Dat hooghe liedt Salomo, met noch andere gheestelycke liedekens
(1595)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[Rebeca die sprack]Op de wijse: In de laetste uer.REbeca die sprack
Tot haren Man verheven,
Abrahams sone Isaac,
Wat sal my baten t'leven, Ga naar margenoot+
Ist dat Jacob mijn kindt
De dochters der Hethijten
Als Esau bemindt,
Hoe sal ick dat verslijten?
Doen riep Isaac saen Ga naar margenoot+
Jacob sijn ghebenedijde,
Heeft hem bevel ghedaen,
Ghy sult t'eenighen tijde
Niet nemen een Wijf
Van Canaans dochters gheene,
Maer soeckt tot u gherijf
In Mesopotamien eene.
Tot Bethuel gaet,
Ws Moers Vader ydoone, Ga naar margenoot+
Laban ons vriendt, verslaet,
Die heeft dochteren schoone,
Neemt u daer een huysvrou
In de vreese des Heeren,
Godt sal voor elcx aenschou
V gheslachte vermeeren.
| |
[pagina 110]
| |
Ga naar margenoot+ Naer dese woorden al
Is Jacob uyt ghetreden,
Reysd' overbergh en dal
Met groote neersticheden,
Maer als hy quam by Lus,
Naet Mosis bedieden,
Heeft sijn ruste aldus
Op't velt moeten gheschieden.
Ga naar margenoot+ Hy nam eenen steen,
Ley die tot sijnen hoofde,
Ginck hem te slapen bereen,
Den Heere hy vast gheloofde,
In sijnen slaep aldaer
Ga naar margenoot+ Sach hy een langhe leere,
En d'Enghelen Gods claer
Commen op tot den Heere.
Godt heeft sijn verbondt
Aldaer willen verstercken,
Ga naar margenoot+ Ick ben, sprack Godes mondt,
Met u in allen percken:
Waer dat ghy henen gaet
Wil ick u wel gheleyden,
Oock sal ick u zaet
Zuydt ende Noordt uytbreyden.
T'steen daer hy op lach
Heeft hy op gheheven,
Tot eens teeckens verdrach
Ga naar margenoot+ Van een huys Gods beseven,
End' noemdet Bethel,
| |
[pagina 111]
| |
Dwelck Lus hiet voor desen,
End' sprack met woorden snel,
De Heere is Godt ghepresen.
Jacob hief subijt Ga naar margenoot+
Den voet op, om te gane.
Oostwaert, ter selver tijdt,
Ende daer vandt hy stane
Een seer schoone fonteyn,
En drie kudden der Schapen
Met Herderen in't pleyn,
Om haren nootdruft te rapen.
Jacob vraeghde: van Ga naar margenoot+
Waer zijdy ghecomen?
Sy spraken uyt Haran
Zijn we sonder schromen:
Kendy dan Laban niet,
Den sonde Nahors coene?
Jae wy, was haer bediet:
Is hy in goeden doene?
Het gaet hem al wel, Ga naar margenoot+
Siet, daer comt seer gheringhe
Sijn dochter Rachel,
Dat sy de Schapen bringhe
Al om te drincken hier,
Want wy moeten te same
Den steen met machte schier
Weeren van't hol bequame.
Jacob die aensach. Ga naar margenoot+
Rachel soet van aenschijne,
| |
[pagina 112]
| |
Tradt toe sonder verdrach,
Weerde den steen met pijne,
Drenckte de Schapen sye
Labans, soo hy meende,
Cussende Rachel blye,
Hief op sijn stem end' weende.
Ga naar margenoot+ Jacob seyd' tot haer:
Ick ben ws Vaders broeder,
Isaacs soon voorwaer,
Rebeca is mijn Moeder:
Doen liep sy henen ras,
Ende seyt haren Vader,
Dat Jacob daer was,
Zijt sijns nootdrufts versader.
Ga naar margenoot+ Doen Laban verstoet
Dat Jacob was voor handen,
Liep hem te ghemoet,
Kust' hem als dan vaillianden,
Brocht hem ter deuren in,
Doen ginck Jacob vertellen:
Sijner toecomsten sin,
En die oorsake stellen.
Ga naar margenoot+ Mijn Vader Isaac
Heeft my uytghesonden,
Gheboodt my, ende sprack:
Dat ick tot gheenen stonden
Gheen Wijf souds nemen, siet,
Van Canaans dochters cierich,
In mijn gheslachte hy hiet
| |
[pagina 113]
| |
My die begheeren vierich.
Laban sprack wel aen
Ghy zijt van mijnen beene, Ga naar margenoot+
Vleesch ende bloedt voortaen,
Dus en acht ick niet cleene,
Al zijt mijn broeder ghy,
Soudt ghy daerom by desen,
Om niet dienen my?
Segt, wat sal u loon wesen?
Ick sal om Rachel Ga naar margenoot+
V jongste dochter zedich,
Doen al u bevel,
Seven Jaren vredich:
T'is beter dat icks' u
Dan een ander toebiede,
Daerom soo blijft nu
By my, op dat gheschiede.
T'docht hem een weynich tijdt Ga naar margenoot+
Te dienen met verstranghen,
Als hy met jolijt
Soud' sijnen loont ontfanghen,
Doen was hy met scha
Van Laban seer bedroghen,
Want hy gaf hem Lea,
Die hadde swacke ooghen.
T'was om Rachel schoon Ga naar margenoot+
Dat ick diende ghehuldich
Hoe gheeft ghy tot loon
My niet, dat ghy zijt schuldich?
| |
[pagina 114]
| |
Ten is de ghewoonte niet,
Ga naar margenoot+ Sey Laban, van desen lande,
Dat men de jongste uyt biedt
Voor d'oudtste, t'ware schande.
Ga naar margenoot+ Houdt dees weke fris
V by Lea beseven
Ick sal u ghewis
Dan oock Rachel gheven,
Voor ander seven Jaer,
Die ghy noch sult verbeyden,
En mijn Schapen all'gaer
Langst den velde weyden.
Ga naar margenoot+ Jacob dede soo
Laban hem leyde vooren,
Bleef by Lea vroo,
Dat hy Rachel vercooren
Oock mochte ghecrijghen, siet,
Diende hy vroech end' spade,
En verliet die kudde niet,
Maer sloechse neerstich gade.
Broeders al die nu
Gheestich om Rachel dienen,
Neemt altijts voor u
Ga naar margenoot+ Christus woordt, als engienen,
Ga naar margenoot+ Ter weerelt sult ghy druck
Om mijnen Name lijden,
Ga naar margenoot+ Vervolch end' ongheluck
Ga naar margenoot+ Naeckt u tot allen tijden.
By Rachel verstae
| |
[pagina 115]
| |
Ick, dat eeuwighe rijcke,
By den druck, Lea Ga naar margenoot+
Die ons aen comt ghelijcke,
By die weke, den tijdt Ga naar margenoot+
Die wy hier moeten leven,
Soo wie volstandich strijdt
Die crijght Rachel verheven.
Oorlof cleen end' groot,
Wy willen nu scheyden,
Volght Jacob devoot, Ga naar margenoot+
Wilt lijdtsaemelijck verbeyden, Ga naar margenoot+
Al ist dat uwen loon Ga naar margenoot+
Verroeft, hy sal haest comen, Ga naar margenoot+
Die wel dient, s'levens croon
Crijght hy tot sijner vromen.
Gheest die u bidt. Ga naar margenoot+ |
|