Stichtelijcke gesangen

[p. 66]

Moses Handen.
Exodus 17: 12.

Stem: Yets moet ick u Laura vraghen.

DOe Godts Volck haer kracht in spande,
Om den vyandt aen te randen,
Ende Amaleck te slaen,
Hief (in't bloedighe gewemel)
Mose d'handen op ten Hemel,
Dan kon Isr'el boven staen.

2. Maer wanneer sijn handen laghen,

Worde Jacob weer verslaghen;
En de Vyandt viel weer af,
Als hy die ten Hemel streckte,
Dies hy staegh na boven reckte,
Tot dat hem de kracht begaf.

[p. 67]

 

3. Doe hem nu de Zen'wen slapten,

 

En des vyandts voeten trapten,

 

Trotsigh op 't besneden Heyr,

 

Deden twee van sijne Maghen,

 

Hem de handen onderschraghen,

 

Tot den vyandt stordt ter neer.

 

4. Wanneer wy in vast betrouwen,

 

Met geloov'ge ooghen, schouwen

 

Godt aen, door de Heem'len heen,

 

Sullen wy door het Gheloove,

 

't Vleys, en oock de Wereldt, boven

 

Op haer ys'ren necken treên.

 

5. Doch wanneer 't geloove flauwer,

 

Aen den vyandt, licht den Lauwer

 

Laten soud, soo wordt nochtans

 

Het gestijft, in moeylijckheden,

 

Door Gods Woordt, en door Ghebeden,

 

En verkrijght soo d'Eeren-krans.