicht.
Der dooder landt vol jamer
Ghy neder werpen sult,
Mijn volck gaet in de camer,
Ga naar margenoot+En wilt met goet ghedult
Ga naar margenoot+De deure achter u sluyten,
En een cleen ooghenblick dy
Verberght, tot dat daer buyten
Den tooren gae voorby.
Want den Heer met vervloecken
Sal van sijn plaetse uytgaen,
Ga naar margenoot+De boosheyt te besoecken
Aen s'landts inwoonderen saen,
Ga naar margenoot+Dat landt sal openbaren
Al sonder te helen meer
Het bloet van die daer waren
In ghedoodt op elcken keer.
Een is noodich. |
|