Het singende nachtegaeltje

Een Weeck toont ons in volle daet,
Hoe dat het met ons leven gaet

Stem: Wel dus bedroeft Ionckvrou?

WIl yemandt in het kort
Eens sien des menschen leven,
Die kan 't haest sien: want 't wordt
Ons in een Weeck beschreven,
De vreught, en doefheydt door malkaer,

[p. 202]

 

Ia 't leven hier, en oock hier naer,

 

Blijckt alle weecken klaer.

 

2. Een gantsche weeck bestaet

 

Wt daghen, ende nachten,

 

Wanneer den eenen gaet,

 

Treedt d' ander op sijn wachte:

 

En t'wijl den dagh volvoert haer plicht,

 

Soo toont sy ons een helder licht:
De nacht een naer gesicht.

 

3. Dus is ons leven mee

 

Te saem in een geweven,

 

Van onrust, en van vree,

 

Van droef, en vrolijck leven.

 

't Is altemet een ander stuck:

 

Somtijds beschijnt ons het geluck,

 

Somtijdts ontmoet ons druckt.

[p. 203]

 

4. Een weeck in haer aenvangh

 

Brenght ons den arbeydt mede,

 

En geeft in haer voortgangh

 

Ons seer vermoeyde leden:

 

Den arbeydt, met haer ommeslagh,

 

Doet, datmen na den Saterdagh

 

Hier wel verlangen magh.

 

5. Dus vanght oock 't leven aen

 

Met veel onrustigh woelen,

 

En doet ons in 't voortgaen

 

Veel ongemack gevoelen:

 

Soo dat men met verlangen groot,

 

Magh hopen Chris'lijck na de doodt,

 

Die ons treckt uyt dees noot.

 

6. Maer na een droeve ry

 

Van dagen vol van woelen,

[p. 204]

 

Komt ons den Son-dagh by,

 

En doet ons rust gevoelen

 

Dan werckt de ziele hare plicht,

 

En wordt in Godes huys gesticht,

 

Door 't soete Hemels licht.

 

7. Dit beeldt ons 't leven af

 

Dat Godt de ziel sal geven,

 

(Als 't lichaem rust in 't graf.

 

By hem, in 't eeuwigh leven

 

Godts lof is daer haer daegh'lijcks liedt,

 

Terwijl dat elck een vreught geniet,

 

Als hier noyt oogh en siet.

Den dagh beelt ons het leven af,

De nacht de doot, en 't duyster graf