Der naturen bloeme
(1878)–Jacob van Maerlant– Auteursrechtvrij
[pagina 170]
| |
Boek III.
Ga naar margenoot+ Sulc voghel die in vliegen es snel
Die en mach te voete niet wel,
Alsmen mach an die swalewe sien.
Clene voghelkijn die plien
5[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Meer te singhen dan die grote.
Bitende voghel ende haer ghenoten
Sijn staerc van bersten ende van dienGa naar voetnoot1).
Alrehande voghele plien
Clauwen te hebben, als wijt weten.
10[regelnummer]
Some hebben si die voete ghespleten,
Ende some versament in een velGa naar voetnoot2).
Enghene voghel nes soGa naar voetnoot3) snel
Die sporen draghet als die hane.
Hennen ende ganse, als ict wane,
15[regelnummer]
Bringhen eyere, als wi sien,
Dat si ghenoetsGa naar voetnoot4) en plien;
Maer si sijn van argher smake
Dan dandre, dits ware zake.
Ga naar margenoot+ Crombecte voghel hebben meest cracht,
20[regelnummer]
Ende si leven oec bi der jacht;
Andre voghel leven bi wormen,
Vissche, slanghen van menigher vormen.
Watervoghel, verstaet mi wel,
| |
[pagina 171]
| |
Die over die clauwen hebben tfel,
25[regelnummer]
Vlieghen te samen in scaren;
Ende die bi vleesche leven te waren
En vanghen haer ghenoten niet,
Also als die visch oec pliet;
Maer die spaerware oec jeghen wet
30[regelnummer]
Die vaet dicke sijn musschetGa naar voetnoot1).
Et sijn vele voghele cranc,
Die vruchten den winter stranc,
Die in waermen steden varen.
Vele voghele sijn te waren
35[regelnummer]
Die wintertijt in holen slupen,
Ende in die waerme aerde crupen,
Daer elc andren verwaermt ter noet,
Ende ligghen daer half doet,
Ende sonder eten langhe gheduren
40[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Met Gods cracht bet dan bi naturenGa naar voetnoot2).
Bitende voghel alle ghemene
Pleghen te vlieghen allene;
Dat doet hare vrecke maniere.
Voghele minnen clare riviere.
45[regelnummer]
Alsi laten die vloegele hanghen,
Ga naar margenoot+ Sijn si met evele bevanghen.
Voghele van proien ghemene
Sitten node op die stene;
Ende dat wijst hem nature,
50[regelnummer]
Want elc siere clauwen dureGa naar voetnoot3).
Oec heeft hem nature over waer
Die siene gegheven claer,
Omme dat si verre sullen sien
Proie, die si te vane plien.
| |
[pagina 172]
| |
55[regelnummer]
Buschvoghele die sijn ghesont,
Want men verduwetse in corter stont.
Ga naar margenoot+ Bitende voghel versamen niet
Sonder als men notens plietGa naar voetnoot1).
Duven, ganse, swalewenGa naar voetnoot2), sprewen,
60[regelnummer]
Roeke, cauwen, vinken, mewen,
Ende haer ghelike vlieghen bi scolen
Van lande te lande dvolen,
Ende gheneren hem ghemene;
Want sochte diere sijn node allene.
65[regelnummer]
Some hebben si leyders te haren weghen,
Als wilde ganse ende cranen pleghen.
Some vlieghen si tropmaelde ghemene,
Alse sprewen ende ander voghel clene.
Some als musschen bliven int lant,
70[regelnummer]
Some vlieghen si doers winters bantGa naar voetnoot3),
Alse swalewen ende odevaren.
Some willen si in busschen varen,
Ende daer haer feeste driven;
Some willen si in husen bliven.
75[regelnummer]
Sulke sijn die hem bekeren,
Dat si andere voghel luut leren,
Ende wedermaken des menschen tale,
Alsmen an daestre siet wale,
An papagaye, an andre mede.
80[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als menech es der voghele sede
Als si sijn misselijc int ghedane.
Nature hevet tontfaneGa naar voetnoot4)
| |
[pagina 173]
| |
Ende in winnene gegheven
Voerdeel den clenen, ende ets hem bleven.
85[regelnummer]
Nu hoert van elken sonderlinghe
Sine nature ende sine dinghe,
Ende elc na andren min no mee
Na dordine van A.B.C.
Aquila dat es een aren.
90[regelnummer]
Sente Augustijn seit te waren,
Dat hi coninc es uutvercoeren
Voer allen voghelen te voeren:
Ga naar margenoot+ Dies vintmen en ghecroent ghescreven.
An proien leghet al sijn leven.
95[regelnummer]
So scaerp siet hi, dat hi ghedoghen
Mach, dat hi dat siene van sijn oghen
Int sonnenschijn ghevesten mach.
Dies sietmen op menighen dach,
Dat hi ghaerne omme dit
100[regelnummer]
Die oghen in die sonne sit.
Die aren pliet, seit sente Augustijn,
Als sine jonghen een deel groet sijn,
Dat hise metten clauwen opheft,
Ende siet wie die sonne beseft,
105[regelnummer]
Die dan hebben so staerke oghen,
Dat si die sonne connen ghedoghen
Narenstelike te scouwen ghinder,
Hout hi over sijn edel kinder;
Ende die hem van der sonne vervaert,
110[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hout hi over enen bastaert.
Ambrosius seghet dat sulc spreect,
Dat hi sine bastaert versteect,
Omme dat hem vernoyet ghinderGa naar voetnoot1)Ga naar voetnoot2)
| |
[pagina 174]
| |
Te voedene so vele kinder.
115[regelnummer]
Ende dat nes niet altoes sijn sede:
Et doet sine gherechtichede,
Om dat hi niet en wille ontvrien
Die edelheit van siere partienGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Maer Ambrosius spreect daer na,
120[regelnummer]
Dat een voghel, heet fullica,
Neemt met hem dat jonc verdreven,
Ende voedet den sinen beneven.
Adelinus die meester sprect:
Als die aern van ouder brect,
125[regelnummer]
Soect hi ene fonteyne cout,
Ende vlieghet opwaert met ghewout
Boven allen swerken, seghet hi,
Daer hi der sonnen viere coemt bi,
Ende hem die donkerheit van den oghen
130[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die sonne doet verdroghenGa naar voetnoot2).
Dan vallet hi weder met ghewout
In die fonteyne diep ende cout,
III waerven ter selver vaert.
Dan vlieghet hi te neste waert
135[regelnummer]
Te sinen jonghen, die sijn so oud,
Dat si te proien hebben ghewoudGa naar voetnoot3).
Versiect es hi in dien ghebare,
Als of hi in enen rede ware:
Hi woert ontplumet; dan moeten voeden
140[regelnummer]
Sine jonghen ende broeden,
Onthier ende hi verjoghet ghinderGa naar voetnoot4).
Op dit merct, ghi quade kinder,
Wat u stomme beesten leeren:
| |
[pagina 175]
| |
Vader ende moeder soudi eren!
145[regelnummer]
Oec seghet sinte Augustijn,
Als die aren seer oud sijn,
Dat hem die bec wordet lanc,
So doen si ten stenen ganc,
Ende maken weder ende slipen
150[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Haren bec, so dat si gripen
Hare spise also der mede,
Dat si eten na hare sede.
Die aren maect hoghe sijn nest.
In sinen neste vintmen best
155[regelnummer]
Den steen die echites heet,
Om dat hi bi naturen weet,
Dat si sinen jonghen sijn goet.
Die aren die es so wel ghemoet,
Al hevet hi sere langhe ghevast,
160[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dat hi en ontseghet ghenen gast,
Maer eten mede dies begheren;
Ende ghebrect hem yet an sijn teren,
Sijn naeste gast moet betalen
Al dat hem die andre onthalenGa naar voetnoot1).
165[regelnummer]
Aristotiles die seghet,
Dat hi twe jonghen te hebben pleghet,
Ga naar margenoot+ Nochtan dat hi drie eiere hevet;
Maer dat hi dat een beghevet
Ende worptet ute sinen neste.
170[regelnummer]
Doch so segghen ons die beste,
Datmen hevet in someghen stonden
In sijn nest drie jonghen vonden.
Maer Aristotiles die seghet,
Dat hi bi naturen pleghet
| |
[pagina 176]
| |
175[regelnummer]
Uut enen eye jonghen twe
Te bringhen, ende dits wonder mee.
In Plinius boeke staet,
Dat hem blixem noch donre en scaet;
Ende de rechter voet es hem meestGa naar voetnoot1).
180[regelnummer]
Als hi sine jonghen staerc vereest,
So wil hise van hem weren,
Omme dat si hem leren gheneren
Ende sine proie hem niet nemen.
Dus soud vader ende moeder ghetemen
185[regelnummer]
Hare kinder van hem te jaghen,
Ende hem leren te bedraghen
Met haers selves pine te waren.
Tusschen den heert ende den aren
So es een strijt tallen tiden.
190[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die aren can metten voghelenGa naar voetnoot2) striden,
Ende verdrincten so int slaen,
Dat hi achterwaert moet gaen,
Tote dat hine van der roetsen drivet,
Ende hine also ontlivet.
195[regelnummer]
Maer die heert worpt hem mul,
Ende maecten aeren die oghen vul.
Ende tusschen den aren ende den drake
So nes van vreden ghene sake.
Daeren slaten ende vliet,
200[regelnummer]
Ende mach die drake vercoveren ietGa naar voetnoot3)
Ga naar margenoot+ Met sinen staerte sine vlerke dan,
So wrect hi hem dan daer an.
| |
[pagina 177]
| |
Daer hi an die roetse maect sijn nest,
Ga naar margenoot+ Jof op boemen daert hem dinct best,
205[regelnummer]
Coemter drake toe of man,
Of ander dier, so vecht hi dan
Ende aventuert sijn leven ghinder,
Om te behouden sine kinder;
Ende hine begheeftse nacht noch dach,
210[regelnummer]
Tote dat hem elk berechten mach.
Op sine scoudren hise oec set,
Ende leertse vlieghen na siere wet.
Alle edele voghele te waren
Ontsien ghemeenlike den aren;
215[regelnummer]
Ende des daghes dat sine sien
Willen si qualike der proien plien.
Van den gheervalken seit die glose,
Dat hi dicke den aren nose
Ende hine vaet. Merct, dese gheervalke
220[regelnummer]
Bediedet wel den doerper scalke,
Die hem niet en willen keren
Onderdaen te sijn den heren,
Ende haer heerscap quetzenGa naar voetnoot1) ende jaghen:
Dies salse God daer omme plaghen.
225[regelnummer]
Plinius sprac ende bekende,
Dat in der werelt nortende
EereGa naar voetnoot2) aren si groet sere:
Twee eiere brinct hi ende nemmere,
Ende leghetse in sijn nest.
230[regelnummer]
Ga naar margenoot+ So vaertGa naar voetnoot3) hi daer hi toe coemt best,
Ist den hase, ist den vos:
Dien maect hi dat vel al los,
Ende wint die eyere in dat haer,
| |
[pagina 178]
| |
Ende leitse voer die sonne daer:
235[regelnummer]
Anders sone broet hise niet;
Ende als hi sine jonghen siet,
Helpt hi hem voert tote dien daghen
Dat si hem selven moeghen bejaghen.
Kirammidarium boec die seghet,
240[regelnummer]
Dat die aren te hebben pleghet
Ga naar margenoot+ In sine wijnbrawen stene twe,
Ga naar margenoot+ Die den steen brect ontwe,
Diemen in die blase draghetGa naar voetnoot1).
Des arens bec, als hi ghewaghet,
245[regelnummer]
Dien leghet onder sijn hovet stille,
Snachts sal hem droemen dat hi wille.
Arpia, als Adelinus seghet te handen,
Es een voghel van verren landen.
In StrapidesGa naar voetnoot2), in die woestine,
250[regelnummer]
Pleghen arpien te sine
Met honghere altoes verladen,
Ende cume machmense versaden;
Met clauwen crom, scaerp ende wreet,
Ende te gripene wel ghereet.
255[regelnummer]
Tanscijn hebbense na den man,
Maer enghene doeghet daer anGa naar voetnoot3).
Wien bediet bet die aerpie
Dan, die God vermaledie!
Die wokerare, die nacht ende dach
260[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Gaept ende niet versaden mach?
Al es hi ghelijc den man,
Daer nes ghene menscheit an.
| |
[pagina 179]
| |
Arpia pleghet, en twifels niet,
Den eersten mensche den si siet
265[regelnummer]
Wandelen in die woestine groet,
Vermach sine, si slaten doetGa naar voetnoot1).
Alsi te watere coemt na dien,
Daer si haer selven in mach besien,
Ende si siet dat si heeft gedoet
270[regelnummer]
Van anscine haer ghenoet,
Word si droevende lanc so meer,
Ende es bevaen met groten seer,
Ende oec somwile doet blivet:
Altoes voert si rouwe drivet.
275[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Somwile ghevaltet, horic lien,
Ga naar margenoot+ Datmen vint gheteemt arpien,
Die oec spreken na den man;
Maer gheen besceet en esser anGa naar voetnoot2 ).
Agotile, dat es bekent,
280[regelnummer]
Es een voghel in Orient,
In Arabia, alsmen seghet,
Die twee eyere of drie pleghet
Te bringhen, ende es groet mede.
Dese pleghet ere vreemder sede:
285[regelnummer]
Hi sught die gheten in der ghebaere
Als of et een geetkijn ware;
Ende ets wonder datmer an toghet,
Dat die gheet daer of verdroghet,
Ga naar margenoot+ Alse sughet agotile.
290[regelnummer]
Plinius seghet oec mee,
Dat gheproeft es ende bekent,
| |
[pagina 180]
| |
Dat die gheten worden drof blentGa naar voetnoot1).
Ardea in ons Latijn
Mach in Dietsche een reygher sijn.
295[regelnummer]
Ardea heet hi, als men seghet,
Want hi hoghe te vlieghen pleghetGa naar voetnoot2),
Ende dat dicke boven swerken,
Daer engheen tempeest mach werkenGa naar voetnoot3).
Ga naar margenoot+ Int water es sijn lijfnere.
300[regelnummer]
I scaerpen bec heeft hi ter were.
Sine jonghen broet hi in boemen,
DatGa naar voetnoot4) hi narenstelike can goemen.
Experimentator die seghet,
Dat hi den havec te honen pleghet,
305[regelnummer]
Want hi besmelt al sinen danGa naar voetnoot5):
So rotten sine vedren dan.
Som wit ende som van sciere wise,
Maer die sciere sijn best ter spise,
Van smaken best ende ghesont.
310[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Men vint oec, dat es ons cont,
In onsen lande in meneghen maers
Voghele die heten lepelaers,
Die hare lijfner soeken mee
Daer et smoutGa naar voetnoot6) smaect van der zee,
315[regelnummer]
Die langhe becke hebben ende breet,
| |
[pagina 181]
| |
Daer mense lepelaers om heet;
Ende dats van reyghers ene maniere,
Die sijn den visschen onghehiere.
Ga naar margenoot+ Haer vleesch es argher dan der sciere.
320[regelnummer]
Smout van den reyghers es specie diere,
Alsmen seghet, jeghent vledersijn,
Daert anders nieuwe es ende fijn.
Ancer dats die gans int Latijn,
Die some tem ende wilt sijn.
325[regelnummer]
Van wilden gansen dat meeste deel
Die sijn sciere wel naer geheel,
Some swart ende some bont,
Ende die vlieghen meest in alre stont,
Ende maken vliegende hare scare
330[regelnummer]
Als oft ghescreven littren warenGa naar voetnoot1);
Ende vlieghen nu oest, nu west,
Also als hem die wint es best,
Ga naar margenoot+ So datse vlieghens selden vergheten,
Sonder allene alsi eten.
335[regelnummer]
So pleghet hem des vlieghens lusten,
Datsi selden slapen of rusten.
Maer huusganse die sijn sware,
Si vlieghen selden hier of dare;
Eten, slapen, dats haer leven,
340[regelnummer]
Dats datsi ongherne begheven.
Ysidorus sprect, dat gheen dier can
So nauwe gherieken den man.
Hier bi seghtmen in vele brieven,
Dat si bi nachte rieken dieve.
345[regelnummer]
In Roemschen geesten es bescreven,
Ga naar margenoot+ Dat wilen die van Sans verdreven
| |
[pagina 182]
| |
Die Romeine in sulke plaghe,
Dat sise in Capitolien belaghen;
Ende als die wachters sliepen bi nachte,
350[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als dat sijt verwonnenGa naar voetnoot1) met crachte;
Maer dat die ganse verhoerden,
Die die wachters met roepen stoerden,
Die der viande worden gheware.
Dies heilt die stede vele jare
355[regelnummer]
Haer ghedenkenesse daer naer,
Ende beleiden den tor in vaerGa naar voetnoot2);
Want elcs jaers op ghenen dach
Dat Roemsche volc te anebeden plach
Ene selverine gans,
360[regelnummer]
Ende daer voeren maken dans.
Dies spotter mede Ambrosius
Ende die grote Basilius,
Ende segghen: ‘Rome, dies es verdient,
Dat du bes der gans dus vrient:
365[regelnummer]
Alle dine gode sliepen,
Die ganse waecten ende riepen:
Des offerts du dier gans op dien tiden,
Ende laets Jupiter liden;
Want en hadde die gans ghedaen,
370[regelnummer]
Ghestolen waersi ende ghevaen,
Dine gode, van den vianden:
Dus sijn dine gode wel wert scanden.
Als men der gans kint ghenaect,
Ga naar margenoot+ So wespelt soe ende maect
375[regelnummer]
Gheblas omme die jonghen clene.
| |
[pagina 183]
| |
Onder die scare waecter ene
Altoes omme des arens vlucht,
Want voer hem so hebben si vrucht,
Ende si kennen dese diere
380[regelnummer]
Des arens vlucht in hare maniereGa naar voetnoot1)
Bet dan enech mensche mach.
Die gans mach leven menighen dach.
Ga naar margenoot+ Witte ganse winnen meest,
Die andren min, hebbic verheest.
385[regelnummer]
So node es die gans allene,
Sluutmen die gans, dat si clene,
Noch doer dranc noch doer ate,
Lichtelijc haer keert ter bateGa naar voetnoot2).
Haer vleesch es te verduwen quaet.
390[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende als reyn te comen staet,
So laetGa naar voetnoot3) haer die gans daer jeghen:
Dies sietmen dicke dat si pleghen.
Men vint ganse also groet,
Dat si bina sijn ghenoet
395[regelnummer]
Des voghels struus, dat segghic u,
Dats in berghe van Moniu,
Ende in die nortside van EthiopenGa naar voetnoot4):
Cume moeghen si van swaerheit lopen.
Anas, alsmen die waerheit waent,
400[regelnummer]
Dats in onsen Dietsche die aent.
| |
[pagina 184]
| |
Die hi hevet vloghel ende hals
Scoenre dan die si heeft als,
Ende omme den hals den witten ring.
Riviere mint hi voer alle ding,
405[regelnummer]
Ende oec en mach hi niet leven,
Hi ne si den watere beneven.
Wilde aenden, hebwi verstaen,
Teersten dat si uut den doppe gaen,
Die sijn so levende ende so snel,
410[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dat si hem gheneren wel,
Al ist dat hem die moeder ontfaert.
Ghesonder es te live waert
Tvleesch van der wilder aent
Dan van der temmer, ende men waent
415[regelnummer]
Dat in den winter es beter ditte
Dant es in des somers hitte;
Doch ist te verduwen swaer,
Ga naar margenoot+ Maer lichter dan die gans, dats waer.
Ga naar margenoot+ Accipiter heet in Latijn
420[regelnummer]
Dat in Dietsche mach een havec sijn,
Een edel voghel ten waerden speleGa naar voetnoot1);
Tragher dan die valke es hi vele,
Maer scalker in sijn vanghen.
Laet hi sine vedren hanghen,
425[regelnummer]
So es hi siec; hout hise recht,
So heeft hi sine ghesonde echt.
Als hi sine jonghen siet
Dat si hem pinen te vlieghen iet,
Stect hise uut den neste te waren,
430[regelnummer]
Ende wil dat si hem gheneren varen.
Redene wille datmens ghelove,
| |
[pagina 185]
| |
Dat so wie hem gheneert hi rove,
Dat hi sette sine sede
Buten alre ghenadichedeGa naar voetnoot1):
435[regelnummer]
Dies moet hi horen ten jonxsten daghe
Sonder ghenade ons Heren claghe.
Plinius sprect, die in leden
Evel draecht van swaerheden,
Dat hi hem te siedene raet
440[regelnummer]
Enen havec in olie rosaet,
Ende etene: si sal hem helpen
Ende sine siecheit stelpen.
Ga naar margenoot+ Amraham es bekent
Een voghel in Orient,
445[regelnummer]
Daer Aristotiles of seghet,
Dat hi op berghen broedens pleghet
So hoghe, dat altoes gheen man
Sijn nest ghevinden can.
Ga naar margenoot+ Sine jonghen sijn selden vonden,
450[regelnummer]
Want hine verjaghetse te ghere stonden
Van hoghen nederwaert te dale,
Eer si moeghen vlieghen wale.
Ga naar margenoot+ Gherne volghen si enen hereGa naar voetnoot2),
Omme datsi hare lijfnere
455[regelnummer]
An crongen, an beesten, an manGa naar voetnoot3),
Die op den velde bliven dan.
AcautisGa naar voetnoot4), als ons Plinius seghet,
Es een voghel, die des pleghet
Dat hi sijn spise neemt int gras.
460[regelnummer]
Dies hat hi die paerde doer das;
| |
[pagina 186]
| |
Ende als hi siet dat te hem waert
Coemt al etende een paert,
So vliet hi, ende wrect hem dan
Met sulken dinghen als hi can,
465[regelnummer]
Dats dat hi niet ghelijctGa naar voetnoot1) den paerde,
Ende bespottet te siere onwaerde:
Hine mach hem ghedoen andren scade.
Dit bediet die felle quade,
Die altoes quaet ende scande
470[regelnummer]
Ende spot maken op hare viande,
Ende els niet en moeghen scaden.
Enen hoveschen horic raden:
‘Sprec emmer dinen viand wel,
Ende wes hem in doene fel,
475[regelnummer]
Behouden trouwe ende waerhede:
Dit es edelre liede sede.’
Es een voghel van der sede
Dat hi des roecs eyere breect.
480[regelnummer]
Die vos pijnt hem dat hi wreect
Den roec, ende jaghet absalons jonghen;
Ende absalon weder tallen spronghe
Poecht ende bijt des vos kinder.
So coemt hem die helpeGa naar voetnoot3) ghinder
485[regelnummer]
Die roec, ende vecht op hem mede:
Dit es orloghe sonder vrede.
In doernen gheneert hem absalon,
Ga naar margenoot+ Dies hat hi des esels doen;
Want hi distelen ende dorne verteert,
| |
[pagina 187]
| |
490[regelnummer]
Daer hem die voghel bi gheneert.
Alauda dat es die lewerke,
Die soete singhet, als ict merke,
Ende groet den dach als hi ontspringhet
In dien tiden dat si singhet.
495[regelnummer]
Selden eist in alt jaer,
Sine singhet, scijnt die sonne claerGa naar voetnoot1),
Sonder allene alsi muut.
Haer sanc es groet duutGa naar voetnoot2),
Ware sies te milde niet.
500[regelnummer]
So sere si bitende voghel ontsiet,
Dat si haer eer den man laet vaen,
Eer si hem word onderdaen;
Want bi aventuren te waren
Die man mochtse laten varen;
505[regelnummer]
Die spaerwere en licter niet,
So hoe si claghede haer verdriet.
Alcioen es een vogelkijn
Ga naar margenoot+ Mere dan die musschen sijn.
In der zee es vele sijn ganc.
510[regelnummer]
Den hals hevet een deel lanc,
Ende es ghevedert scier ende wit
Ende purpuerin, dat hem wel sit.
An visschen es sijn bejach.
Selden ist datment sien mach
515[regelnummer]
Sonder int lanxte van den jare.
In den voerwinter, dats openbare,
Broeden si haer jonghen al.
Haer neste sijn ront als een bal,
Die men met ghenen ysere nochtan
520[regelnummer]
Nemmermeer ghebreken can.
| |
[pagina 188]
| |
Engheen wilt voghel sonder dit
Leestmen dat te wintere sit
Sine eyere, als ict bescreven vant.
Ga naar margenoot+ Sijn nest maectet op der ze cant,
525[regelnummer]
Als die zee meest risen beghonnet.
Om dat merctmen, dat God jonnet
Desen voghelkine allene
Vordeel sonderlanghe beghene;
Want ware die zee gram, alsi pleghet,
530[regelnummer]
Ende alcioen sijn eyere leghet,
Si wort al wel gemoet
Tote dat sine eyere sijn ghebroet,
Ende dats binnen VII daghen.
Noch VII daer na, horic ghewaghen,
535[regelnummer]
Rust die zee, ende daerbinnen
Sine jonghen si dan beghinnen,
Dat si hem gheneren vort anGa naar voetnoot1):
Merct wat God desen voghel jan.
Ja, die scipliede in dat lant
540[regelnummer]
Merken dese daghe te hant,
Ende stoeken coenlike die zee
Sonder sorghe min no me.
Sente Ambrosis scrijft ons dit,
Die van loghen es onbesmit.
Dat een edel voghel es,
Daermen mede die reen vaet,
Want hise teerst int oghe slaet,
Ende bijtse dan int hovet doet.
550[regelnummer]
Dese es ghevedert bruunroetGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 189]
| |
Lanc es sijn staert; bec ende bene
Mere dan ander voghel enghene.
Een deel mere dan die aren,
Snel ende staerc sere te waren.
555[regelnummer]
Boven hoghe in claere lucht
Daers al weghe meest sijn vlucht.
So hoghe hi te vlieghen pliet,
Dat menne harde selden siet.
Ga naar margenoot+ Lettel rust hi op die aerde,
560[regelnummer]
Boven swerke vlieght hi siere vaerde,
Ende beet in die lucht hier nederGa naar voetnoot1),
Ende proiet ende keert opwaert weder.
Coemt hem voghel daer te ghemoete,
Dien groet hi met so felre groete,
565[regelnummer]
Dat hine werpt daer neder doet;
Ende menne can sien clene noch groet
Wie die ding hevet ghedaen:
So saen ontfaert hi sonder waen.
Selden sietmenne, seghet tware,
570[regelnummer]
Sonder die sien harde clare.
Als mense uut den neste neemt,
Wordense metten man gheteemt,
Ga naar margenoot+ Ende gheleert proie te vaen:
Anders niet, na minen waen,
575[regelnummer]
Sone gheduersi onder den man;
Ende so ghetrouwe worden si dan,
Dat si sitten onghebonden
Ga naar margenoot+ Op een rec te menigher stondenGa naar voetnoot2).
Aves paradysi sijn voghele
580[regelnummer]
Schone van plumen ende van vloghele,
| |
[pagina 190]
| |
Ende so scoene, alsmen sprect,
Dat hem gheen vaerwe ghebrect.
Omme dese doerscone wise
Heetmense van den paradise.
585[regelnummer]
Haer luut dat es so soete,
Diet horen mocht met goeder moete,
Dat die mensche daer bi mach keren
Herte ende sin ten love ons Heren.
Woerder oec enech ghevaen,
590[regelnummer]
Et screyet altoes sonder waen,
Onthier ende et mach ontvlien.
In Egipten sijn ghesien,
Op Nilus, die grote flume,
Ga naar margenoot+ Ende els in ghere stede cume.
595[regelnummer]
Oec sijn daer voglen ander wise,
Die men heet van den paradyse,
Omme datmen niet en can verstaen
Wanen si comen ofte gaen.
Als hem haer tijt coemt te waren,
600[regelnummer]
Liden si doer tlant bi groten scaren.
Bruun sijn si ende bleckende claer,
Ende minder danne cauwen, dats waer.
Ga naar margenoot+ Alse groet als ganse sijn
Dandre, van vaerwen fijn.
605[regelnummer]
Hier gaen uut die voghel in A:
Nu coemt van der B hier na.
Ga naar margenoot+ Bubo dats ule ofte schuvut,
Die sdaghes rust ende snachts coemt uut.
Men vaet andre voghele mettien,
610[regelnummer]
Want sine steken daer sine sien.
Experimentator wille weten,
Dat si der duven eyere eten.
Ratten eten si ende muse;
In kerken wonen si ende in steenhuse;
| |
[pagina 191]
| |
615[regelnummer]
Dolie uten lampen si drinken,
Ende smelter in ende doense stinken.
Als dandre voghele op haer vechten,
Can si haer voete opwaert rechten,
Ende werptGa naar voetnoot1) diese mesgroeten
620[regelnummer]
Opwaert ligghende met den voeten.
Met plumen es si sere verladen.
Traech es hi ende cranc van daden.
In dat licht coemt hi node,
Ende wandelt gherne onder die dodeGa naar voetnoot2).
625[regelnummer]
Buteus, leesmen van hem somen,
Ga naar margenoot+ Es van savex gheslachte comenGa naar voetnoot3),
Van plumen swartGa naar voetnoot4), al sonder lieghen,
Ga naar margenoot+ Traech ende swaer in sijn vlieghen.
Met proien onthout hi sijn lijf.
630[regelnummer]
Dies vaert hi recht als een keytijf,
Slupende, ende selden tenigher stont
Vaet hi voghelkine ghesontGa naar voetnoot5).
Men seghet in waerliken saken:
Engheen voghel es van beterGa naar voetnoot6) smaken.
635[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Butorius, als ic hore lesen,
Mach butor in Dietsche wesen.
Hals ende been heeft hi lanc,
Den bec scarp ende sere stranc.
Na daerde sijn sine plumen ghedaenGa naar voetnoot7).
640[regelnummer]
In marassce wil hi gaen:
| |
[pagina 192]
| |
Daer staet hi stille in der ghebare
Als of hi doet of een steen ware,
Ende hevet getrect in sinen hals,
Als een dief fel ende valsch,
645[regelnummer]
Ende al omme vissche te begaen,
Dier hi vele pleghet te vaen.
Als hi hem bevoelt int strec,
Staet hi stille ende hout den bec,
Die scaerp es, ter staerkeGa naar voetnoot1) dan;
650[regelnummer]
Ende alsen nemen waent die man,
Steect hine daer hine mach gheraken.
Die havec die moet oec smaken
Somwile sine sware steke,
Als hine vaet onwiseleke.
655[regelnummer]
EndeGa naar voetnoot2), ghevenijnde diere
Eet hi wel, dits sijn maniere.
Ga naar margenoot+ In lentinGa naar voetnoot3) maect hi een luut
In broeken, daer hi staet int cruut,
Met sinen becke int water claer,
660[regelnummer]
Als of et een donre waer.
Sere wel riect hi te viere:
Heren spise eist, want hi es diere.
Medicine es alleGa naar voetnoot4) sijn smout,
Ga naar margenoot+ Bedi es dattet menich hout.
665[regelnummer]
Bistarda es een voghel te waren
Als groet naer als een aren.
Driewarven sprinct hi na sire wisen,
Eer hi mach van der aerden risen.
Ga naar margenoot+ Crombecte es hi te waren,
670[regelnummer]
Greclauwet bina als een aren.
| |
[pagina 193]
| |
Vleesch et hi, maer hine pliet
Vlieghen ter proienGa naar voetnoot1) niet;
Maer daer hi coemt ende sine ghesellen,
Dat si vermoeghen si nedervellen,
675[regelnummer]
Ende eten al te hant ter stede.
Croengen eten si ghaerne mede;
Ende gheen voghel, die bi visschenGa naar voetnoot2) levet,
Sonder hi, die gras lief hevet,
Want si eten gras ghemene;
680[regelnummer]
Ende areweten, al sijn si cleneGa naar voetnoot3),
Etet uutgaerne dese voghel.
Wit es hi op sine vloghel
Ende op den staert, maer anders te waren
Es hi gheplumet als die aren.
685[regelnummer]
Alst coren staet op tfelt groene
Broet hire in na sinen doene.
Ga naar margenoot+ Sine swaerheide doet
Dat hi op boemen niet en broet.
BociosaGa naar voetnoot4) dats eens voghels name.
690[regelnummer]
Die in Almaenghen quame,
In Beyeren of in Elsaten,
Hi vonder genouch te maten.
Alsi sullen noten dese,
So loept die hi, als ict lese,
695[regelnummer]
Gapende ene langhe stont,
Onthier ende hem scuumt die mont.
So coemt die si, die dat ontfaet,
Ende dit es hare naturen saet.
Ga naar margenoot+ Dan legghen si eyere VI of VIII,
| |
[pagina 194]
| |
700[regelnummer]
Ende dus winnen si haer gheslachte.
Van der grote dat sijn fassane
So sijn si na minen wane.
Ga naar margenoot+ Buten bruun ende binnen wit
Es haer vleesch, ende smaect dit
705[regelnummer]
Harde naer in der ghebare
Als oft van ere partrisen ware.
BarliathesGa naar voetnoot1), als ons seghet
Aristotiles, daer twaere in leghet,
Sijn voghele die van houte comen,
710[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende diemen boemganse hoert nomen.
Men seghet dat neven der zee strome
Wassen erehande boeme,
Die die zee vellet aen haren danc,
Ende dan rotten si ommelanc;
715[regelnummer]
Ende van der vetheit bi naturen
Comen dese levende creaturenGa naar voetnoot2).
Bi den becke hanghen si an thout,
Onthier dat si met ghewout
Hem selven van den houte breken:
720[regelnummer]
Dus hoerewi some boeke spreken.
Oec vintmen liede, horic ghewaghen,
Ghenoech, die seggen dat si saghen
Dese voghele an thout hanghen.
Hare plumekine manghen
725[regelnummer]
Grau ende swart ghemeneGa naar voetnoot3).
Ghemaect sijn si als ganse clene;
Swart ghevoet als aenden sijn siGa naar voetnoot4).
Ons seghet Jacob van Vetri,
Dat bome neven der zee staen,
730[regelnummer]
Daer si wassen sonder waen;
| |
[pagina 195]
| |
Ende sine hanghen an die telghen niet,
Alsmen an dandre bome siet;
Maer met den becken an den tronc.
Ga naar margenoot+ Ende alsi neder vallen jonc,
735[regelnummer]
Sine comen ten watre saen,
Haer leven es ghedaen.
Die dou ende tsap van den bomen
Daer of wassen si, als ict gome.
Ga naar margenoot+ Water ende gras es haer leven
740[regelnummer]
Teerst dat si den boem begheven.
Men plachse tetene hier te voren
In vasten tiden, als wijt horen;
Maer die derde Innocent
Verboet der werelt omtrent
745[regelnummer]
In die consilie van Latrane:
Dus es ment schuldich of te stane.
Nemmeer vandicker van der B;
Hoert die namen van der C.
750[regelnummer]
Ysidorus bescrijft ons dit.
Sijn vleesch binnen, dat es waer,
Maket donker oghen claerGa naar voetnoot2).
Sijn nature es dusghedaen:
Doetmenne tenen sieken gaen,
755[regelnummer]
Men mach bi hem weten albloet,
Sal hi ontgaen of bliven doet.
Wil hi op den sieken niet sien,
So nes der doet gheen ontvlien;
Ende keert hi doghen op den man,
760[regelnummer]
So mach hi wel ghenesen dan.
Met sinen opsien neemt hi mede
Den menschen alle sichede,
Ende vlieghter mede in de lucht sijn,
| |
[pagina 196]
| |
Ende brincse int sonnescijnGa naar voetnoot1).
765[regelnummer]
Dese voghele hier te voren
Hilden coninghe, als wijt horen.
Men leest dat desen voghel vant
Alexander in Persen lant.
770[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Es een voghel die wil sijn
In Arabien alre best.
Op hoghen boemen maect hi sijn nest,
Ront ende nauwe ende een deel vast,
Ga naar margenoot+ Van telghen daer canele an wast.
775[regelnummer]
Die neste mach nieman ghelanghen;
Maer die liede van den lande ganghen
Ende scieter in ghelode scichteGa naar voetnoot3):
Dus doensi ghevanghen lichteGa naar voetnoot4).
Dats om die specie daer dat nest
780[regelnummer]
Of ghemaect es ende ghevest.
Lettel mere dan die mussche
Es die voghel ende broet in bussche;
Maer sijn aerdinghe ende sijn leven
Es hem an die vische geghevenGa naar voetnoot5).
785[regelnummer]
Cignus dats in Dietsche een swane,
Al wit es hi na minen wane:
En was noyt man onder den dach,
Die oyt swarten swane sach.
Sijn vleesch es swart, die plumen wit.
| |
[pagina 197]
| |
790[regelnummer]
Natuerlike pleght hi dit,
Dat hi vor sine doet onlanghe
Hem merghet met so hetten sangheGa naar voetnoot1).
Si hebben lieflike ghedaen in hare,
Als die tijt coemt van den jare
795[regelnummer]
Dat si noten sullen na recht,
Want elc omme andren sijn hals vlecht;
Ende na den noten, alsmen mach micken,
Purgieren si in water dicken.
In sine vloghele es sijn cracht,
800[regelnummer]
Gherne broet hi bi der grachtGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Cariste, seghet ons Solijn,
Dat erehande voghelkine sijn,
Die vlieghen moghen doer een vier,
Ga naar margenoot+ Dat hem die vlamme onghehier
805[regelnummer]
Noch an die vedren, noch an die plumen
Greschaden mach niet ene scume.
Cyconia dats die odevare,
Die met den becke maket mare:
Anders en heeft hi luut noch sanc,
810[regelnummer]
Dan dat hi daer mede maect clanc.
Men seyt dat hi jonghe winnet,
Na dien dat hi int lant kinnet
Dat bejach, es groet of cleneGa naar voetnoot3).
Wederwijs sijn si alle ghemene,
815[regelnummer]
Ende als hi quaet weder vorsiet,
Hine begheeft die jonghen niet.
Hi keert sijn hovet in den wint,
Ende beschermetse als diese mint.
| |
[pagina 198]
| |
Alsi over zee varen,
820[regelnummer]
So leden die cranenGa naar voetnoot1) die scaren;
Ende si vechten te samen bede
Jeghen die hem allen doen lede.
Dit es gheproevet bi hem somen,
Die ghewont te neste comenGa naar voetnoot2).
825[regelnummer]
Ambrosius ende Baselis mede
Segghen dit over waerhede.
So lief sijn si in Tessalen,
Hi moet metten halse betalen
So wie dat doet den odevare,
830[regelnummer]
Want si serpenten verteren dare.
Ga naar margenoot+ Plinius die wille bekinnen,
Dat si doersere haer jonghen minnen.
Oec sijn die jonghen hare moeder goet,
Ga naar margenoot+ Want also langhe als sise voet,
835[regelnummer]
Also langhe voeden sise weder.
Te haren neste beten si neder
Van jare te jare, als et wel scijnt.
Al eten si worme ghevenijnt,
Si ne bliver niet of doet;
840[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Padden scuwen si, ende doen dien noetGa naar voetnoot3).
Die crop van den odevare
Ende die maghe, seght openbare
Plinius, dats medicine
Jeghen die cracht van venine.
845[regelnummer]
In wat lande dat si varen
Es mensche onbekent te waren.
Alsi wech willen, seghet Solijn,
In elke jeghen noteGa naar voetnoot4) dat si sijn
| |
[pagina 199]
| |
Versamen si op een velt ghemene,
850[regelnummer]
Ende sine later achter enghene,
Eer si hare vaert bestaen,
En ware dat si waren ghevaen.
Een velt es in Asia,
Daert al versament verre ende na:
855[regelnummer]
Die achter coemt, dat sietmen dicken,
Dien so schoeren si te sticken.
CorotesGa naar voetnoot1), als ons Plinius seghet,
Es een voghel die pleghet
Op den raven altoes te vechten.
860[regelnummer]
Die raven pijnt hem te verrechten
Jeghen hem nacht ende dach;
Ga naar margenoot+ Ende so waer elc op andren mach,
Rovet elc andren eyer of jonghen:
Hier toe es elc gherecht ten sprongheGa naar voetnoot2).
865[regelnummer]
Tusschen dese II nes gheen vrede,
Ende et dinct mi wesen die sede
Tusschen den leken ende den papen:
Noyt man en sacht so ghescapen,
Ga naar margenoot+ Dat si verdroeghen over een.
870[regelnummer]
Ic sach dat die pape green,
Daer die vierde droech den vychtenGa naar voetnoot3)
Ter kerken waert doot tere ghichten.
Oec sach ic lachghen den leyen,
Als die papen moesten screyen.
875[regelnummer]
| |
[pagina 200]
| |
Soeter singhet cume enighe ander,
Ende dats die sake twi si staen
In gaiolen vaste ghevaen.
Nochtan dinct si vergheten al
880[regelnummer]
Haren karker ende haer mesval,
Ende singhet altoes in der ghebare,
Als of haer ghevanghenesse wildeGa naar voetnoot1) ware,
Ende conterfaet der voghelijn sanc
Altoes met hare kelen clanc.
885[regelnummer]
Bi desen voghele machmen verstaen
Hem die met minnen es bevaen,
Dat een swaer karker es ende soete.
Cume hevet hi enighe moete
Om yet te pensen dan omme sanc,
890[regelnummer]
Ende om feeste ende om spel ghemanc.
Der minnen karker geeft hi prijs,
Ga naar margenoot+ Want et dinct hem een paradijs.
Corvus dats een raven, ic wane;
Al ist swart dat hi heeft ane.
895[regelnummer]
Als die sie broet so brinct haer eten
Altoes die hie sonder vergheten.
Ga naar margenoot+ Ons scrivet sinte Augustijn,
Als sine jonghe uutcomen sijn,
Dat hise niet en wille bekinnen,
900[regelnummer]
Onthier si swarten beghinnenGa naar voetnoot2).
VII daghe, segghen die wise,
Dat si leven sonder spise,
Tote dat die plumen utegaen:
Dan wil hise over sijn ontfaen,
905[regelnummer]
Ende gheeft hem dat hem bedaerf:
Dit es gheproeft menichwaerf.
| |
[pagina 201]
| |
Ene aventure segghen liede,
Die in Tyberius tiden ghesciede,
Die Roemsche keyser was tien tiden
910[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dat God die doet over wilde liden.
Eens ravens jonc quam ghevallen
Uut enen toeren, hoerwi callen.
Op sijn hof datment ophelt;
Men leerdet spreken met ghewelt,
915[regelnummer]
So dat et telken morghenstonde
Tyberise groeten beghonde
Keyserlike ende bi namen,
Daer na dander heren te samen,
Dranamicuse ende Drisuse medeGa naar voetnoot1):
920[regelnummer]
Dit was altoes des ravens sede;
Ende daer na tfolc dat daer leet.
Hier naer ward enen van nide leet,
Ga naar margenoot+ Die den raven tleven namGa naar voetnoot2).
Als dit dus voer den lieden quam,
925[regelnummer]
Daden si den man ontliven,
Ende die manne metten wiven
Daden sravens uutvaert,
Als oft ware een prinse waerd.
Die raven brinct uut
930[regelnummer]
Menigherhande luutGa naar voetnoot3).
Des scuvuts eyere eet hi bi daghe;
Bi nachte doet hem dander ghelaghe,
Ende neemt den raven sine eyere danGa naar voetnoot4):
Dits strijt die niet versceiden can.
| |
[pagina 202]
| |
935[regelnummer]
Den vos mint hi bi naturen,
Ende ons segghent die scrifturen.
Ga naar margenoot+ Cornix, als ons toe es coemen,
Dats dat wi die craie nomen,
Ende sijn van des ravens gheslachte.
940[regelnummer]
Edel voghel haten si onsachte.
Si biten te sticken ende trecken
Alle voghele met crommen becken,
Want si kennense haer viande;
Ende somwile coemter hem of scande,
945[regelnummer]
Want alsi hem te vele volghen,
Ga naar margenoot+ Worter sulc omme verswolghenGa naar voetnoot1).
Si volghen haren jonghen naer,
Ende doegher omme grote vaer,
Ende winnen hem dat hem bedarf
950[regelnummer]
Langhe stont ende menichwarfGa naar voetnoot2);
Ende als die sie die eyere wacht,
Voetse die hi dach ende nacht.
Leert, ghi liede van manieren,
Juwe kindre hier bestieren;
955[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Leert, ghi manne, endeGa naar voetnoot3) vrouwen
Te helpen met goeder trouwen!
Cornica, scrivet Plinius,
Es een groet voghel, dien men dus
Noemt int lant van Orient.
960[regelnummer]
Ghenen groter voghel men kent,
Also als men die waerheit weet,
Wers met sinen plumen ghecleetGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 203]
| |
Sine longene die es groet,
Vet ende van blode roet,
965[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Groet als die longhe van der zeecoeGa naar voetnoot1),
Ende medicinael daer toe.
Cuculus dats die kukuut,
Ende heet aldus omme sijn luut;
Want cukuuc es altoes sijn zanc,
970[regelnummer]
Ende daer an nes gheen verghanc.
Een traech voghel ende onghestade.
Voghelkine doet hi scade;
Want sine lesse es hem so ghevest,
Dat hi sine eyer leght in haer nest.
975[regelnummer]
Dus broet die bedroghene voghel
Ga naar margenoot+ Die eyer onder sinen vloghel,
Ende waent dat hem toebehoert;
So dat die kukuuc coemt voert,
Die den voghelkine es onbekint;
980[regelnummer]
Maer die ding daerten om mint,
Ga naar margenoot+ Dats omme dat hi wast so sere;
Ende so eet die cukuuc mere
Dan enighe drie van den clenen:
Dit moet die moeder somwile bewenen.
985[regelnummer]
Want so langhe volghet si hem achter,
Dat al die scande ende die lachter
Op die moeder moet becrakenGa naar voetnoot2):
Dits die loen van sulker saken.
Wach hem die den scalc verdraghet!
990[regelnummer]
Want die scalc merct ende jaghet
Talre stont om sijn voerdeel:
Mocht hire an winnen gheheel
| |
[pagina 204]
| |
Een appelkijn, et ware verloeren
Al datmen hem dede te voeren.
995[regelnummer]
Men leset dat die cukuuc pleghet,
Dat hi al den winter leghet
In sinen plumen in olie bomenGa naar voetnoot1)
Of in daerde, ende hem ghomen
So in den somer canGa naar voetnoot2),
1000[regelnummer]
Dat hem gheen hongher en gaet an
Ga naar margenoot+ In den winter, sonder waen.
Van sinen spuwe, als wijt verstaen,
Wassen crekelen, als wi sien,
Die int gras te springhen plien.
1005[regelnummer]
Coredulus, als Ysidorus seghet,
Dat es een voghel die pleghet
Dat hi bi der proien levet,
Ga naar margenoot+ Ende hi mint, alsmen ons seghet,
Therte van der proien sere.
1010[regelnummer]
Coredulus minnetGa naar voetnoot3) onse Here,
Die wilen bi den heiligen man
Aldus den mensche spreect an:
‘Lieve kint, gef mi dijn herte’;
Ende daer omme doghe die smerteGa naar voetnoot4)
1015[regelnummer]
Ende hi gaf sijn hertebloet als die milde,
Want onse herte hi hebben wilde.
Ons allen radic al ghemene,
Ga naar margenoot+ Dat hem elc gheve sijn herte te lene.
| |
[pagina 205]
| |
Columba dats der duven name,
1020[regelnummer]
Een sachte voghel ende bequame.
Bedi seitmenGa naar voetnoot1), sijs sonder galle.
Aristotiles wederseitse alle
Die segghen dat sire sonder levet,
Ende hi seght dat si galle hevet
1025[regelnummer]
In een daermekijn, ende niet ter stede
Daert es ander voghel sede.
Dus ontsculdecht men Bede wort,
Die segghenGa naar voetnoot2), dat gheen galle behoert
Der duven toe; ja, in der stat
1030[regelnummer]
Daerse andre voghel hebben gehat.
Met cussen toghen si hare minne.
Neghene croonghe, also ict kinne,
Ga naar margenoot+ Eten si dur ghene noet.
Si vlieghen ghaerne met scaren groet.
1035[regelnummer]
Bi puren zade leiden si haer leven.
Doer sanc hoertmen hem utegheven
Erehande versuchten ende claghenGa naar voetnoot3).
Men siet hem dicke teten draghen
Kiekenen die hem niet bestaen.
1040[regelnummer]
Neghenwaerf, hebwi verstaen,
Ga naar margenoot+ So verniewen si haer sienGa naar voetnoot4).
Sijn si vluch, macht hem geschien,
So maken si so hoghe haer nest,
Dat allen wormen es ontfest,
| |
[pagina 206]
| |
1045[regelnummer]
Die hem scade willen doenGa naar voetnoot1).
Op elc punt vintmen wel sermoen,
Die hier voeren staen bescrevenGa naar voetnoot2).
Die duve neemt haer leven
Harde ghaerne den water naer,
1050[regelnummer]
Dats bedi, seitmen over waer,
Om dat si natuerlec in dien
Des havex scade wille sienGa naar voetnoot3).
Want van naturen sijn haveke twe:
Deene en proiet nemmermee
1055[regelnummer]
Dan dat hi sittende siet;
Ga naar margenoot+ Dandre wat dat vlieghens plietGa naar voetnoot4).
Die duve, die dit wel verstaet,
Siet sine int water die sitters vaet,
So heeft si dan haer opvaertGa naar voetnoot5);
1060[regelnummer]
Eist een die vlieghene begaert,
So ne porret si van der stede niet:
Dits dat si ghaerne int water siet.
Columbe heten duven erehandeGa naar voetnoot6),
Die sijn in someghen lande,
1065 [regelnummer]
Ist dat si haer ghenoet verliesen,
Si ander nemmermeer en kiesen.
Allene vlieghen si, wat dats ghesciet;
| |
[pagina 207]
| |
Waer si rusten weetmen niet.
Men vint duven clene ende groet,
1070[regelnummer]
Die nemmermeer kiesen ghenoet,
Die wonen nauwe in hoghen gaten,
Om dat si die duvers haten;
Ende daer si in ghenote sijn,
Ga naar margenoot+ Es haer trouwe groet ende fijn,
1075[regelnummer]
Ende sijn narenst in haren dinghen,
Hoe si groet gheslachte bringhen.
En doe mesval, si bringhen twe,
Ende selden min ende nemmee.
Sien si vreemde duven varen,
1080[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Si gheleidense met haren scaren.
Keseling eten si na hare manieren,
Om dat si hem der mede purgieren,
Want hare maghen die sijn heetGa naar voetnoot1).
Tbloet van duven, alsmen weet,
1085[regelnummer]
Van tortelduven, van swalewen mede,
Uutghelaten tere stede
Onder den rechter vlogel allene,
Maket donker oghen reine.
Duven drinken tere toeghen
1090[regelnummer]
Al dat si ghedrinken moeghen,
Ghelike alst waer ene coeGa naar voetnoot2):
Ic wane dats gheen voghel me en doe.
Ga naar margenoot+ XV jaer dat es haer leven.
Duven jonc, dus ist bescreven,
1095[regelnummer]
Sijn best in den heerfst ende in den lentijn,
Want si met granen ghevoet sijn.
An die duve men beseft,
Dat si haer somwile verheft
Om haer plumen te maken scone,
| |
[pagina 208]
| |
1100[regelnummer]
Ende daer of coemt haer hone;
Want als die havec dat besiet,
Dat si haer min wacht dan si pliet,
Grijpt hise al onversien.
Dies die duvele noch plien,
1105[regelnummer]
Dat si in hovaerde belaghen
Menighen dien si met hem draghen.
Carchates, als Aristotiles seghet,
Es een voghel die te sijn pleghet
Ga naar margenoot+ Bi der zee, want hire hem bi gheneert
1110[regelnummer]
Van vischen die hi verteert.
Ga naar margenoot+ Minder dan die havec es hi.
Int water es hi alse vri,
Dat hire in gheduren can
Als langhe als een man
1115[regelnummer]
Wandelen mach ene mile;
Doch moet hi weder na der wile
Ter lucht ende sinen adem ontfaen,
Jof sijn leven waer ghedaen.
Ay mi! merct op dese wordt,
1120[regelnummer]
Ghi die in sonden sijt versmort:
Al es verdronken langhe u moet
In dit neder aertsche goet,
Ghi blivet verloren daer in,
Ghi en keert an Gode juwen sin,
1125[regelnummer]
Ende ghi van Gode die lucht ontfaet.
Ay! vergave Got dient al so staet,
Dien de aertsche zonden bedecken,
Ga naar margenoot+ Dat hi voer die doet moeste trecken
Opwaert sijn herte ende Gode volghen,
1130[regelnummer]
Eer hem die zebaren verswolghen.
Coturnix, dese naem in Latijn
Mach in Dietsche een quattele sijn.
In onse lant varen si ende coemen,
| |
[pagina 209]
| |
So dat selden es vernomen
1135[regelnummer]
Welctijt si comen ofte varen;
Maer in die andre lande te waren
Hebben si haer tijt al openbare,
Als die swalewe ende dodevare,
Bede te varen ende te keren.
1140[regelnummer]
Die oude pleghen die jonghen te leren,
Alsi enen lande ghenaken,
Daer si hem te brodene maken,
Dat si behouden hare scare
Jeghen den vreemdenGa naar voetnoot1) spareware,
1145[regelnummer]
Die haers nauwe wacht op tlant.
Ga naar margenoot+ Dese spaerware dats die viant;
Dat lant eist ende van den leven.
In tende pleghet hem te gheven
Die viant narenstlike daer toe,
1150[regelnummer]
Hoe hi dese scalcheit doe,
Dat hi die ziele mede va:
Nu pine hem elc dat hi ontga!
Men seghet dat gheen dier levet
Sekerlike, dat groet evel hevet,
1155[regelnummer]
Sonder die mensche ende die quattele, bedi
Seitmen dat haer vleesch quaet siGa naar voetnoot2).
Carduelis es een clene dinc,
Ende bediet een distelvinc,
| |
[pagina 210]
| |
Om dat in distelen, na sire wise,
1160[regelnummer]
Gherne soeket sine spise.
Dits van plumen menighertiere
Van vaerwen so doerdiere,
Datment te wonder aen mach sien;
Ga naar margenoot+ Doch nes sijn prijs niet in dien:
1165[regelnummer]
Sijn sanc es oec te prisen bet.
Hier omme vintmense gheset
In gaiolen te menigher stede,
Om den mensche te merghene mede.
Al heeftse nature cleen ghemaect,
1170[regelnummer]
Hare sanc, die wel soete smaect,
Ende haer plumen scoen ende fijn
Doensi lief ende waert sijn
Dan der dorper schuvutGa naar voetnoot1):
Hi es lelic ende dorper in sijn luut.
1175[regelnummer]
CorchilesGa naar voetnoot2), als ons Plinius ontbint,
Ga naar margenoot+ Es tminste voghelkijn datmen kint,
Ende es tfoghelkijn datmen weet
Dat al der voghel coninc heetGa naar voetnoot3).
Ga naar margenoot+ So groet ghemoet ist, alsmen seghet,
1180[regelnummer]
Dat op den aren te sitten pleghetGa naar voetnoot4);
| |
[pagina 211]
| |
Ende alst den aren gram dan doet,
Ende hiet waent houden in den voet,
Ontsluuptet tusschen den clauwen dan,
Ende vlieghet hem omme die oghen dan,
1185[regelnummer]
So dat hem die aern verschamet,
Want hi hem om niet vergramet,
Ende vlieghet hene sire strate.
Al es dit clene utermaten,
Nochtan heeftet van naturen
1190[regelnummer]
Meer jonghen dan andre creaturen.
Worme etet in dien haghenGa naar voetnoot1).
Ets quaet te vanghen met laghen.
In C ent hier der voghele wort:
Hoert die namen in D voert.
1195[regelnummer]
DiomediceGa naar voetnoot2) in ware dinc
Sijn vogele, die na den coninc
Diomedes sijn gheheten,
Die menighen ridder dade beten
Ga naar margenoot+ Wilen te Troien voer die stede
1200[regelnummer]
Met sire groter vromechede.
Fabelen die hebben inne,
Dat Venus makede die godinne
Dese voghele van sinen ghesellen:
Dus hoerment boeke tellenGa naar voetnoot3).
1205[regelnummer]
Plinius die seghet dit,
Ga naar margenoot+ Dat si sijn als swanen wit,
Ende van der grote dat es die swane.
Oec doet hi ons te verstane:
Haer oghen sijn roet alse vier;
| |
[pagina 212]
| |
1210[regelnummer]
Ghetande becke scaerp ende fier,
Daer si die roetzen hol mede maken
Ga naar margenoot+ Ende neste maken tharen sakenGa naar voetnoot1).
Men seghet, alsi sere mesbaren,
Dat dat lant sal vervaren
1215[regelnummer]
Jof dat een coninc sterven salGa naar voetnoot2).
Die Grieken minnensi noch al,
Ende ander volc wilsi scuerenGa naar voetnoot3):
Aldus vintment in scrifturen.
DariataGa naar voetnoot4), als Aristotiles kent,
1220[regelnummer]
Es een voghel in Orient,
Die met vlogelen ende met becke
Climmen can ende hem voert trecken,
Want hi voete en hevet ghene.
Oec so vintmer so menich eneGa naar voetnoot5),
1225[regelnummer]
Die men en siet meer noch min
Sonder omtrent des heerfst beghin,
Ende dat es alset reinen moet.
Dese voghel houd ende broet
Sine jonghen tot dat si doghen
1230[regelnummer]
Ende si hem gheneren moeghen,
Ende dan stervet hi selve ghinder,
Ende laet levende sine kinder,
Die moeten pleghen des selves seden,
Die te voeren haer vader dede.
1235[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hier gaet uut van der D,
Ende volghet als ene in E.
| |
[pagina 213]
| |
Ga naar margenoot+ Erodius, als die glose seghet,
Die op die fraie Bible leghet,
Es een voghel, als ict weet,
1240[regelnummer]
Die met ons gheervalke heet;
Ende es onder edelen voghelen
Dedelste die vlieght met vloghelen.
So staerc es hi ende so groet,
Dat hi den aren slaet ter doet.
1245[regelnummer]
Siet hi in ere scaren
Daer vijf cranen hene varen,
Jof andre voghele alse vele,
Ende men uutworpt in spele,
Hi veltse alle met sire macht
1250[regelnummer]
Deen na den andren in sine jacht,
Eer hi onbeert sine vlogheGa naar voetnoot1).
Dan esser een hont diere toe doghe,
Die die voghele, alsi vallen,
In den hals bijt met allen.
1255[regelnummer]
Sijn aes moet sijn versch ende levendeGa naar voetnoot2);
Als hi scijntGa naar voetnoot3) een deel bevende,
So neemt hi proie die hi bejaghet,
Ende daer hem die moet toe draghet.
Misset hi, hi woert so erre,
1260[regelnummer]
Dat hi opvlieghet hoghe ende verre,
Ende cume wil hi keren weder
Tote sinen lodre nederGa naar voetnoot4).
Meesters segghen int commune,
Dat vele best sijn die brune.
| |
[pagina 214]
| |
1265[regelnummer]
Van der E so gaet uut dat wort:
Van der F hoert nu vort.
Ga naar margenoot+ Fenix, als ons seghet Ysidorus,
Jacob, Solijn ende Ambrosius,
Ga naar margenoot+ Es een voghel sekerlike
1270[regelnummer]
Tote Arabien int rike.
Dese ne hevet gheen ghenoet.
Na den aren so es hi groet.
Drie hondert ende XL jaer
Pleghet hi te levene, dats waer
1275[regelnummer]
Gehovet, ghehalst es hi mede
Sere scone na des pauwes sede:
Sijn hals al of hi gouden ware,
Met purperen plumen haer enthare;
Sijn staert ghelu ende blauwe mede
1280[regelnummer]
Met roeden vedren met groter scoenhede.
Als fenix doude gaet an,
So kiest hi enen sconen boem dan,
Hoghe staende op een fonteyne,
Die scone es ende reyne.
1285[regelnummer]
Een nest maect hi in der ghebare
Als een vorme van enen outare,
Van wirooc boeme ende van merre,
Ende van canele ende van verreGa naar voetnoot1):
Van desen telghen maect hi sijn nest,
1290[regelnummer]
Ende van andre die rieken best.
Als die sonne heet scinet,
So waiet hi dan ende pinet,
Dat hi also onstect dat hout,
Dat soete rieket menechfout.
1295[regelnummer]
Dan velt hi in dat soete vier,
| |
[pagina 215]
| |
Ende woert tasschen, dus vintment hierGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ In harde corter tijt daer naer
Wast een woerm in dassche daer,
Die cortelike te vogle diet:
1300[regelnummer]
Dus wort fenix daer verniet.
Fenix dese enighe soenGa naar voetnoot2) bediet
Jhesum Christum, diet wel siet:
Fenix en heeft vader no moeder,
Ende Jhesus onse soete broeder
1305[regelnummer]
Es na der menschelicheit sonder vader,
Ga naar margenoot+ Ende na der godlicheit algader
Sonder moeder in hemelrike.
Dese fenix sekerlike
MakedeGa naar voetnoot3) ende nam wel goem
1310[regelnummer]
Omme den sconen hoghen boem,
Die op die fonteyne staet.
Die boem eist cruce, ons toeverlaet.
Bi der fonteynen so verstaet
Doepsel, dat ons zonden ofdwaet.
1315[regelnummer]
Dat hout van specien, merct wel hier,
Daer fenix of maect sijn vier,
Meent dat Jhesus hinc in dat hout,
Dat hi benediede menechvout,
Ende onstaect met viere van karitaten.
1320[regelnummer]
Ten Vader send hi om ons verlaten,
Die soeter roec voer sinen Vader
Dan der werelt specie algader.
Dus bernendeGa naar voetnoot4) in der minnen viere
Onse fenix in derre maniere,
| |
[pagina 216]
| |
1325[regelnummer]
Onthier dat hi tasschen bequam:
Dat es dat hi ende nam.
Ten derden daghe es hi verresen
Ende voer te hemele na desen.
Ende dit volghet der eerster voerme,
1330[regelnummer]
Want fenix assche waert tenen woerme,
Ende daer na comen plumen ende vlogele
In die ghelike van enen voghele.
Dat fenix levet CCC jaer
Ende XL, eer hi wort swaer,
1335[regelnummer]
Meent dat Jhesus in aertrike
Ga naar margenoot+ XXXIIIGa naar voetnoot1) jaer leefde sekerlike,
Van dat hi gheboetscept was
Ga naar margenoot+ Tote dat hi staerf, sijt seker das.
Over een jaer slaet elke tiene,
1340[regelnummer]
So vintment waer in den besiene.
Van den fenix so telt ons dus
Een wonder sinte Ysidorus.
Ga naar margenoot+ Een poert in Egypten is,
Die heet CliopolisGa naar voetnoot2),
1345[regelnummer]
Dats in Dietsche der Sonnen stat.
In doude wet was ghemaect in dat
Een tempel in ons Heren ere,
Na Salomoens tempel no min no mere.
Een fenix quam ghevlogen daer
1350[regelnummer]
Toten vier op den outaer,
Op sine vloghel geladen oec
Mit dieren houte, dat wel roec,
Ende verbernedem op den outaer.
Des naests daghes quam die pape daer,
1355[regelnummer]
Ende vant int assche een woermekijn oec,
| |
[pagina 217]
| |
Dat utermaten soete roec.
Des anders daghes haddit vloghele
In die ghelike van enen voghele.
Ten derden daghe wast al volcomen,
1360[regelnummer]
Ende hevet an den pape ghenomen
Orlof, ende es danne ghevloghen.
Dit scrijft Ysidorus ongheloghen.
HaimoGa naar voetnoot1) sprect, een wijs clerc, mede,
Dat onse Vrouwe in dese stede,
1365[regelnummer]
Als Herodes die kinder sloech,
Ontflo ende wonderdeGa naar voetnoot2) dicke ghenoech;
Ende fenix bi aventuren
Toghede daer bi sire naturen,
Dat die warachtighe fenix mede
1370[regelnummer]
Wandelen soud daer in die stede.
Ga naar margenoot+ Fulica, sprect Ysidorus,
Es een voghel, die heet aldus.
Ga naar margenoot+ Sijn vleesch smaect alst waer een haseGa naar voetnoot3).
Op marassce levet hi bi ase,
1375[regelnummer]
Ende emmer maect hi sijn nest,
Dat metten watre es ghevestGa naar voetnoot4).
Dit heet die vroetste voghel een:
Uut sinen lande vaerter engheen,
Ga naar margenoot+ Maer int lantscep daer hi broet,
1380[regelnummer]
Leestmen dat hi hem selven voet,
Ende en vlieghet haer noch daere;
| |
[pagina 218]
| |
Alle crongen heeft hi ommaereGa naar voetnoot1).
Ambrosius spreecter of te waren,
Datmen vint eerehande aren
1385[regelnummer]
Die sine jonghen vernoyt te voeden,
Ende werptse uut sinen broeden.
So coemt dan fulica ghinder,
Ende voet des arens kinder
Met sinen jonghen in sijn nestGa naar voetnoot2).
1390[regelnummer]
Dit exempel waer goet ghevest
Elken mensche, die wel doen woude,
Ende maerken dat hem ontfaermen soude
Des arenGa naar voetnoot3), ende hem goets jonnen,
Die hem ghehelpen niet en connen.
1395[regelnummer]
Fatator es een vogel bekent
In dat lant van Orient,
Ga naar margenoot+ Die haestich sere es om sijn broedenGa naar voetnoot4);
Hine can hem selven so verhoeden,
Hine leghet sijn eyer so vroe int jaer,
1400[regelnummer]
Dat hem die achterwinter swaer
Alle dicke vreset ter doetGa naar voetnoot5).
Exempel ghevet hi harde groet
Hem die eer tijt willen clemmen,
Dat si weder moeten emmenGa naar voetnoot6),
1405[regelnummer]
Onthier ende si worden so waert,
Datmense ter eren beghaert.
| |
[pagina 219]
| |
Hem waer beter dat si ombeden,
Eer si omme die ere streden,
Dan si met scanden moesten boetenGa naar voetnoot1).
1410[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Alse die tijt beghinnet soeten,
So broet fatator anderwaerf,
Ende over dat hem tander staerf
So coemt hem dan niewe broet,
Des lettel ander voghel doetGa naar voetnoot2),
1415[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die sijn nest maect in die woestine;
Want alle wel naer waer onsGa naar voetnoot3) ne pinen
Int jaer omme hare jonc ghemene,
Sonder fatator allene.
FetixGa naar voetnoot4) es een voghel mede,
1420[regelnummer]
Die oec na fatators sede
Tweewaerf int jaer broet,
Des lettel ander voghel doet.
Ende al vintmen lettel voghele minder,
Nochtan wint hi vele kinder.
1425[regelnummer]
Sine eyere vervriesen niet;
Want eer et den somer tijt siet,
Sone wilt noten noch broeden:
Dus wort hem gheloent metten vroeden,
Ga naar margenoot+ Dattet wint dat et beghert.
1430[regelnummer]
Die wille sijn vroet ende wert,
Lere ter tijt doen sine saken:
| |
[pagina 220]
| |
So mach hi groter ere genaken.
Ficedula, seghet Ysidorus,
Es een voghel, heet aldus,
1435[regelnummer]
Omme dat hi sere mint vighen;
Waer dat hise mach ghecrighen,
Soete boemvrucht dats sine spiseGa naar voetnoot1).
Merct hier op, ghi grote wise,
Ga naar margenoot+ Wat dat dit bedieden can:
1440[regelnummer]
Die boem bediet wel elken man.
Men vint menschelikeGa naar voetnoot2) boeme
In aertrike, also ict goeme,
Die vrucht bringhen na hare nature,
Some soete, some sure.
1445[regelnummer]
Die vruchte dat sijn onse waerke:
Dat willic dat elc wise maerke,
Ende hi den goeden mensche minne
Ga naar margenoot+ Om die doghet die hi heeft inne,
Ende late den quaden hene varen.
1450[regelnummer]
Want alse die welGa naar voetnoot3) seyght te waren:
‘Hi voer gode een dachvaert tellenGa naar voetnoot4),
Die hem maect quite van den fellen.’
Minnet die vrucht soete ende goet,
Ghelijc als ficedula doet.
1455[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Falco heet die valke in Latijn,
Daer VIII manieren aen sijn,
Also alst besceden clerke,
Dies lettel behoert te minen werke;
| |
[pagina 221]
| |
Want ets cont genoech den leken,
1460[regelnummer]
Diese houden ende streken,
Ende daer roepen ende uken:
Bedi laet ics hem ghebruken.
Doch willic Herhande manieren
Van den valken ju visieren.
1465[regelnummer]
Als die onedel valke bestaet
Den egher ende hine nederslaet,
Laet die egher enen ael uutvarenGa naar voetnoot1).
Donedele valke grijpten te waren,
Ende laet den egher hene vlieghen:
1470[regelnummer]
Dus so laet hi hem bedrieghen.
Maer edele valken doen des niet,
Maer als hi die scalcheit siet,
So doet hi die mere pine
Ga naar margenoot+ Dien egher om die scalcheit sine,
1475[regelnummer]
Ende latene niet ontgaen,
DaerGa naar voetnoot2) hi den egher hevet ghevaen.
Donedel valke, dat verstaet,
Bediet der heren onedelen staet.
Als hi wettelike heeft verstaen,
1480[regelnummer]
Dat sine liede hebben mesdaen,
So laet hise quijt omt ghelt:
Dus wort hi van der eren gheveltGa naar voetnoot3);
Want hi tonreyne quade goet
Ga naar margenoot+ Vorttrect ende mintGa naar voetnoot4) in sinen moet.
1485[regelnummer]
Maer dit en doet niet dedele valke:
| |
[pagina 222]
| |
Hi vaet, hi slaet, hi velt die scalke,
Ende doet elken na die wet,
Die in sijn lant sijn gheset.
F gaet uut, nu hoert me:
1490[regelnummer]
Maer eer ic dichte van der Gr,
Hort der edelre voghel pine,
Haer evel ende haer medecine.
Ga naar margenoot+ Ptolomeus, dins ghene ghile,
Hieten al die coninghe wilen
1495[regelnummer]
Die in Egypten droeghen crone.
Een Ptolomeus regneerde scone
In dien tiden, wi lesent dus,
Dat Aquila ende Cymacus
Ende Theodocion meesters waren
1500[regelnummer]
In die werelt van groter marenGa naar voetnoot1).
Dese drie, bi sinen voersoeke,
Die screven in enen boeke
Der edelre voghel medicine.
Also alset in Latine
1505[regelnummer]
Van broeder Aelbrecht es bescreven,
Ga naar margenoot+ Salt Jacob in Dietsche voert gheven.
Die namen van crude diere in sijn
Sal ic ju nomen in Latijn;
Die kennesse, also alst waer es,
1510[regelnummer]
Sal kennen elc apotecaris.
An den hoefde, na dat wijt connen,
Sullen wi leren dit beghonnenGa naar voetnoot2).
Woert een voghel siec in doghen,
Men sallen te ghenesen poghen
1515[regelnummer]
Met fijnre olie van oliven,
| |
[pagina 223]
| |
Diemer hem bi sal uutdrivenGa naar voetnoot1);
Ende men sal doen dicke ditte.
Wast hem oec int oghe twitte,
Met pulvereGa naar voetnoot2) van venekelsade
Ga naar margenoot+ Ende vrouwen melc, doe dat ic rade,
Ga naar margenoot+ Waerm, daer of coemt hem bate.
Heeft hi bestopt die noesegate,
Stafisagria ende peper daer toe
Met pulvereGa naar voetnoot3), ende te gader dit doe,
1525[regelnummer]
Ende blast hem, wiltune ghenesen,
Met ere pipen in die nese;
Ende wrive hem sijn roest daer na
Met pulvere van stafisagriaGa naar voetnoot4).
Hevet hi die rume int hoeft mede,
1530[regelnummer]
Doe hem, dats die behendichede,
Rute omtrent die noesegate;
Sijn aes nette mede, dats sijn bate,
In ruten sape dat hi sal eten.
Noch ene bate suldi weten:
1535[regelnummer]
Neemt oec loec ghestampt met wine,
Doet in die noesegate sine,
Ende setten daert es sonder lecht,
Ende laten enen dach vasten echt.
Hevet hi lippeideGa naar voetnoot5), hoert hier na,
1540[regelnummer]
Neemt pulver van stafisagria,
Ende met honeghe wel ghemanc;
Ende wrijf sine tonghe, dits de ganc,
Ende ghef hem botre eten dan;
| |
[pagina 224]
| |
Ende gheneest hi niet daer van,
1545[regelnummer]
Witte colen salmen droghen:
Dat pulver sal sijn macht toghen.
Ga naar margenoot+ Roept hi oec te vele int huus,
So nem ene vledermuus,
Ende ghestampt peper daer inne:
1550[regelnummer]
Dat aesGa naar voetnoot1), hi swighet ten beghinne.
Vintmen die vledermuus oec niet,
So es best datmen siet
Om el enich voghelkijn dan:
Ten minsten daers gheen verlies an,
1555[regelnummer]
Ende mer ghemalen peper in doe,
Esser lichte eppen daerGa naar voetnoot2).
Die vele roepen, men wille dat kinnen,
Ga naar margenoot+ Dat si eyere hevet binnen
Ga naar margenoot+ Gheneest hi qualike, du sout hem gheven
1560[regelnummer]
Tetene muse die leven,
Of een honts welpen herte sietGa naar voetnoot3).
Of hi sijn aes te werpen plietGa naar voetnoot4)
Dicken, seghet dit ghedichte,
Nem een vierendeel hallinx ghewichteGa naar voetnoot5)
1565[regelnummer]
Scamonia, ende daer toe comijn
Moet oec also vele sijn.
Dat salmen pulveren ende menghen,
Ende daermede sijn aes besprenghen:
Sijn aes moet sijn vet swinen vlesch.
1570[regelnummer]
Maecstu van hallinc ghewichte den eesch,
| |
[pagina 225]
| |
Apoticaren sullen di wel
Dat recht wisen zonder fel.
En mach hi oec niet eten ditte,
Nem van enen eye dat witte;
1575[regelnummer]
Werpt opt pulver daer ter stede,
Dan in sinen bec der medeGa naar voetnoot1).
Noch wes erer saken vroet,
Die ten selven dingh es goet:
Maec hem eyere met melc van gheten,
1580[regelnummer]
Gheeft hem eten, doe dat ic hete,
Als si opt fier gheronnen sijn:
Hi wort ghesont ende fijn.
Den havec ende sijn gheslachte
Helpt dit harde wel met crachteGa naar voetnoot2).
1585[regelnummer]
Beghint hem oec mutens lustenGa naar voetnoot3),
Doene van alre pinen rusten,
Ende ghevet hem aes ghenoech.
Ga naar margenoot+ Alle weghe na sijn ghevoech.
Alse dicke als hijs hevet breke,
1590[regelnummer]
Also dicke sekerleke
Falgiert hi in den vedren mede;
Dits der naturen heymelichedeGa naar voetnoot4).
Groene soeden onder die voete
Sijn hem nutte te siere boeteGa naar voetnoot5);
1595[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende daer die sonne scinet heet
Es beste dat hem te stane steet.
Heeft hi den rede, hoer hier na,
| |
[pagina 226]
| |
Ga naar margenoot+ Int sap van arthimesia,
Dat waen ic dat bivoet si,
1600[regelnummer]
Gheef hem sijn aes, ende noch daer bi
Moet emnin aes wesen daer toeGa naar voetnoot1):
IIII waerf ofte V. dit doe.
Jof doe dit over een:
Bint hem vaste dat rechter been:
1605[regelnummer]
An den middel dat been soudstu sien
Een adreGa naar voetnoot2), ende mettien
Die soudstu wiselike laten,
Ende dat sal hem coemen te baten.
Hier bi machstu kennen mede,
1610[regelnummer]
Of een voghel heeft den rede:
So welctijt dat hanghen den voghele
Sijn hoeft ende oec sine vlogele,
Ende hi beseftGa naar voetnoot3), ende hi dan toghet
In plumen of hi cout ghedoghet,
1615[regelnummer]
Ende hi welna aset niet,
Of ghierlicken daer an siet,
Ende hijt qualike in mach bringhenGa naar voetnoot4),
Bi aldustanen dinghen
Machmen sien, diere waer heeftGa naar voetnoot5),
1620[regelnummer]
Dat hi enen rede heeft.
Dan help hem also als die raet
Hier te voeren bescreven staet.
Of hem sere derst, so doe hem dus:
So nem pulver van colen leviticusGa naar voetnoot6),
| |
[pagina 227]
| |
1625[regelnummer]
Dats sijn toename in Latijn;
Anijs stalen sulre toe sijn,
Ende venekel staleGa naar voetnoot1); siet dit in wine.
Oec esser nutte mede te sine,
Ga naar margenoot+ Al istGa naar voetnoot2) ghesoeden recht ghenoech,
1630[regelnummer]
Een lepel honichs int ghevouch;
Dit salmen over een coelen doenGa naar voetnoot3) dan.
Ghef hem dit drinken; of hine can,
Ga naar margenoot+ So salment in den becke ghieten.
Of doe hem eens daghes ghenieten
1635[regelnummer]
Aes met honeghe bestreken.
Des naests daghesGa naar voetnoot4) daer na in die weke
Ga naar margenoot+ Bestrijc sijn aes, hoe soet gaet,
Met ere olien, heet rosaet.
Es hi oec siec van der galle,
1640[regelnummer]
So bestroie sijn aes met allen
Met pulvere van wilghen blomen.
Als die vloghel hanghen hem somen,
So nem dan gansbloet,
Ende smout van gansen esser toe goet,
1645[regelnummer]
Ende salve sine vloghele saen,
Ende laten ter sonnen staen,
Ende ghef hem vleesch van gansen vet.
Hore noch meer ander ende bet:
Nem olie die heet laurijn,
1650[regelnummer]
Ende dwa teerst die vloghele sijn,
Ende onder die vloghel saltu mede
Sijn assele salven ter selver stede.
Echt nem galle van den swine,
Ende salve daermede die vloghele sine,
| |
[pagina 228]
| |
1655[regelnummer]
Ende ghef hem sijn aes mede ghemene
Ghenet in sape van verbeneGa naar voetnoot1),
Jos in sape van saelien crude:
Heeft hi an die vloghele rude,
Nem teruut dat gheheten is
1660[regelnummer]
In Latijn edera terrestrisGa naar voetnoot2);
Et es in Dietsche, als iet weet,
Datmen gandrave of alsene heet.
Siet dat in watre, ende die blade
Omtrent sijn vloghele begade,
1665[regelnummer]
Daer si der siden ghenakenGa naar voetnoot3).
Sijn aes dat soutu naet maken.
Int water daer teruut in soet:
Dit selve es oec ten voeten noet.
Eten sine vloghele die sierenGa naar voetnoot4),
1670[regelnummer]
Ga naar margenoot+ So behouten in der manieren:
Ghef hem boecs vleesch nat in asine,
Ende bestrijc mede die vedren sine
Met waermen asine, dies goeme,
Ende met olie van lauwers boeme;
1675[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende dit so doe menech waerf.
Brect hem vedre, ende dat verdaerfGa naar voetnoot5),
Dat du sachte uutdoen wilt datte,
Nem dat bloet van der ratte,
Ende bestrijc der vedren staet:
1680[regelnummer]
Sonder pine si dan uutgaet.
Ende siet honech, metGa naar voetnoot6) radicke,
| |
[pagina 229]
| |
Als dat woert sere dicke;
Nem dan een roedekijn van sulker mate,
Na die grote van den gate
1685[regelnummer]
Daer die veder in was ghestaen,
Ende doere in thonech mede saen:
Daer sal cortelike wedere
Wassen ene nie vedere.
Es hem scinkel of vloghel ontwe,
1690[regelnummer]
So nem waerm aloe,
Ende binter op, dat bliven mach
Ene nacht ende enen dach.
Echt hanen drec in edec ghesoeden
Es daer op goet in noeden.
1695[regelnummer]
Es een voghel ongheroe
Opt rec of op die hant, daer toe
Siet myrre in watre, ende daer mede
So bestrike sine lede,
Ende ute dien watre neghen waerf
1700[regelnummer]
Assene als hem bedaerfGa naar voetnoot1).
Heeft hijt evel, dat heet rampeGa naar voetnoot2),
Ic waent in Dietsche es die crampe,
In arthimesia, dat bivoet, heet,
Soutu sijn aes siedenGa naar voetnoot3) ghereet.
1705[regelnummer]
In lams bloede waerm wrijf sijn voete,
Dit es oec een andre boete;
Ga naar margenoot+ Jof du suls nemen waermen wijn,
Daer netelen in ghesoeden sijn,
Ende daer mede sijn voete dwaen,
1710[regelnummer]
Ende uten watre sijn aes ontfaenGa naar voetnoot4).
Ga naar margenoot+ Eist dat hi smelten niet en can,
| |
[pagina 230]
| |
Ga naar margenoot+ Eens hanen galle ghef hem dan
Jof witte slecken ghesoeden teten.
Smelt hi te sere, soutu weten
1715[regelnummer]
Hoe dat hi te stoppene si:
Lettel saps van iusquiami
Gheeft hem drinken, ende netter in al
Sijn aes dat hi eten sal.
Heeft hi luse, so nem dan
1720[regelnummer]
Van alsene sap, of nochtan
Water daermen in siet dit,
Ende als hi ter sonnen sit,
Bespouwen ende maken nat:
Over waer sal hem helpen dat.
1725[regelnummer]
Dits der voghel medicine
Jeghen misselike pine,
Den Latine ghedicht wel na,
Also alst wilen Aquila,
Symachus ende Theodocion
1730[regelnummer]
Screven den coninc Ptolomon.
Jacob diene vants nemmee:
Hoert hier voghelen namen in G.
Grifis, seghet Jacob van Vetri,
Dat een vreselic voghel si,
1735[regelnummer]
So groet dat si den man bestaen
Ghewapent, ende sine verslaen.
Haere clauwen sijn so groet,
Ga naar margenoot+ Datmer uut drinct ter noet,
Ga naar margenoot+ Als oft uut enen hoerne ware.
1740[regelnummer]
In Sicia, dies horic mare,
Ga naar margenoot+ Dat bi den lande es van Endi,
Leesmen datter sulc voghel si.
In enen lande houdenGa naar voetnoot1) si daer,
| |
[pagina 231]
| |
Daer die toegane es te swaer,
1745[regelnummer]
Dat gout ende die diere stene.
Smenschen comen es daer clene;
Want teersten dat si sien man,
Bestaen sine ende dodene dan,
Al of si waren ghemaect van Gode
1750[regelnummer]
Der ghiericheit tenen wederbodeGa naar voetnoot1),
Alset wel waerheit mach wesen.
Daer woont een volc, als wi lesen,
Met enen oghe, dat heet Arimaspi,
Jeghen die voghel vechten si
1755[regelnummer]
Om die miranden die si wachten,
Ende winnense hem of met crachten.
Die miranden sijn vercoeren
Boven allen andren, als wijt hoeren.
Men vint dit staende, wilment soeken,
1760[regelnummer]
In die glose van Moyses boeken.
Viervoete so sijn dese voghele,
Ende elken ghemaect hoeft ende vloghele
Na den aren, maer mere so vele,
Dattet gaet al uten spele:
1765[regelnummer]
Achter gheliken si den lyoeneGa naar voetnoot2).
Voghele van desen doene
Seeghtmen dat harde menich si
In die berghe van Iperborei.
Dat paert haten si ende den man.
1770[regelnummer]
Experimentator seghet nochtan,
Dat hi gagates heeft den steen
In sijn nest over eenGa naar voetnoot3),
Ende dat es te verstane,
Om enighe bate tontfaneGa naar voetnoot4).
| |
[pagina 232]
| |
1775[regelnummer]
So eist dan met echte ontsaectGa naar voetnoot1),
[...] hevet die stene ghemaect
Ga naar margenoot+ Ende ghegheven cracht mede
Ga naar margenoot+ Om des menschen salichede.
Ga naar margenoot+ Gracocendrioen dat es
1780[regelnummer]
Een voghel van Oest, sijt ghewes,
Dien men siet ghetempert mede
Van uutnemender scoenhedeGa naar voetnoot2).
Van al dat levet, datmen kinnet,
So eist een voghel die winnet
1785[regelnummer]
Met minst te notene sijn broetGa naar voetnoot3).
Eens int jaer, dats men vroet,
Noet hi om te winnen kinder:
Gheen dier es van luxurien minder.
Scaemdi, mensche, waer du gaes,
1790[regelnummer]
Die reden ende bescheet verstaes,
Du best altoes sonder bescheet
Ter onsuverheit ghereet,
Ende en connes ghene mate doen
Alse gracocendrioen;
1795[regelnummer]
Maer du verteers dijn cranke vleesch
In der onsuverheden eesch,
Ende haesti selven ter doet,
Met crancheit ende met qualen groet.
GrostrudrisGa naar voetnoot4) es een voghel clene,
1800[regelnummer]
Ghelijc der aerden gheplumt alleneGa naar voetnoot5);
| |
[pagina 233]
| |
Op thovet es hem, als iet vernam,
Ga naar margenoot+ Van plumen ghemaect een cam.
Si vlieghen in der ghebaren
Op ende neder als zebaren.
1805[regelnummer]
Ghemene liede maken ons vroet,
Dat die padde haer eyere broet;
Ende als die jonghen uutcomen algader,
Dan alre eerst voetse moeder ende vader,
Ga naar margenoot+ Om dat si hem ghelike dinken.
1810[regelnummer]
Sulke die voer Gode stinken
Slachten den grostruden wel:
Si sijn van herten so fel,
Ga naar margenoot+ Sien si dat haer kinder keren
Ter doghet ende ter eren ons Heren,
1815[regelnummer]
Sone doen si hem gheen goet;
Maer settense haren moet
Ter riesheit of ten dullen dinghen,
Ende onkuuscheit voertbringhen,
So dinct hem dat si hem slachten,
1820[regelnummer]
So willen si dan der kinder achten,
Ende hebbens glorie in haer herte:
Haer loen wort ewelike smerte.
Grus dats in Dietsche die crane.
Elcs jaers pleght hi te bestane
1825[regelnummer]
Sine vaert van Oesten ten Westen
Ende jeghen winter uut sinen neste,
Ende scept dan sine scare
Alset ene lettre ware.
Alsi scheppen hare wechvaert,
1830[regelnummer]
So hebbense enen diese bewaert.
Als hi roept volghen si naer,
Ga naar margenoot+ Ende kennen sijn luut al claer.
Wort hi hees, so comter mede
Een ander ropende in sijn stede;
| |
[pagina 234]
| |
1835[regelnummer]
Ende daer si beten bi nachte,
Sceiden si haer sciltwachte,
So dat die tiende waken moetGa naar voetnoot1):
Die wachters houden in haren voet
Een keselkijn, of hem we doe
1840[regelnummer]
Die vaec, dat hem die voet ondoe,
Ende hem die keisel dan ontvalle,
So roept hi dat sijt horen alleGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Ende alsi verre doen willen vlucht,
Vlieghen si hoghe in die lucht,
1845[regelnummer]
Omme dat si van verren sien
Tlant daer si heine tien.
Experimentator die seghet,
Ga naar margenoot+ Dat die crane te roepen pleghet,
Als hi een nat swerc siet heffen:
1850[regelnummer]
Hi wil dat al dandre beseffen,
Ende asen na sijn etenGa naar voetnoot3).
Ende alsi omme haer dingheGa naar voetnoot4) beten,
Haer leitsaghe staet als die vroede
Omsiende tot hare hoede:
1855[regelnummer]
So roept hi lude, siet hi den man,
Ende bescut die andre dan.
Alsi van andren lande coemen,
So heeftment dicke vernoemen,
Dat si stene uutworpen dan,
| |
[pagina 235]
| |
1860[regelnummer]
Daer men gout uut purgieren eanGa naar voetnoot1);
Want alsi verre sullen vlieghen,
Ic wet wel al sonder lieghen,
Dat si inswelghen sant ende steneGa naar voetnoot2),
Ende in haer voete somech ene
1865[regelnummer]
Hebben si keselen, dits haer sin,
Om swaer te wesen int beghin,
Dat niet te vaerdich, maer bi stade
Haer vlieghen es dus ghestadeGa naar voetnoot3).
Dat si stene voeren in voeten,
1870[regelnummer]
Weten scipliede diese ghemoeten,
Ga naar margenoot+ Want daer si over die scippe liden,
Es gheschiet te menighen tiden,
Dat sire so vele vallen lieten,
Dat sijs cume mochten ghenietenGa naar voetnoot4).
1875[regelnummer]
Die gheruste helpen den moeden.
An die oude wille ju vroeden:
Die swartste hebben meeste jaerGa naar voetnoot5).
Wi lesen dat over waer,
Datmen vint liede clene,
1880[regelnummer]
Die bi namen heten Pigmene,
Die jeghen die cranen striden,
Ende pays hebben theghenen tidenGa naar voetnoot6).
Sijn vleesch es swart ende swaer;
Ga naar margenoot+ Bedi raetmen over waer,
| |
[pagina 236]
| |
1885[regelnummer]
Dat best ware dat hi laghe
Ga naar margenoot+ In der somertijt twee daghe,
Ende in wintertijt daghe drie:
Want aldus sa moerwet hi.
Glutis, als ons Plinius sprect,
1890[regelnummer]
Es die een langhe tonghe uutstectGa naar voetnoot1),
Een voghel, ende als hi wort gheware,
Dat die vogle met groter scare
Jeghen den winter hene varen,
Die swalewen metten odevaren,
1895[regelnummer]
So vlieghet hi dor gheselscap mede;
Maer als hem die pijnlichede
Van den vlieghen gaet in hant,
Blivet hi achter in enech lant.
Doch vliechter somwijl menech hene
1900[regelnummer]
In corten dachvaerden ende in clenen,
Ga naar margenoot+ So datten die winter begaet,
Dienen metten couden slaet.
Een ander voghel es dan aldus
In aensienGa naar voetnoot2), hetet sicramus,
1905[regelnummer]
Die alduer mede vaert;
Ende trecter enech achterwaert,
Eist nachts, eist daghs, so roept hi dan,
Ende troestse dat si volghen an.
Dese twe vogle, daer ic of rime,
1910[regelnummer]
Sijn tweerhande pilgrime,
Die wi met den crucen sien varen
Ten heilighen lande te waren,
Om dat heilighe graf te winnen,
Die heet sijn in den beginne,
| |
[pagina 237]
| |
1915[regelnummer]
Alsi gheselscap groet ter curen
Sien varen van haren gheburen;
Maer teerst dat si woerden gheware,
Ga naar margenoot+ Dat die vaert een deel word sware,
Sceet si oflaetGa naar voetnoot1) ende willen keren,
1920[regelnummer]
Ende visieren ende willen leren
Ga naar margenoot+ Varen si achterst in sulken aert,
Dat si ghemene doghen ter vaertGa naar voetnoot2).
Ets waer, men en can ghewinnen
Van hem dat si doen bekinnen,
1925[regelnummer]
Ende ghemoet si dat si sprekenGa naar voetnoot3).
Rome en laetse niet ghebreken,
Soene sent uut ghenoech legate,
Die de traghe doer ghelts bate
Absolviert van allen mesdadenGa naar voetnoot4),
1930[regelnummer]
Ende sentse van zonden ontladen
Te haren pape te lande weder.
O wi! die dat verdient hier neder,
Dat al sine zonden sijn verlaten:
Dats al salicheit van groter baten!
1935[regelnummer]
Ende dies verdient voer sine doet,
Met rechte maecti bliscap groet.
| |
[pagina 238]
| |
Maer wach! hoe menech heremite,
Hoe menech monec van scarpen abite
Vintmen, die langhe heeft ghelevet
1940[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Entie lettel solaes hevet;
Silencie ende discipline
Gehouden heeft ende sware pine,
Lesen, singhen ende waken,
Een cranc nere teser sake,
1945[regelnummer]
Ende noch en quam hem niet te baten
Van Roemschen lettren of van oflateGa naar voetnoot1).
Sinte Pauwels, ic ghelove di,
Ende al den paefsen daer bi,
Die dinen stoel hebben beseten.
1950[regelnummer]
Dijn fraie mont die laet ons weten,
Dat God elken lonen sal
Recht na sire pinen al.
Dit willic spreken, elcman gome,
Behouden der eren van Rome.
1955[regelnummer]
Pelegrijm, nu merke dies,
Slachstu den voghel gluties,
Hevestu dat cruce ontfaen,
Ga naar margenoot+ God hescet sijn belof voldaen.
Soeker of engheen oflaet,
1960[regelnummer]
En si oft zonder loes so staet,
So dattu durs voer Gode ghien,
Wies kennesse nieman mach ontflienGa naar voetnoot2)
Gallus es in Dietsche een haen,
Menech kennet sijn ghedaen.
1965[regelnummer]
Willen bi nachte ende bi daghe
| |
[pagina 239]
| |
Wijst hi met sanghe sonder sagheGa naar voetnoot1),
Ende slaet sijn vedren dan,
Als die hem te sanghe wort anGa naar voetnoot2).
Luut es sijn sanc ter midder nachte,
1970[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende bi den daghe sinct hi sachte.
Met den winde hoertmenne verre.
Paerde sochten, al waren si erre,
Alsi horen sinen sanc;
Kemele stouter of in den gancGa naar voetnoot3);
1975[regelnummer]
Elfs ghedroch scuwet sijn luut.
Die hane et menech cruut,
Dies niet ghenasen ander diereGa naar voetnoot4).
Bi der sonne es sijn maniere
Dat hi wille rusten gaen.
1980[regelnummer]
Die lewe ontsiet sonder waen
Sekerlike den witten haen.
Oude boeke doen verstaen,
Dat doude haen een ey leghet,
Daermen over waer of seghet,
1985[regelnummer]
Daer dat basiliscus of coemt,
Een dier dat die warelt verdoemt;
Maer tot desen creaturen
Moet vele ghevogels bi naturenGa naar voetnoot5)
In waermen drecke leghetijt,
1990[regelnummer]
Daer broet natuere bi siere tijt.
Dan coemt dat dier uut na sijn aert,
Ende hevet eens serpenten staert,
Ga naar margenoot+ Ende anders eist ghelijc den hane.
| |
[pagina 240]
| |
Die ghesien hebben sine ghedane
1995[regelnummer]
Segghen, dat tey es sonder scale,
In een vel gheloken altemale,
Dicke ende staerc ende wel behoet.
Sulke wanen dat dit broet
Ene padde oft een serpent,
2000[regelnummer]
Maer dit es buerde bekent.
Als een haen vecht den zeghe,
Maect hi hem fier alleweghe,
Ende sinct ende gaet den hoghen ganc;
Die verwonne cruupt onder die banc.
2005[regelnummer]
Ende als sijn hennen bliven doet,
Laet hi sinen sanc van rouwen groet.
Ga naar margenoot+ Gallina dats die name der hennen.
Augustinus doet bekennen,
Dat si haer kiekene bewaert.
2010[regelnummer]
Narenstlike, ende niet en spaert
Haer lijf jeghen die wuwen,
Om dat si die kieken verduwen.
Someghe kieken onbehoet
Willen node sijn ghebroet,
2015[regelnummer]
Ende wandelen buten haren vlerkenGa naar voetnoot1);
Alse die vogle dan dat merken,
So moeten si ter proien gaen:
Hier an machmen sin verstaen.
Plinius die meester onbint,
2020[regelnummer]
Datmen erehande netle vint,
Daer die kieken of bliven doet,
Eten sire of cleen of groet.
Die hennen kennen wel dit cruut:
Daer sijt vinden, si treckent uut.
2025[regelnummer]
Werptmen den kieken spise ter noet,
| |
[pagina 241]
| |
Ende si hem es te groet,
Die moeder breectet hem te sticken.
Dit sietmen an goeden meesters dicken,
Ga naar margenoot+ Als haren claerken coemt te voren
2030[regelnummer]
Grote worde die si horen,
So doetse hem die meester verstaen,
Waer, die worden ane gaen.
Ist tey scaerp ten middel endeGa naar voetnoot1),
Screef die ghene diet ware kende,
2035[regelnummer]
Bringhen hanen, als wijt kennen,
Ende die blonke bringhen die hennen.
Die scaerpste sijn van bester smake.
In Egypten es ene sake,
Ga naar margenoot+ Daer broetsi in den zande ghereet
2040[regelnummer]
Kiekene, daer gheen henne en weetGa naar voetnoot2).
Plinius sprect sonder saghe,
Dat die henne in dien daghe
Dat si een ey voertbringhen mach,
Dat haer van aspis die slach,
2045[regelnummer]
Dat een serpent es van dien quaden,
Altoes niet en mach ghescadenGa naar voetnoot3).
Ja, haer vleesch es medicine
Jeghen der serpent venine.
Dies radic elken man daer toe,
2050[regelnummer]
Dat hi elcs daghes iet goets doe,
Dat hi hem mach in dien daghe
Loesen van des viants plaghe.
Die beste hennen, dies ghelovet,
Dat sijn die roet sijn om thovet.
| |
[pagina 242]
| |
2055[regelnummer]
Een eys doder in dien vollen mane
Heeft dit in, doetmen verstane,
Op dat een deel verwaermet si
Den viere gheleghen bi,
Dattet alle smette ofdwaet,
2060[regelnummer]
Die een wullen cleet ontfaet.
Gallinacius dats een capoen
Ende es een onnutte hoen,
Ga naar margenoot+ Sonder ter koekine alleene.
Hi et met hennen ghemene,
2065[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer hine voghelseGa naar voetnoot1) noch hine vecht
Altoes niet om haer recht.
Met vedren slaet hiGa naar voetnoot2) noch met sanghe
Besceet hi niet die wilen langhe.
Ga naar margenoot+ Sijn vleesch seitmen dat wel voet,
2070[regelnummer]
Ende maect utermaten goet bloet.
Wien bedieden die capoene
Bet dan der kerkeheren doene?
Sine winnen noch en voeden
Niemen gheestlike noch en hoeden.
2075[regelnummer]
Vergave die Here van der sonnen
Dat si gheen vleselike kinder wonnen!
Noch sine segghen haer ghetideGa naar voetnoot3)
Te rechte niet, als die wilen liden,
Maer mettijn ende voert toter noene
2080[regelnummer]
Segghen si te samen te haren doene.
Die besten sint, daer wi of roeken,
| |
[pagina 243]
| |
Want dandre haer ghetide soekenGa naar voetnoot1).
Dese en doghen groet noch clene
Sonder tes duvels koeken allene;
2085[regelnummer]
Want sine bringhen vrucht no vrome
In die warelt, hoe soet come.
Lapidaris ende Jacob seghet,
Dat men den haen te vuerne pleghet
Na dien dat hi es drie jaer outGa naar voetnoot2);
2090[regelnummer]
Ende nemmeerGa naar voetnoot3) dan V jaer hout
Of VI, ende dan voert an
So wast hem in die levre dan
Een steen, heet allectorius.
Na dat hi dien ontfaet aldus,
2095[regelnummer]
En drinct hi nemmermeer daer naer:
Dus weetment of hine hevet over waer.
In der steene boec hier naer
Hoert sine cracht al over waerGa naar voetnoot4).
Ga naar margenoot+ Gallus silvester, dat fasaen,
2100[regelnummer]
Een buschhaen ist stout ghedaen,
Ga naar margenoot+ Schone gheplumt ende menighertiere,
Een deel van stouter maniere.
In scoenen wedre so is hi blide,
In andren heeft hi droeve ghetide,
2105[regelnummer]
Ende dect hem dan in der haghe.
Des morgens alset gaet ten daghe,
Ende des avonts spade mede,
| |
[pagina 244]
| |
Gaet hi ter wede na siere sede.
Sijn vleesch es licht al ghemene
2110[regelnummer]
Sonder jeghen partrisen alleneGa naar voetnoot1).
Garrulus is eens voghels name,
Die in busschen ende in brame
Voer allen voglen die leven
Meeste ghecrijs ende meest luuts utegheven:
2115[regelnummer]
Dies is hi garrulus ghenant.
Een gai hetet in Wals lantGa naar voetnoot2).
Van bome te bome vliecht hi ende sprinct,
Ende criscelt meer dant sinct,
Noch gheduert in ghere stede.
2120[regelnummer]
Wat so bi hem lijt oec mede,
Ist man, ist voghel, ist enich dier,
Bespot dit voghelkijn al hier,
Ende conterfaet alrehande luut
Van den voghelen daer uut;
2125[regelnummer]
Ende somwile ist selve so sot,
Dat et maect so vele sijn spot,
Dattet hem selven niet en hoet:
So neemt die spaerwaere in den voetGa naar voetnoot3).
Gheplumt ist van menigher ghedane.
2130[regelnummer]
Experimentator doet te verstane,
Ga naar margenoot+ Dattet dicke verwoedens pliet,
Ende ment hem dicke verganghenGa naar voetnoot4) siet.
Ga naar margenoot+ Garrulus dit dinct mi vele
| |
[pagina 245]
| |
Bedieden some menestrele,
2135[regelnummer]
Die altoes sijn onghestade,
Ga naar margenoot+ Ende callende vroe ende spade
Vele boerden, vele lueghen,
Ende conterfeten dien si moeghen,
Bede riddere ende papen,
2140[regelnummer]
Porters, vrouwen ende knapen,
Daer si scone sijn omme gheplumet;
Maer dicke ghevaltet dat suilc tumet,
Als hi sijns selves niet neemt ware,
Metten helschen spaerware,
2145[regelnummer]
Dine metten clauwen lauwet,
Als hi dus pipet ende mauwet;
Want selden heeftmen enighe vernomen
Die ten goeden ende sijn comen.
Als vele siereGa naar voetnoot1) heilighen, na minen wane,
2150[regelnummer]
Alsmen vint swarte swanen!
Graculus dats een roec,
Als ons toghet Alebrechts boec,
Want hi emmermeer roept cra.
Der craien es hi ghemaect na,
2155[regelnummer]
Ende broet op bomen in den croppe,
Grote menye tenen troppeGa naar voetnoot2).
Over een draghen si wel;
Haer negheen es andren fel.
Also als elc soect sijn ghenoet,
2160[regelnummer]
So es haer ropen harde groetGa naar voetnoot3).
| |
[pagina 246]
| |
Die hi aset ende voet
Ga naar margenoot+ Sine sie welc tijt si broetGa naar voetnoot1).
Die de jonghen tetene pleghen,
Segghen, si sijn best ghevleghenGa naar voetnoot2).
2165[regelnummer]
G gaet ute; voert suldi
Voghel namen horen in I.
Ga naar margenoot+ Ibis, als ons Solinus seghet,
Is een voghel die te wandelen pleghet
Nevens den overe, dats sijn maniere,
2170[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Van Nilus der groter riviere.
Serpenten eyere can hi vinden,
Ende die draghet hi sinen kinden,
Want sise lief hebben sere:
Hine cesseert nemmermeere
2175[regelnummer]
Te verteeren dat quade saet.
Ene waerf int jaer, dat verstaet,
Versamen hem vlieghende serpenten
In Arabien tenen convente,
Als om te vlieghen uten lande,
2180[regelnummer]
Al der werelt te sine viande;
Ende eer si uten lande varen
Comen die iben met haren scaren,
Ende ghemoetense in die lucht.
Niet enen van al der vruchtGa naar voetnoot3),
2185[regelnummer]
Die de werelt willen plaghen,
En laten si dat lijf ondraghen.
Ende tfenijn van desen dieren
Es van so felre manieren,
Dat een es sijns selves quite,
| |
[pagina 247]
| |
2190[regelnummer]
Eer hi beseft datmene bite;
Nochtan en stervet ibis niet.
Ysidorus te segghen pliet,
Ga naar margenoot+ Als ibis niet smelten en can,
Dat hi in sinen becke dan
2195[regelnummer]
Water nemt na siere seden,
Ende purgiert hem so benedenGa naar voetnoot1).
Neven marassce, neven der zee
Jof bi rivieren es hi emmermee,
Om cronghen jof om vische doetGa naar voetnoot2),
2200[regelnummer]
Die hi eet te siere noet.
Ga naar margenoot+ Waer so si sijn, so sijn si wit,
Sonder te PelensenGa naar voetnoot3), wi lesen dit,
Sijn si swaert, dits openbare.
Suilc waent dat dit es dodevare,
2205[regelnummer]
Maer dans niet, henne ware dan,
Al scalx men ghemerken can,
Ga naar margenoot+ Dats van odevare maniere,
Diemen niet en can visieren,
Dat mense noyt in Europen sachGa naar voetnoot4).
2210[regelnummer]
Plinius die doet ghewach,
Dat ibis es cromghebect,
Ende hier merct ende mect,
Want dodevare hevet den bec recht.
Josephus scrijft ons echt,
2215[regelnummer]
Van groten herenGa naar voetnoot5) van Ethiopen
In Egipten quamen ghelopen,
| |
[pagina 248]
| |
Doe Moyses was een jonghelinc;
Ende dat hi der iben vele vinc,
Ende stieretse vor sinen here,
2220[regelnummer]
Daer hi was marscale in den were,
Ende voer mids doer die woestine,
Die vol woermen es van venineGa naar voetnoot1).
Die voghele aetse ende verdreven,
So dat die ledenGa naar voetnoot2) onghescent bleven,
2225[regelnummer]
Ende quamen al onversien
In Ethiopien, ende mettien
Wan Moyses lant ende stede,
Die Saba heet, ende daer toe mede
Wan hi allet dat was daer inne,
2230[regelnummer]
Ende nam des lants coninghinneGa naar voetnoot3).
In dat lant van Orient,
Een staerc voghel ist ende stout,
Die op tpaert ewelike int woutGa naar voetnoot5).
2235[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Gras et hi als die gans doet;
Sijn luut es of hi waer verwoet,
Ende an te horen harde wreet.
Dat paert heeft hiGa naar voetnoot6) sere leet,
Om dat hem sijn luut vervaert;
2240[regelnummer]
Ende ibis heeft dat paert onwaert,
Want etten uten velde drivet:
Dits nijt die niet achterblivet.
| |
[pagina 249]
| |
Ga naar margenoot+ Incendula es diemen vint
Een voghel in Orient,
2245[regelnummer]
Ende es van des ravens gheslachte.
Bede bi daghe ende bi nachte
Es tusschen hem ende den ulen strijt;
Want incendula sdaghes tijt,
Omme dat hem deert sijn luut,
2250[regelnummer]
Sine eyere te supene uutGa naar voetnoot1);
Ende die ule en lates niet
Die weder haer eyer te roven pliet.
Ga naar margenoot+ Nachts als die ule siet best,
So rovet si des anders nest.
2255[regelnummer]
Dus ghelt elc andren quaet met quade,
Ende bliven bede in dien scade.
Irundo dats der swalewen name,
Swart van plumen ende bequame:
Menech kinnet hare ghedane.
2260[regelnummer]
Als die dagheraet coemt ane,
Groet sise met groten sanghe,
Ende laet den slapere niet rusten langhe;
Maer si vermaent hem dat hi waect
Ga naar margenoot+ Ende love Gode, diet al maect.
2265[regelnummer]
Onder den rechter vloghel tbloet
Van der swalewen nem, dats goet
| |
[pagina 250]
| |
Den oghen die sijn tonghemakeGa naar voetnoot1).
Solinus seghet ene sake,
Dat hare nature doet weten al,
2270[regelnummer]
Of een huus saen vallen sal;
Want daer in maken si gheen nest.
Boven allen voglen pinen si best
Om hare jonghen te voedene,
Ende haer nest te behoedene.
2275[regelnummer]
Oec so vintmer menech ene,
Die in der levere draghen stene,
Diemen celidonius noemt,
Ga naar margenoot+ Als hier na tale of coemt,
Te wat dinghe si sijn goet,
2280[regelnummer]
Ende hoe datmense vinden moetGa naar voetnoot2)
In ouden philosophen boeken
Machmen vinden, dies wille roeken,
Dat dien dat helscheGa naar voetnoot3) vier onsteect,
Et hi die swalewe, dat ofbreect;
2285[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Epilencie vergater mede.
Ysidorus scrijft wonderlichede,
Datsi gheen voghel, hoe soet gaet,
In proien nemmermeer en vaetGa naar voetnoot4).
Haer coemen, haer varen es wel ghewachtGa naar voetnoot5);
2290[regelnummer]
Si vaert wech voer des winters cracht
In waermen lande, daer bi naturen
Gheen winter can gheduren:
Aldaer vintmense plumeloes.
Haer coemst boetscapt altoes
| |
[pagina 251]
| |
2295[regelnummer]
Den inganc van den lentineGa naar voetnoot1).
Selden roeftmen hare jonxkine,
Ende men doet hem scade node:
Dese privilegie hebben si van Gode.
Aristotiles ende Adelijn,
2300[regelnummer]
II uutverkoren meesters fijn,
Segghen, ende dit es bekint,
Wie so dat haer jonghen blint,
Dat hem die oghen weder comen
Met enen crude dat wi nomen,
2305[regelnummer]
Ga naar margenoot+ WantGa naar voetnoot2) et heet celidonia;
Ende dit es wonder, hoe soet ga.
Isida, na dat ict weet,
Dats datmen ijsvoghel heet,
Van plumen van scoenre manieren,
2310[regelnummer]
Groene, gheleu, roet menighertiere.
Sietmen uter sonnenGa naar voetnoot3) bliken,
Et dinct den saphiren gheliken.
Elc voet dien heeft nemme
Ga naar margenoot+ Dan allene crommer clauwen twe.
2315[regelnummer]
Sijn becskijn es cort ende recht.
An visschelkine gheneertet hem echt:
Ga naar margenoot+ Dies ist ghaerne den watre bi.
In daerde so broeden si,
Daer si hole met den becken
2320[regelnummer]
Maken ende die aerde ontdecken.
Van desen voglen segghen liede,
Dat ic over waer niet bediede,
| |
[pagina 252]
| |
Ende ic en weet oft es gheloghen:
Es hem sijn vel ofghetoghen
2325[regelnummer]
Ende an enen wech ghesleghen,
Dattet alle jaer sal pleghen
Te verniwen, in der ghebare
Als of et al levende wareGa naar voetnoot1).
IsopigisGa naar voetnoot2) es een voghel mede,
2330[regelnummer]
Die oec nere in sine stede
Nemt bi lopende waterkine,
Omme te vaen visschelkine;
Een deel swart, wit op den staert,
Dat dicken op ende nederwaert
2335[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Met sinen staerte slaet daert sit.
Al pipende so vlieghet dit,
Ende meent die ghene wel,
Die in dese werelt fel,
Onghestade es als die beke,
2340[regelnummer]
Ende hem gheneren sondelekeGa naar voetnoot3),
Ende vervaert sijn in haren sin;
Want si niet ter werelt in
Ghevinden dat ghedurech si:
Dies beven si dicke: bediGa naar voetnoot4)!
2345[regelnummer]
Nochtan daerme lijfnere,
Daer si an legghen hare ghere,
Doetse minnen die lopende beke,
Daer si in leven sorgheleke.
Ga naar margenoot+ Van der I gaet uut, hoert hier na
2350[regelnummer]
Vogle namen die sijn in K.
| |
[pagina 253]
| |
Es een voghel in Endi.
Teerst dat hi ter werelt baert,
So vlieget hi ter sonnen waert
2355[regelnummer]
Int oestene, daer si opvaert;
Ende also keert hi neder waertGa naar voetnoot2),
So keert hi hem mede daer.
Sijn leven dat nes maer een jaer.
Binnen den jaer, eer hi stervet,
2360[regelnummer]
Wint hire twe, dat et verdervetGa naar voetnoot3)
Sijn gheslachte niet al dan.
Sijn vleesch es ghesont elken man:
Ets tieghen tgroet evel goet gheten,
Want et verdrivet, wilment weten;
2365[regelnummer]
Ende jeghen menech evel groet
So eist duergoet ter noet.
Ga naar margenoot+ Kim, sprect Aristotiles,
Dat een groet staerc voghel es,
Ende die gheene felheit hevet,
2370[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Els dan hi bi proien levetGa naar voetnoot4).
Ghedoghelec es hi, horic spreken,
Den voghelen die op hem stekenGa naar voetnoot5).
Narenst es hi ende vroet
Om te voedene sine broet,
2375[regelnummer]
Ende andre voghel jonghen mede;
Want een aren es van quader sede,
Die tilike, alsmen sprect,
Sine jonghen uten neste steect,
| |
[pagina 254]
| |
Want si hem vernoyen te voeden,
2380[regelnummer]
Ende te bewaerne ende te broeden:
Kim ontfaermts als hise siet cranc,
Ende voetse sonder sinen danc.
Ay! ghi edele ridders, ghi heren,
An desen voghel soudi keren!
2385[regelnummer]
Ghi levet bi der proien mede,
Ga naar margenoot+ Dats bi der aermer liede lede.
En sijt niet onhovesch in der proie,
En verliest niet die langhe joye
Om dese warelt die es cranc.
2390[regelnummer]
Verdraghet dit aerme volc ghemanc,
Als kim doet, daer wi of spreken,
Die vogle die op hem steken.
Voet oec na des voghels sede
Verdreven arens jonghen mede:
2395[regelnummer]
Dat sijn helpeloselingheGa naar voetnoot1).
Helpt datmense daer toe bringhe,
Dat si niet en coemen ten valle.
Dit sijn dogheden, daer ghi alle
Bi sout regneren emmermere
2400[regelnummer]
Voer Gode onsen lieven hereGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Dat es een voghel in Orient,
Scalc, als Aristotiles seghet,
Die gherne ledichede pleghetGa naar voetnoot4),
2405[regelnummer]
Ende gherne winnet jonghe niet,
Doch omme dat nature ghebiet,
So noet hi te somegher stont;
| |
[pagina 255]
| |
Ende als der sie dan wert cont,
Datse met eye es bevest,
2410[regelnummer]
So leghet sise in wilder duven nestGa naar voetnoot1).
Dus moet die duve voeden daer
Dat haer bestaet niet een haer.
Komor, sprect Aristotiles,
Dat een voghel in Arabien es,
2415[regelnummer]
Ende es een voghel die meest winnet
Van allen buschvoglen diemen kinnet;
Want V waerven ofte VI int jaer
Wint hi jonghen, dat es waer,
Ende dit en doet gheen ander el;
2420[regelnummer]
Maer dits te wonderen also wel,
Ga naar margenoot+ Dat hi ghene vrucht en winnet,
Eer hi in den hemel kinnet
Sterren risen, die de macht
Hebben van te gheven crachtGa naar voetnoot2);
2425[regelnummer]
Ende als hi die sterren siet risen,
So noet hi na siere wisen.
Dat oec mede een vogel es,
Die menigerhande soen gheeft uutGa naar voetnoot4):
2430[regelnummer]
Elcs jaersGa naar voetnoot5) verwandelt hi sijn luut.
Van hare ende van wollen es sijn nest
Boven op boemen ghevest,
Ende daer hout hi sine broet.
Als die eykelen sijn ripe ende goet,
| |
[pagina 256]
| |
2435[regelnummer]
So gadert hi spisen ghenoech
Tetene na sijn ghevoech.
Alsine jonghen op sijn comen,
So dat si hem selven vromen,
Houden si ledech ende voeden
2440[regelnummer]
Vader ende moeder, ende broeden
Die hem selven dan van ouden
Voeden en moeghen noch ghehoudenGa naar voetnoot1).
Dorpre mensche, merc hier op wel!
Hier gaet uut K, hoert van der L.
2445[regelnummer]
LarusGa naar voetnoot2), als die glose seghet,
Die op Moyses boeke leghet,
Es verboden in doude wet
Tetene. Van hem es gheset,
Dat hi proiet in sine vlucht
2450[regelnummer]
Bede int water ende in die lucht,
Ende bediet den duvel wel,
Die hem allen emmer es fel,
Weder si liede heilich lijf levenGa naar voetnoot3),
Daer si met Gode om sijn verheven,
2455[regelnummer]
Als vogle die in die lucht vlieghen;
Ga naar margenoot+ Jof weder si hem laten bedrieghen
Ga naar margenoot+ In dit wandele aertsche goet,
Dat bediet es bi der vloet.
Omme hem allen, groet ende clene,
2460[regelnummer]
Set hi sine proie ghemene,
Ga naar margenoot+ Die helsche larus, als diet al
Bringhen wil in sinen val.
| |
[pagina 257]
| |
Lucidius, seghet Solijn,
Es den voghelGa naar voetnoot1), die name sijn
2465[regelnummer]
Die es ghemaect van den lechte.
Sine vedren sijnGa naar voetnoot2) rechte
In donker nacht ghelijc den viere;
Dies eist der ganseGa naar voetnoot3) maniere,
Die bi nachte willen pinen
2470[regelnummer]
Te liden doer die donker woestine,
Dat si des voghels vedren draghen,
Ende die nacht daer mede verjaghen.
Plinius sprect in die boeke sine,
Dat in Germania in die woestine,
2475[regelnummer]
Dat Almaenghen nu heet,
Suilc voghel toghet ghereet.
LucinaGa naar voetnoot4), als ons doet verstaen
Sinte Ambrosis van Milaen,
Es een voghelkijn dat broet
2480[regelnummer]
Sijn ey nachts ende vaste hoet,
Ende singhet die nacht al doerentuere
Sonder slapen, dits sijn nature.
Ga naar margenoot+ Ende dinct als sinte Ambrosius sprakeGa naar voetnoot5),
Dattet singhet om die sake,
2485[regelnummer]
Om dat met sinen soeten sanghe
Sijn broet leven daer of ontfanghe.
Ende dit es te wonderen sere,
Ende niet te twifelen min no mere,
Want menech meester ende sinte Augustijn
| |
[pagina 258]
| |
2490[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Segghen over waerheit fijn,
Ga naar margenoot+ Dat selve willeGa naar voetnoot1) van den lyoen:
Dus wille der naturen doen.
LinacosGa naar voetnoot2), sprect Aristotiles,
Es een voghel, des sijt ghewes,
2495[regelnummer]
Sere scaerp in sijn sien.
Deser manieren vogle plien,
Eer haer jonghe plumen beghonnenGa naar voetnoot3),
Dat sise ter claerheit van der sonnen
Keren, om te sien daer in;
2500[regelnummer]
Ende suilc haer, de meer of min
Sine oghe tranen, clene of groet,
Die moet daer ontfaen die doet.
Dandre voet hi so hi mach best.
Bi der zee es des voghels nest,
2505[regelnummer]
Want hi hem bi den voglen gheneert,
Die visschen dieGa naar voetnoot4) die zee verteert;
Ende alsi boven hanghet in die lucht,
Die voglen onder hebben vrucht,
Risen si, datmense vanghe,
2510[regelnummer]
Ende duken int water so langhe,
Dat si verdrinken ende boven driven:
Die eet hi, dus horewi scrivenGa naar voetnoot5).
Ga naar margenoot+ Dit scijnt een deel openbare,
Als oft erehande aer ware.
| |
[pagina 259]
| |
2515[regelnummer]
Lagepus mach na tLatijn
In onsen Dietsche hasenvoet sijn;
Ga naar margenoot+ Want daer si in den plumen staen,
Sijn si als hasen voet ghedaen,
Des voghels voet sekerlikeGa naar voetnoot1).
2520[regelnummer]
Dit es die scuvut properlike.
Beide in haghen ende in holen
Leet hi sijn droeve lijf verstolen,
Ende et sine proie alleneGa naar voetnoot2).
Men vintse wel na al ghemene
2525[regelnummer]
Als groet bina als die aren,
Ga naar margenoot+ Met plumen gheladen te warenGa naar voetnoot3).
Si sijn oec ghehornet mede.
Sijn opsien dats wonderlichede:
Sine oghen roet alst waer een brantGa naar voetnoot4).
2530[regelnummer]
Hi es al der vogele viant,
Want si na hem stekens plien,
Om dat sine bi daghe selden sienGa naar voetnoot5).
Hier gaen ute die namen in L:
Van der M verstaet die namen wel.
2535[regelnummer]
Milvus, als wi wanen wale,
Dats die wuwe in onser tale,
Ga naar margenoot+ Crombecte ende van voeten;
Niet staerc dat si ghemoetenGa naar voetnoot6).
| |
[pagina 260]
| |
Hennen, kieken, voghelkine,
2540[regelnummer]
Daer na setsi hare pine.
Dinc die niet mach comen te baten,
Die men uutworpt upter straten,
Daer of maken si haer spise.
Plinius sprect die wise,
2545[regelnummer]
Dat haer lever draecht medicine.
Die wuwe pleghet bout te sine
Tieghen die voghelkine clene,
Ende bloed op die grote ghemene.
Si vliet den clenen spareware:
2550[regelnummer]
Dit es een wonder van vare.
Aristotiles die seghet,
Ga naar margenoot+ Die erehande voghelGa naar voetnoot1) pleghet
In die joghet van hare joye,
Dat si vogle vaet in proie,
2555[regelnummer]
Daer na cronghen, daer na vlieghen.
Int ende stervet si, sonder lieghen,
Van honghere die haer gaet an,
Want si haer niet gheneren can.
Magnales sprect Aristotiles,
2560[regelnummer]
Dat erehande voghel es
Ga naar margenoot+ Groet als die ghier ofte aren,
Die hem gheneeren te waren
Metten visschen in rivieren.
Si sijn van roder manieren
2565[regelnummer]
In haren plumen, als wi mecken,
Swaert van voeten ende van becken.
Plinius, daer dit in leghet,
| |
[pagina 261]
| |
Es een voghelkijn niet groet,
2570[regelnummer]
Dat sere wast in sijn ghenoetGa naar voetnoot1);
Want boven XX winnen si al,
Ende emmer oneffene int ghetal.
So nerenst so nes voghelkijn
Om te voeden die kinder sijn:
2575[regelnummer]
Dat machmen an die menighe sien.
Nochtan alsi te vlieghen plien,
Ende si volghen uten neste
Der moeder, sijn si vet ten bestenGa naar voetnoot2);;
Ga naar margenoot+ Ende volghen na hare wise
2580[regelnummer]
Vader ende moeder om spise
Met ere harde groter scare,
Als oft ene scole voglen ware.
Dese sijn ter proien ghegheven
Den staerken die hier levenGa naar voetnoot3).
2585[regelnummer]
MorpexGa naar voetnoot4) es een uutswaert voghel
An plumen, an becke ende an vloghel,
Van clauwen scaerp ende van becken:
Een scholfaren ist, als ic mecke.
Hi gheneert hem in rivieren
2590[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Met visschen na sire manieren.
Al gheneert hi hem int water best,
Nochtan maect hi op enen boem sijn nest,
Ende voet met visschen sine jonghen;
Ende alsi comen tharen eersten spronghe
2595[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Om te vlieghen, sijn si verladen,
| |
[pagina 262]
| |
So ontsien si haeren scade,
Dat si uutworpen hare spise,
Om te vlieghen in lichter wiseGa naar voetnoot1).
Dies niet en doen, si bliven so swaer,
2600[regelnummer]
Dat mense dicke vanghet aldaer.
Sulc vintmen, alsmen weet,
Van naturen also heet,
Dat si in couden wintertijt
Ondoen hare vloghele wijt,
2605[regelnummer]
Ende vercoelen hem in den wint.
Haer drec es so heet, alsmen vint,
Dat groene boeme daer of verdroghen:
Dit machmen merken ende toghen.
2610[regelnummer]
Sijn vogle in Egipten lant,
Als Ysidorus doet verstaen,
Die de namen hebben ontfaen
Van Mennon den here groet,
Die wilen bleef voer Troien doet;
2615[regelnummer]
Want dat si comen ghevaren
Uut Egipten met groten scaren
Daer Troien stoent, alsmen noch seghet,
Al daer Mennon begraven leghetGa naar voetnoot3),
Te V jarenGa naar voetnoot4), dit nes ghene saghe,
2620[regelnummer]
Ende vlieghen dan twee daghe
Ga naar margenoot+ Omtrent sijn graf, ende op den derden
| |
[pagina 263]
| |
Gaet haer spel al uter verden;
Want elc gaet daer den andren scueren
Ende striden sonder dueren,
2625[regelnummer]
So datter vele bliven doet:
Dits van voglen wonder groet.
Meauca dats der mewen name,
Een voghel ist onbequame,
Al es si gheplumet wit haer velGa naar voetnoot1).
2630[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Na hare macht so es si fel.
Bi visschen leeft si in die zee.
Want sine beghert ghene dinghe me
Tetene dan van verdronkenen man,
So ontgonnet sine in doghen danGa naar voetnoot2).
2635[regelnummer]
Als een stoerm naken sal,
Roepen si ende maken ghescal,
Ende dat coemt hem van joye,
Om dat si hopen der proie.
Wel slachten si den riken vrecken,
2640[regelnummer]
Die op die diere tiden mecken,
Dats der aermer liede tempeest:
Danne wanen si emmer winnen meest,
Dan sijn si vro ende hebben joye:
Ga naar margenoot+ Noch worden si des viants proie.
2645[regelnummer]
MerulusGa naar voetnoot3) dats eens marels name,
Ga naar margenoot+ Een voghel scone ende bequame,
| |
[pagina 264]
| |
Stout, dapper ende sere snel,
Clenen voghelkinen fel.
Et dar mere dinghe bestaen
2650[regelnummer]
Dan sine cracht mach bevaen,
Ende verwinnet bi snelheden
Ende bi siere vromicheden
Dicken onghelike dinc.
Merc hier op, edel jonghelinc,
2655[regelnummer]
Staet die therte ter doghet waert,
Wes sonder waen onvervaert:
Got mach di noch van hogher saken
Mit sire cracht verwijnre maken.
MuscipiaGa naar voetnoot1) dats een voghel,
2660[regelnummer]
Ende hevet plumen ende vloghel
Na den laenre harde naerGa naar voetnoot2),
Maer minder es hie, wet voer waer;
Mere dan die duve oec es;
Ghevoet, ghebect, sijt seker des,
2665[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Also alsmen die swalewe siet,
Ende oec vele mere niet.
Traech es hi in sinen vloghe,
Sijn vlieghen dat nes niet hoghe.
Al heeft hem die nature onthouden,
2670[regelnummer]
Anders so heeft si hem ghehouden
Te siere lijfnere gheghevenGa naar voetnoot3);
Want onder alle vogle die leven,
So nes der scrifturen cont,
| |
[pagina 265]
| |
Ga naar margenoot+ Dat enich heeft so widen mont,
2675[regelnummer]
Na dien te sien dat hi es groet.
Ende dies hevet die voghel noet,
Ga naar margenoot+ Want hi al bi vlieghen levet,
Ende gaept wide daer hise hevet,
So datter hem in die kele
2680[regelnummer]
Te samen dicke vlieghen vele:
Dies heetmenne muscicapa,
Dats vlieghenvangher in Dietsche wel na.
Merops, als ons Plinius seghet,
Es een voghel die pleghet
2685[regelnummer]
In daerde te broeden in holen,
VI voete diep, dat hi verstolen
Sine vogleGa naar voetnoot1) daer onder voet,
Tote dat si sijn te vlieghene vroet.
In plumen es hi som schoen grau,
2690[regelnummer]
Op den ric kerende int blau,
Vor die boerst en lettel roet,
Wit an die wammeGa naar voetnoot2) ende niet groet.
Merula dats der maerlen name,
Die soete singhet ende bequame,
2695[regelnummer]
Als die lentijn coemen wille,
Want den winter swighet si stille.
Experimentator die seghet,
Dat die maerle, diemen pleghet
Ga naar margenoot+ In die gaioele te houden stille,
2700[regelnummer]
Dat si jeghen naturen wille
Vleesch eten ende te bet singhenGa naar voetnoot3);
| |
[pagina 266]
| |
Ga naar margenoot+ Ende dit selve sietmen volbringhen
Die lewerke ende die kalandre
Ga naar margenoot+ Ende so menich voghel andre.
2705[regelnummer]
Al es si swaert, gherne si baet;
Haer plumen trectGa naar voetnoot1) si ende begaet,
Al of si wilde wesen wit;
Maer om niet so doet si dit,
Want sonder in den sanc allene
2710[regelnummer]
So es haer ghenoechte cleneGa naar voetnoot2).
In AsiaGa naar voetnoot3) es si wit vonden,
Dats die Moreie nu ter stonden.
Die marle en can niet muten,
Sonder an den bec buten
2715[regelnummer]
Pliet si telken jare dit,
Dat si word van ghelewen witGa naar voetnoot4).
Monedula es der cauwen name,
Swart van plumen sere bequame;
Silver mint si ende gout,
2720[regelnummer]
Ende dats bi der naturen ghewout;
Nochtan en weet si wat haer sal,
Sonder dat sijt decket al
In steden daert verloren blivet.
Wel si den vrecken man beclivetGa naar voetnoot5),
2725[regelnummer]
Die swart es van vulen zonden,
Ende sijn ghiericheitGa naar voetnoot6) tallen stonden
So dect, dat hi verliest daer mede
| |
[pagina 267]
| |
Sijn ghemac, sijn salichede,
Der werelt ere, die minne ons Heren.
2730[regelnummer]
Men mach die cauwe spreken leren,
Wilmens pinen jonc bestaenGa naar voetnoot1).
Nauwe wacht si der sonnen opgaen,
Ga naar margenoot+ Ende groetse in hare sprake.
Ga naar margenoot+ Experimentator die seght vreemde sake,
2735[regelnummer]
Dat cauwen vleesch en es niet goet,
Want et thovet crauhen doetGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Mergus es een voghel, God weet,
Dien men in Dietsche den duker heet.
In marasscen ende in rivieren
2740[regelnummer]
Wandelt hi bi siere manieren,
Om dat hi die vissche vaet.
Langhe hi onder twater gaet,
Doch moet hi weder in die lucht,
Want danne coemt hem dademtuchtGa naar voetnoot3).
2745[regelnummer]
Haer jonghen sijn so ghedaen,
Teersten dat si uten doppe gaen,
Al verliesen si vader ende moeder,
Dat si hem sonder behoeder
Bedraghen connen ende gheneren.
2750[regelnummer]
Ambrosius sprect sonder sceren,
Dat als die dukere die zee vliet,
Ende roepende te lande tiet,
Dat si voerweten ende voersien
Tempeest die saen sal ghescien.
2755[regelnummer]
Te wintere, want hi stille leghet,
Ist dat hi vetste te sijn pleghet,
Om dat hi minste dan vlieghet;
En si dat ons nature lieghet,
| |
[pagina 268]
| |
Elc voghel vliecht meer int claer
2760[regelnummer]
Dan in die lucht dicke ende swaerGa naar voetnoot1).
Voghele namen gaen uut in M;
Nu hoert hier voert van der N.
Ga naar margenoot+ Nisus dats die spareware,
Onder edel volc een voghel mare.
2765[regelnummer]
Want hi met proien hem gheneert,
Ga naar margenoot+ Hine plieghet noch en beghert
Ga naar margenoot+ Ghenen gheselle an sine side.
Suilke wanen dat es van nide,
Ende suilke dat hem doe hovaerde,
2770[regelnummer]
Want hi den seghe allene beghaerde;
Maer dats tghelovelixt dat ic telle:
Want hine wille ghenen gheselle
Hebben an sijns selves bejach,
Hi vliet gheselscap nacht ende dach.
2775[regelnummer]
Nochtan ist over waer gheset,
Dat die sparewaer vanghet sijn musscetGa naar voetnoot2);
Ende dit sprect Aristotiles,
Dat jeghen die nature es
Van allen voglen ghemene,
2780[regelnummer]
Die hem met proien groet of clene
Gheneert, dat engheen en vaet
Geslachte dat hem bestaet;
Maer die spaerware es van den seden
Onsculdich deser edelheden,
2785[regelnummer]
Want hi proiet op sijn ghenoet.
Scaemdi, mensche, van scanden groet,
| |
[pagina 269]
| |
Dat elc mensche si so fierGa naar voetnoot1),
Es het wreet of onghehier,
Ist dat hi bi proien levet,
2790[regelnummer]
Dat hi den sinen vrede ghevet;
Maer du ende die spaerware
Hebben dese edelheit ommare.
Die wilde spaerware pleghet
An wintertijt, als men ons seghet,
2795[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dat hi avonts een voghelkijn vaet,
Ende onder hem hout daer hi staet,
Om te verwaermen sine voete.
Des morghens mit goeder moete
Laet hijt quijt varen ende vri.
2800[regelnummer]
Een scone exempel dinct mi,
Ende hovesch ende harde goet,
Dat elc danke datmen hem doet,
Ende elc sinen waert verdraghe.
Ga naar margenoot+ Die edele spaerware broet in die haghe;
2805[regelnummer]
Die dorpre, die lettel doghe,
Broet op den boeme hogheGa naar voetnoot2);
Ga naar margenoot+ Maer elc mensche wese dies vroet:
Die edelre baren, die meer omoetGa naar voetnoot3).
Nocticorax mach in Latijn
2810[regelnummer]
In Dietsche een nachtraven sijn,
Ende es maniere van ulen,
Die men hoert bi nachte dulen,
Ende dinct mi an mijn verstaen,
| |
[pagina 270]
| |
Dat mach sijn een uweraen.
2815[regelnummer]
Een buschule ist al uut ende uut,
Ghevedert na den scuvut.
Nachts vlieghet hi in den velde ende in husen,
Ende levet bi proien van musen,
Ende daertoe mint des menschen drec.
2820[regelnummer]
Crom hevet clauwen ende bec.
Sdaghes sietmene selden of niet,
Wantet die clare sonne ontsiet.
Nepa dinct mi die snippe wesen,
Ga naar margenoot+ Die so claer hoert, als wi lesen,
2825[regelnummer]
Als in scrifturen es gheseghet,
Dat sijt ore aen daerde leghet,
Ende hoert harde wel daer bi
Of daer worme in daerde si.
Dan steect si haren bec, dies lanc,
2830[regelnummer]
In daerde ende haelse aen haren danc.
Sdaghes es si in daerde bedectGa naar voetnoot1);
Jeghen avont si uuttrect
Ende in der morghenstont vroe:
Hier bi wort si ghevanghen alsoe.
2835[regelnummer]
Tfleesch van der snippen es ghesont,
Want et verduwet in corter stont.
Ga naar margenoot+ Van der N so enden die wort;
Ga naar margenoot+ Van der O scrivic ju voert.
Onocrotallus es bekent
2840[regelnummer]
Een voghel in Orient,
Ende es verboeden in doude wet,
| |
[pagina 271]
| |
Soe dattene gheen Jode en et.
Enen staerken bec heeft hi ende enen langhen,
Daer hi can mede vissche vanghen,
2845[regelnummer]
Ende roept lude na den butore,
Also datment verre horeGa naar voetnoot1).
Enen crop heeft hi als een sac
An sinen hals, dats sijn ghemac;
Daer in gadert hi te sire noet
2850[regelnummer]
Van visschen enen hoop so groet,
Nochtan dat hem die buuc es vul.
Ende dan es hi niet so dul,
Al hem die buuc gheidelt es,
Die vissche, des sijt ghewes,
2855[regelnummer]
Uten croppe woerpt hise dan,
Ga naar margenoot+ Ende vullet sinen buuc daer an.
Om dese vulheitGa naar voetnoot2), waentmen te bet,
Verboetmene in doude wet.
Osma dats een voghel wit,
2860[regelnummer]
Groet als een swane, die gherne sit
Bi watre daer vissche in sijn vele.
Lanx den halse an sijn kele
Hanghet hem een sac wijt ende groet,
Dien hem nature gaf ter noet
2865[regelnummer]
Om vele vissche daer in tontfane,
Sire nature bi te ghestane;
Want hi vele teten bedaerf.
Men vintse niewer menich waerf
Dan in groten waterlande;
2870[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Want mate water hebben si te hande
| |
[pagina 272]
| |
Van visschen ghemaect al bloetGa naar voetnoot1).
Den bec heeft hi lanc ende groet.
Oriolus es een voghel, ghenoemt
Na den sanghe die van hem coemt,
2875[regelnummer]
Ende es van plumen openbare
Scone als hi gouden ware.
In boemen broet hi, ende singhet
Sulc luut als sine name bringhetGa naar voetnoot2).
Ga naar margenoot+ Ic wane dat meent die wedewale.
2880[regelnummer]
Al es oriolus gheplumet wale,
Sijn drec heeft so sware lucht,
Dat hi dat selve so sere vrucht,
Dat hi sere scuwet sijn smelt;
Want begaeten die ghewelt
2885[regelnummer]
Van den stanke, hi es so groet,
Hi macher lichte of bliven doet.
Verheft ju niet, stervelike keytive,
Op die scoenheit van uwen live.
Wilde u lievenGa naar voetnoot3) wel bekinnen,
2890[regelnummer]
Ghi vint al in u herte binnen
Ghenoech dies ghi u moghet scamen:
Alle sijn wi aerde te samen.
In O vandicker nemmee:
Nu hoert vogle namen in P.
2895[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Pellicanus, sprect sinte Augustijn,
Ende Ysidorus die meester fijn,
Dat et een grau vogel si.
| |
[pagina 273]
| |
In Egypten so wandelt hi
Op Nilus die groete riviere.
2900[regelnummer]
Pellicanus heeft ene maniere,
Dat hi sine jonghen minnet;
Maer als hise pijnlec kinnet,
Want si ghierech sijn om haer aes,
Ga naar margenoot+ So doetse die aerme dwaesGa naar voetnoot1).
2905[regelnummer]
Drie daghe beweent hise onblide;
Ga naar margenoot+ So ondoet hi sijns selves side,
Ende mit sinen bloede roet
Verwect hise weder van der doet.
Oec es mede van hem bekent,
2910[regelnummer]
Als enich ghevenijnt serpent
Sinen jonghen neemt tleven,
Dat hijt hem weder dus mach ghevenGa naar voetnoot2).
Tusschen hem ende tserpent
Es altoes onvrede bekent;
2915[regelnummer]
Ende dats altoes dat die pellicaen
Serpenten hem pijnt te verslaen.
Experimentator die bescrivet,
Dat die pellicaen cranc blivet
Na dat bloeden, dat hi bloet
2920[regelnummer]
Op sijn dus vercoeren broet,
So dat hi in ghere wise
Vlieghen mach om sine spise.
Soe moeten sijn jonghen dan,
Doer die noet die hem gaet an,
2925[regelnummer]
Soeken hare II bejach.
Sulc es so traech op den dach,
Dat et van quader herten blivet
In dat nest doet ende ontlivetGa naar voetnoot3);
| |
[pagina 274]
| |
Sulc vliecht uut ende voet hem selven,
2930[regelnummer]
Ende beveelt sijn oudre den elvenGa naar voetnoot1);
Sulke sijn hovesch ende vroet,
Ende denken omme dat goet,
Dat hem moeder ende vader dede,
Ende gheneren hem entie haer mede.
2935[regelnummer]
Als dan die moeder ende die vader
Ga naar margenoot+ Dies ghewaer word algader,
Ende van der crancheit sijn ghenesen,
Die hem hovesch hebben ghewesen
Die houden si ende voeden si waerde;
2940[regelnummer]
Dandre jaghen si hare vaerde.
Ga naar margenoot+ Herhande sijn pellicane:
Deen leeft in foreeste, ic wane,
Dats die serpenten verteertGa naar voetnoot2);
Dander hem in water gheneert.
2945[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Men seyt dieGa naar voetnoot3) nes gheen pellicaen;
Want hem es een daerm gheghaen
Van den gheswelghe tot den uutganghe.
Dus en mach ghene spise langhe
In sinen lichame gheduren,
2950[regelnummer]
Hine blivet magher bi naturen.
Der ouder philosophen boecGa naar voetnoot4),
Die wonders doet ondersoec,
Seghet dat in Lybia ghesciet
Wonder, datmen ter waerheit siet:
| |
[pagina 275]
| |
2955[regelnummer]
Elx jaers comen daer ter stede
Bitende vogle ende andre mede
In enen maent op een riviere.
Daer vechten si in felre maniere,
So datter menech wort ghewont
2960[regelnummer]
Ende ontpluemt daer ter stont.
Van den plumen maectmen daer na
Bedde dan in Lybia,
Ende vele van desen sijn pellicane,
Die den strijt pleghen te bestane.
2965[regelnummer]
Elc mensche pijn hem te verstaen
Die nature van den pellicaen,
Die sine jonghen slaet ter doet
Om haer dorpre gulsheit groet,
Ende dan verwectse mit sinen bloede.
2970[regelnummer]
Dit can wel doen Got die goede
Adaem onse vader, die langhe stoet
Hadde ghesien ende groete noetGa naar voetnoot1),
Onthier ende ets den Here verdochte,
Die ons met sinen bloede cochte,
2975[regelnummer]
Ende ons tlijf daermede dede ontfaen.
Dit was die fraye pellicaen.
Wie sijn si, die nu ontfaermen
Ga naar margenoot+ Jhesus lede, die nu caermen
Ga naar margenoot+ In die werelt van aermoede?
2980[regelnummer]
In sinen leden machmen voeden
Gode als enen vercrancten man,
Dien doer ons sijn bloet ontran.
Nu vintmen traghe dorper kinder,
Die hem selven meer noch minder
2985[regelnummer]
Voeden connen, noch Gode mede
| |
[pagina 276]
| |
Ga naar margenoot+ Danken van siere hoveschede:
Dese bederven in den neste.
Dit sijn die Joeden, die int leste,
Om dat si traghelike gheloven,
2990[regelnummer]
In die helle bliven verscoven;
Ende sijn daer jonghe, dier uutvlieghen,
Ende vader ende moeder bedrieghen,
Ende hem selven allene asen,
Dit sijn die heidene die verdwasen,
2995[regelnummer]
Ende Grode laten, ende anebeden
Afgode met groter dulheden;
Maer die goede kinderkine
Pinsen om die doet ende om die pine,
Die Jhesus Christus doghede,
3000[regelnummer]
Daer hi an den cruce droghede,
Ende ons mit sinen bloede ghenas;
Ende danken sinen leden das,
Den aermen van aertrike,
Diese voeden oetmoedelike.
3005[regelnummer]
Wel hem die des sijn ghedacht,
Want als hi coemt in sine macht,
Hi sals hem danken in den trone,
Ende voeden met eweliken lone,
Ende den dorpre ende den traghen
3010[regelnummer]
Sal hi neder in die helle jaghen.
PorphiroGa naar voetnoot1), als die lettre seghet,
Hevet des gheen voghel en pleghet:
Ga naar margenoot+ Enen voet heeft hi als die aren,
Ga naar margenoot+ Daer onderGa naar voetnoot2) als die gans te waren.
| |
[pagina 277]
| |
3015[regelnummer]
Desen hetewi den broecaren.
Ga naar margenoot+ Hi can hoghe in die lucht varen,
Ende merct ende siet in sinen clemmen
Waer die vissche int water swemmen.
Dan sciet hi neder met vluchten groet,
3020[regelnummer]
Ende grijpt den visch in sinen poet,
Die ghemaect es na des arens voet.
Mit den andren hi roet,
Also dat hi mach oprisen
Ende vlieghen wech mit sire spisenGa naar voetnoot1).
3025[regelnummer]
Men vintse groet ende te maten clene
Vele in der werelt ghemene.
Pavo es in Dietsche die paeu,
Die van vedren es roet ende blaeu,
Ende die scoenste voghel dien men kent.
3030[regelnummer]
Ghehovet es hi na tserpent.
Elc man kinnet sine ghedane,
Des keric mi te min daer ane;
Maer een meester sprect dese sake;
Hi es ghehoeft ghelijc den drake;
3035[regelnummer]
Sijn luut es oft die duvel ware;
Sijn ganc stille in der ghebare
Als die dief; sijn plumen mede
Sere scoen na des hemels scoenhede.
Sijn luut verjaghet, waer dat si sijn,
3040[regelnummer]
Alle beesten van venijn,
Noch hare engheen blivet lanc
Daer si horen sinen sanc.
Augustinus sprect openbare,
Dat spaeus vleesch binnen I jare
| |
[pagina 278]
| |
3045[regelnummer]
Noch en stinct noch en rotGa naar voetnoot1).
Ga naar margenoot+ Die paeu es een hovaerdich sot.
Sietmenne om sijn scoenheit an,
Ga naar margenoot+ Hi ondoet sinen staert dan
Jeghen die sonne, dat men bi dien
3050[regelnummer]
Te bet sal sine scoenheit sien;
Maer als hi sine voete siet,
ValtGa naar voetnoot2) hi den staert ende vliet.
XXV jaer mach hi leven.
In ouden boeken es ghescreven,
3055[regelnummer]
Dat den ouden paeu wast int hovet
Een precioes steen, dies ghelovet.
Die paeu worpt als die loveren vallen
Sijn staertvedren met allen,
Ende dan laet hi hem node kinnen,
3060[regelnummer]
Onthier ende si hem wassen beghinnenGa naar voetnoot3).
Als hi ontwaken wort bi nachte,
Roept hi lude ende onsachte;
Want hi heeft vaer ende toren,
Dat hi sijn scoenheit heeft verlorenGa naar voetnoot4).
3065[regelnummer]
Eiere leghen si eens int jaerGa naar voetnoot5),
Ende die paeuwinne pijnt haer,
Dat sise den paeu onstect,
Om dat, vint hise, dat hise brect.
Sine jonghen wil hi verslaen,
3070[regelnummer]
Tote dien dat hem die coppe opgaenGa naar voetnoot6).
| |
[pagina 279]
| |
Bonen niet te sere ghebraden
Doen den paeu sere ghegadenGa naar voetnoot1).
Als die paeu clemmet hoghe,
Beteikent rein, wast te voren droghe.
3075[regelnummer]
WildeGa naar voetnoot2) paeu vintmen mede,
Ende wilde paeuwen in somer stede,
Niet van vedren also fijn
Als die huuspauwen sijnGa naar voetnoot3).
Perdix heet die pertrise bi namen.
3080[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Jacob ende Ysidorus te samen,
Ende sente Augustijn segghen mi,
Dat et een loes voghel si,
Ga naar margenoot+ Want elc andren eyere steeltGa naar voetnoot4);
Ga naar margenoot+ Maer als die jonghe sijn gheteelt,
3085[regelnummer]
Kennen si der moeder diese wan
Bi den lude, ende volghen haer dan.
Haer nest maect si, horic ghewaghen,
Gerne in die dicke haghen;
Ende coemt ieman den neste naer,
3090[regelnummer]
Die moeder coemt hem jeghen daer,
Ende ghebaert of si cranc ware,
Om dat si wil doen volghen hare,
Ende verre of leden anderswaerGa naar voetnoot5).
Als hare jonghen hebben vaer,
3095[regelnummer]
Vallen si opwaerd ende decken hem mede
| |
[pagina 280]
| |
Met risenGa naar voetnoot1), dats haer sede,
Die si houden in haren voeten.
Haer luxurie es so onsoete,
Dat si noten jeghen nature.
3100[regelnummer]
Plinius sprect in sine scrifture,
Dat die hanekine betide
Striden om die hennekine,
Ende diere verwinnet, dat hi ontsoete
Tret den andren onder die voeteGa naar voetnoot2).
3105[regelnummer]
Gheen wilt vleesch nes so ghesont,
Als die pertrise talre stont.
Haer galle, als Plinius seghet,
Op datmer effene jeghen weghet
Honech, ende ment minghe dan,
3110[regelnummer]
Dat et die oeghen verclaeren can.
Platea, als Plinius seghet,
Es een voghel die des pleghet,
Ga naar margenoot+ Dat hi die dukers wacht in die zeeGa naar voetnoot3),
Ende doet hem dan so we,
3115[regelnummer]
Dat hi hem haer proie ontjaghet.
Mit lesemen, dat hi hem verdraghet
Mit musschelen, die hi swelghet gheheel.
Als hise heeft verduwet een deel,
Ga naar margenoot+ Worpt hi uut die scelle weder,
3120[regelnummer]
Ende latet tander vallen nederGa naar voetnoot4).
Pluviales dat sijn manieren
Erehande van pluvieren,
Diemen seght dat bi der lucht
| |
[pagina 281]
| |
Leven sonder ander vruchtGa naar voetnoot1);
3125[regelnummer]
Nochtan vintmense wel ghevoet.
Waer bi mens wille wesen vroet,
Datse voet die lucht allene,
Dats om datmen groet noch clene
In haren daerm niet en vint:
3130[regelnummer]
Dies waentmen datse voet die wint.
Pica dats der aestren name.
Van plumen scone ende bequame
Es si, ende die vele scalcheit can.
Haer nest ontset si gherne den manGa naar voetnoot2).
3135[regelnummer]
Si maectet scaerp van doernen buten;
Boven can siet decker ende sluten,
Ende maect twee gate weer no min,
Daer si gaet uut ende in.
Ga naar margenoot+ Met aerde maect sijt sachte binnen.
3140[regelnummer]
Plinius doet ons bekinnen,
Dat aestren jonghen over waerGa naar voetnoot3)
Gheten die maken die oghen claer,
Ende dan sijn si ghevleghen best.
Want daestre in I staerc nestGa naar voetnoot4),
3145[regelnummer]
Al tlijf hout so stille ghemene,
Sonder metten bec allene,
Daer toe doetse al haer macht,
Hoe sijt ondoet mit hare cracht.
Jonghen opghehouden leertmen wale
| |
[pagina 282]
| |
3150[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Spreken menigherhande taleGa naar voetnoot1),
Ende hoeren nauwe na die wort,
Ende pinen hoe sise bringhen vort.
Ga naar margenoot+ Die die tonghen hebben breet,
Spreken beste ende ghereet.
3155[regelnummer]
Picus dats een voghel echt;
Na minen waen so ist die specht.
Alse staerke es hi ghebect,
Dat hi die bome doerpect.
Onder die scuersce na sire wise
3160[regelnummer]
Soect hi woerme te sire spise.
In holen boemen maect hi sijn nest;
Daer broet hi sijn jonghen best.
Slouge oec iemen yser of hout
In die gate met ghewoutGa naar voetnoot2),
3165[regelnummer]
Ende picus niet in ne mochte,
Hi vloghe heine ende sochte
Een cruut daer mede uutvloghe dat,
So hoe vaste et staec int gat.
Oude boeke segghen dat
3170[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Van desen crude tere stat,
Datmer mede mach ontsluten
Alrehande slote van buten,
Die de wort daer toe can segghen,
Diere mede an legghen;
3175[regelnummer]
Negheen mensche kennet echt
Sonder bi naturen die spechtGa naar voetnoot3).
Scaerp sijn sine clauwen ghemene:
| |
[pagina 283]
| |
Dies sit hi node op die stede.
Sulc ghelijct den marle wale,
3180[regelnummer]
Sulc een deel der wedewale;
Ende sulc sijn op thovet roet,
Ende die sijn scoenste ende groet.
Passer dats der muschen name.
An husen broeden es hem bequame.
3185[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Dicken dinken si verwoeden,
Alsi noeten ende broeden.
Die heetste voghel ist van naturen,
Ga naar margenoot+ Diemen vint in die scrifture.
Die sien leven langher dan die hien,
3190[regelnummer]
Wilmen segghen ende lien.
Aristotiles die seghet,
Dat die hi allene pleghet
Nemmeer te leven dan een jaer.
Dat mach sijn in den lande daer;
3195[regelnummer]
Maer hier nest niet, des sijt vroet:
Ic waent ons heeteGa naar voetnoot1) lant doet.
In somegher stede wilmen callen,
Dat si van den evele vallenGa naar voetnoot2).
Aristotiles die seghet,
3200[regelnummer]
Dat die mussche pleghet
Tetene dat beeldensaetGa naar voetnoot3),
Dan of coemt hem dat quaet.
Alse die jonghe uutvlieghen,
Ga naar margenoot+ Doude en wilse niet bedrieghen,
3205[regelnummer]
Sine vlieghe mede ende haere ghebure,
| |
[pagina 284]
| |
Ende hoedense: dits hovesche natureGa naar voetnoot1).
Dus souden die staerke ende die vroede
Dien cranken neemen in hare hoede,
Ende bewaren ende beraden
3210[regelnummer]
Beide van scanden ende van scaden.
Passer arundineus
Es die reitmusche, ende coemt aldus,
Dat die mussche ende die nachtegale
Te samen noten te menighen male;
3215[regelnummer]
Entie vrucht die daerof coemt,
Al ist datmense die mussche noemt,
Want mense also gheplumet siet,
Sine broet niet daer die mussche pliet,
Noch sine mint die bussche niet;
3220[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer si wonet ghaerne int riet,
Buten husen ende den busschen.
Den sanc so hebben dese musschen
Een deel van der nachtegale,
Ga naar margenoot+ Al en singhen si niet so wale.
3225[regelnummer]
An plumen sietmen ende an sanc,
Dat si van tween sijn gemanc.
Philomena in onser tale
Luut wel die nachtegale,
Ende hevet van sanghe den prijs
3230[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Boven allen voglen in alre wijs.
Vro woert si in die dagheraet,
Ende lovet die sonne eer si opgaet.
In lentin ende in somers beghin
Singhet si, ende els meer so min.
| |
[pagina 285]
| |
3235[regelnummer]
In lentintijt so ghevoetse so
Haren sanc, ende wort so vro,
Dat si selden wilen etGa naar voetnoot1),
Ende singhet te narenstliker betGa naar voetnoot2);
Ja, daer si te prighe singhet,
3240[regelnummer]
Daer si verwinghet ghehinghetGa naar voetnoot3),
Haer narenst es so groet,
Si sal eer singhende bliven doet.
Sulc meester seyt, als si verstaet,
Dat met haer ten ende gaet,
3245[regelnummer]
Dat si beghinnet mit den daghe,
Ende verheft haer van slaghe te slaghe
Toter noene, dat ditteGa naar voetnoot4) es groet,
Ende dan vallet si van den boeme doet.
Alle noten van musiken
3250[regelnummer]
Connen si singhen ende striken;
Ja, die oude leren die jonghe,
Ende formieren hare tonghe
Op ende neder talre note:
Dus leert elc hare rote.
3255[regelnummer]
Als die daghe ten lanxten comen,
Word hem die sanc benomen,
Ga naar margenoot+ So datmen van hem niet een twint
In den winter ne vint;
Sonder dat suilc openbaert,
3260[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Datmense dan heet robaert.
Ende dit scijnt al openbare,
| |
[pagina 286]
| |
Dat OvidiusGa naar voetnoot1) hout voer ware:
Alsi broeden ende noten,
So es hem haer sanc verstoten.
3265[regelnummer]
Pitacus dinct mi sijn
Ga naar margenoot+ Die papegay, daer of Solijn
Ende Jacob scriven in haren doene.
Een voghel ist van plumen groene;
Om den hals een rinc van plumen,
3270[regelnummer]
Ghevaerwet ghelijc goutscumen.
Een tonghe groet ende breet,
Daer si mede formiert ghereet
Worde, als oft een mensche ware.
In teerste of in tander jare
3275[regelnummer]
So sijn si te leren best,
Ende onthouden datmen hem vestGa naar voetnoot2).
Den bec heeft hi so crom ende staerc,
Velle hi van hoghen op een saerc,
Hi soude hem op den bec ontfaenGa naar voetnoot3).
3280[regelnummer]
Haer hoeft es so haert sonder waen,
Datmense mit enen ysere slaet,
Alsmense dwinghet dat si verstaet
Te sprekene na smenschen wiseGa naar voetnoot4).
Metten pote steect si die spise
3285[regelnummer]
In den bec, dits wonder mee.
In tghebeerchte van GelboeGa naar voetnoot5)
Seitmen, dat si te broeden pliet,
| |
[pagina 287]
| |
Daer et selden reint of niet,
Want die rein es haer de doet.
3290[regelnummer]
Den staert wacht si mit hoeden groet,
Ende strijcten dicke ende maecten fijn.
Sere ghaerne drinct si wijn.
Ga naar margenoot+ Men leest dat in sconinx Karls tiden,
Dat hi wilen soude riden
3295[regelnummer]
Doer twout van Grieken ende sijn ereGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Om te verwarenGa naar voetnoot2) over meere,
Papegaien quamen tiere stont
Ende seiden: ‘Keiser, vaer ghesont!’
Doe was hi coninc ghemeenlike
3300[regelnummer]
Van der crone van Vrancrike,
Ende hi word Roemsch conincGa naar voetnoot3) daer naer:
Dus worden hare worde waer.
Dien paues Lewen, lesewi mede,
Gaf een man doer hoveschede
3305[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Een papegay, ende sprac ghenoech.
Doe mense hene ten pauwes droech,
Sciet si hene op hare vaertGa naar voetnoot4):
‘Ic vare hene ten pauwes waert;’
Ende teerst dat si den pauwes sach,
3310[regelnummer]
Ontboetsi hem wel goeden dach
Achter een twee waerf te samen.
Dese dinc den pauwes wel bequamen,
| |
[pagina 288]
| |
Dat hi dicke sonderlinghe
Der jeghen sprac om dachcortinghe.
3315[regelnummer]
Van der P ent hier die wort.
Nu hoert hier van der S vort.
Strucio dats een voghel groet,
Van voeten des kemels ghenoetGa naar voetnoot1).
Als dese voghel broeden pliet,
3320[regelnummer]
Om dat VIIsterre hi siet,
Want hi altoes gheen ey ne leghet
Eer hijt siet, alsmen ons seghet,
Ende dat es omme dat angaet
Ga naar margenoot+ Die hitte die den hoghesteGa naar voetnoot2) bestaet.
3325[regelnummer]
Dan leghet hi sijn eyer op tlant,
Ende bedectse onder tsant.
Dan gaet hi wech, ende verghet al
Daer hise leghet of vinden salGa naar voetnoot3).
Dan moet die tijt ende die nature
3330[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Doen dat hem worden soud te sure,
Ende bringhen sine jonghen vort.
Ga naar margenoot+ Aristotiles seghet dat wort:
Qualike of niet mach hi vlieghen.
Yser eet hi, sonder lieghen.
3335[regelnummer]
Van der aerde mach hi niet risen,
Maer hi loept na beesten wise,
Ende sijn vloghele maken hem vaert,
Dat hi snelre es dan een paert.
Die paerde haet hi emmermere,
| |
[pagina 289]
| |
3340[regelnummer]
Ende die paerde ontsiene sere,
So dat sine niet durren sienGa naar voetnoot1).
Als hi voer den man sal vlien,
Grijpt hi in sine splette voete
Stene, ende worpt achter hem onsoete
3345[regelnummer]
Op die ghene diene jaghen.
So dul es hi, als in der haghen
Sijn hovet wel bedect es iet,
Dan waent hi datmenne niet en siet.
Sijn eyere sijn, alsmen seghet,
3350[regelnummer]
Diemen in kerken te hanghen pleghet.
Also groet es hi harde naer
Alst een melleec esel waerGa naar voetnoot2).
ScrioGa naar voetnoot3) es een verdoemt voghel.
Ghevedert es hi an den vloghel
3355[regelnummer]
Als oft een scaerp doeren ware.
Sinen jonghen es hi care,
Ende pleghet nachts te vlieghen alleneGa naar voetnoot4).
Jeghen ander voghele ghemene
So ghevet hi erehande melc
3360[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Te sughene sinen jonghen elcGa naar voetnoot5).
| |
[pagina 290]
| |
Als wi in Plinius lesen;
Want hi scrijftse van spoiten bruunGa naar voetnoot1),
Ga naar margenoot+ Ende gherne wesende int commuun,
3365[regelnummer]
Ende tropmaelde vlieghende in scarenGa naar voetnoot2),
Daer si hem sullen ghenaren,
Avonts vergadren si gherne al,
Ende maken harde groet ghescal,
Als of si hadden ghedinghe.
3370[regelnummer]
Nachts swighen si onderlinghe,
Maer als die dach openbaert,
So singhet elc ende ghebaert
Als ofse feeste maecten ende spel;
Ende dan versamen si wel
3375[regelnummer]
Ende vlieghen mit ghemenen here
Te samen om hare lijfnereGa naar voetnoot3).
Hier gaet uut van der S;
Nu hoert wat in T bescreven es.
Turtur es der tortelduven name,
3380[regelnummer]
Een reine voghel ende bequame,
Dat sere mint sijn ghenoet.
Alst so es dat et blivet doet,
Dat si nemmermeer en kieset
Gheen ghenoet, na dat tsijn verlieset.
3385[regelnummer]
Allene vlieghen si, alsmen thoget,
Ga naar margenoot+ Ende op telghen die sijn verdroghet
Sit si met rauwen bevaen.
Basilis doet ons verstaen
Ende seghet, dat hire an soudeGa naar voetnoot4) scouwen
| |
[pagina 291]
| |
3390[regelnummer]
Wedewen ende hovesche vrouwen,
Ende dat wedewescep bekinnen,
Ga naar margenoot+ Ende dat die stomme vogle minnen.
Caermen, claghen es haer sanc.
Ghenen voghel es sie wrancGa naar voetnoot1);
3395[regelnummer]
Maer goedertierlijc si verdraghet
Allet datmen op haer jaghet.
Haer nest maectse van lettel roeden,
Ende si connen hem wel behoeden
Ga naar margenoot+ Jeghen ghere minderGa naar voetnoot2) scade;
3400[regelnummer]
Want si neemt van cilla die blade,
Op datse ghevenijnde diere
Scuwen in alre maniere.
An vruchten es haer lijf ghemancGa naar voetnoot3),
Ende si vliet des swevels stanc.
3405[regelnummer]
Experimentator die seghet,
Dat si in wintertiden leghet
In haren plumen in holen boemen,
Al daer sijt suverlijc mach gomen.
In lentintiden, ende nemmee,
3410[regelnummer]
Broeden si drie waerven of meeGa naar voetnoot4),
Ende twe te samen creaturesGa naar voetnoot5),
Die heet ende nat sijn van naturen;
Maer alsi vlieghen op ende onder,
| |
[pagina 292]
| |
Es haer vleesch te meer ghesonderGa naar voetnoot1).
3415[regelnummer]
Van den rechter vlerke dat bloet
Dat es den oghen sere goet.
In lentin tiden machmen sien,
Dat si den winter sere ontsienGa naar voetnoot2).
In busschen machmense broeden sien,
3420[regelnummer]
Der liede huse si vlienGa naar voetnoot3).
TragopalasGa naar voetnoot4), seghet Solijn,
Sietmen in Ethiopien sijn.
Ga naar margenoot+ Mere es hi dan die aren,
Maer ghehornet es hi te waren
3425[regelnummer]
Als een ram, ende des ne pliet
Ne gheen voghel den men siet.
Hi verdrivet met deser saken
Ga naar margenoot+ Alle voglen die hem ghenaken.
Alse fenix es hem thovet
3430[regelnummer]
Met hoernen, ende dies ghelovet,
Dat hi van plumen es bruunroet,
Staerc, vermoghende ende groet.
Ga naar margenoot+ Turdus is een vogel clene,
Van voersienicheit groet ghemene.
3435[regelnummer]
Op hoghen boemen maect hi sijn nest
Van someGa naar voetnoot5) ende wael ghevest,
| |
[pagina 293]
| |
Daer si in broeden hare jonghen,
Ende dat in harde corten spronghen,
Want haer eyere, die si draghen,
3440[regelnummer]
Die sijn rijp binnen X daghen,
Daer uut coemen op die stede
Te hant hare jonghen mede.
T gaet ute, dat seggic ju;
Hier coemen vort namen in U.
3445[regelnummer]
Vespertilio dinket mi
Dat et die vledermuus si,
Die ne vlieghet altoes niet
Dan avonts spade, alsmen siet.
Ga naar margenoot+ In den winter sietmen ghene.
3450[regelnummer]
Niet en eten si of clene.
An wanden vintmense daer si cleven,
Jof in holen al sonder leven;
Maer brinctmense daer die lucht es claer,
Wortsi levende ende roerende daer,
3455[regelnummer]
Ende haer macht die coemt hem an,
Dan vlieghen si weder slapen danGa naar voetnoot1).
Sine hebben vedren noch plumen ghene,
Recht ghedaen na die muus clene;
Ga naar margenoot+ Want si draghet ende soeghet
3460[regelnummer]
Als nature in musen toghet:
Dat en doet ander engheen voghel.
Staert hevet si ende vloghel,
Ende dat nes anders niet dan vel.
Die moeder can met haer wel,
3465[regelnummer]
Daer si vlieght, twee kinder draghen.
| |
[pagina 294]
| |
Die boeke horic ghewaghen,
Dat tbloet van den vledermuus
Ga naar margenoot+ Met enen crude, heet eraduus,
Es goet jeghen serpents betenGa naar voetnoot1).
3470[regelnummer]
Oude boeke doen ons weten,
Dat daer uteghetrect es haer
Op een caleu hoeft, dats waerGa naar voetnoot2),
Et wast weder, dies ghelovet.
Lech dat onder dijns wijf hovet,
3475[regelnummer]
Dat si daer of niet en weet,
Si sal kint ontfaen ghereet.
Dit vintmen in den ondersoec
Der ouder philosophen boec.
Mesien eten si ende anders nietGa naar voetnoot3).
3480[regelnummer]
Haer leverGa naar voetnoot4) ende haer voete men siet
In vloghele ende in staert ghetrect.
Ghetant es si ende niet ghebect,
Ende dat en pleghet els voghel gheen.
In India esser menich een.
3485[regelnummer]
Mere dan die duve nochtan,
Ende ghetant alst ware een man,
Daer si den lieden ofbiten mede
Ga naar margenoot+ Nesen, oren ende andre lede.
Vanellus dats die vaneel,
3490[regelnummer]
Een voghel wel bekent een deel:
| |
[pagina 295]
| |
Een kienic hetet in onse lantGa naar voetnoot1).
Dese voghel, als hi siet te hant
I man van sinen neste verre,
Ga naar margenoot+ So vlieght hi te hem waerd erre,
3495[regelnummer]
Ende hi roept of hi ware verdovet,
Ende steect danne na sijn hovet,
Omme dat hine van den neste
Waent verdriven over sijn beste;
Ende hier bi word ten selven stonden
3500[regelnummer]
Sijn broet ende sijn nest vonden.
Wel betekent vaneels vite
Dat leven van den ypocrite,
Die roem houd ende sere verjoeghet,
Ga naar margenoot+ Ghesciet hem enigherhande doeghet,
3505[regelnummer]
Ende makets voer die werelt tale.
So coemt die viant, die merct wale,
Bi deser kennesse tsinen neste,
Ende neemt hem al den loen int leste.
Upupa, alst es gheset,
3510[regelnummer]
Es verboeden in doude wet:
Ga naar margenoot+ Dats om sine onreynichede.
In den drec nestelt hi mede;
Gherne hout hi hem ghemanc
In steden daer es quaet stancGa naar voetnoot2):
3515[regelnummer]
Dies heetmen den linghenvoghel.
Scone hevet hi plumen ende vloghel,
Ende op sijn hovet ene crone
Van plumen ghewassen scone.
In den winter sietmenne noch en hoert;
3520[regelnummer]
In lentintiden coemt hi voert.
Van der ouden doetmen verstaen,
Dat si hem ontplumen saen,
| |
[pagina 296]
| |
Ende ghaen in den neste ghinder
Sitten onder hare kinderGa naar voetnoot1),
3525[regelnummer]
Die ghewassen sijn onder den hoeder,
Die asen vader ende moeder,
Tote dat si gheplumt mogen wesen
Ende van cranchede ghenesen.
Meer doecht esser an bekent:
3530[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Als doude sijn van ouden blent,
So halen die jonghe dan I cruut,
Daer die blentheit mede gaet uut.
Jacob seghet van Vetri,
Ende ander meester menich daer bi:
3535[regelnummer]
Wie so linghins voghels bloet
An sijn slaepbeen strijct ende doet,
Als hi te bedde wille gaen,
Nachts als hem die slaep sal bestaen,
Sal hem droemen eer die morghen
3540[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Datten viande willen verworghenGa naar voetnoot2).
Toverare doen besonder
Met siere herten harde groet wonder;
Maer hoe ende in wilker manieren
Sone willen meesters niet visieren.
3545[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Vultur, waen ic, dats I gier,
Een staerc voghel ende fier;
Maer in sijn vlieghen es hi swaer.
Drie spronghe of meer, dats waer,
So doet hi in derre wisen,
| |
[pagina 297]
| |
3550[regelnummer]
Eer hi mach van der aerden risen.
Plinius sprect: dats sine maniere,
Dat sijn plumen in den viere
Metten roeke tserpent verjaghetGa naar voetnoot1);
Ende die sijn herte met hem draghet
3555[regelnummer]
Es versekert van allen dierenGa naar voetnoot2).
Vier roept hi na sire manierenGa naar voetnoot3),
Gheen dier es els so claer
Onder die mane, dat es waer.
Daermen orloghet ende strijt,
3560[regelnummer]
Daerwaerd tiden si talre tijt,
Als die hem willen versaden
In stride met der liede scaden.
Als die jonghe ghier es groet,
Ga naar margenoot+ Slaet hi sijn ouder moeder doet,
3565[regelnummer]
Alsi haer niet mach gheneren.
Plinius sprect sonder sceren,
Dat nie man en vant haer nest,
Want op roetsen hebben si ghevest,
Daer si van volke sijn behoet.
3570[regelnummer]
Die ghier sine jonghen voet
Tote dat coemt die wintertijt,
Ende dan wast tusschen hem die nijt.
So jaghet hise van hem dan,
| |
[pagina 298]
| |
Ga naar margenoot+ Want die proie nauwet hem voert an;
3575[regelnummer]
Want een paer ghiere verteert
Vele, want hi hem wildeGa naar voetnoot1) gheneert.
Bi vesten pleghen si niet te vane,
Maer si proien verre dane;
I tijt leert hem dat bekinnen,
3580[regelnummer]
Nature die de vroeden minnen
Te houdene onder die ghebureGa naar voetnoot2).
Ambrosis sprect: ets sulcs nature,
Die sonder noten, seghet sijn waen,
Ga naar margenoot+ Jonghen draghen ende ontfaen;
3585[regelnummer]
Ende die ghiere, die comen danne
Al sonder ghenoet van manne,
Leven mach hi wel te waren
Ghemeenlike tot C jaren.
Oec seghet Ambrosis, dat si bloet
3590[regelnummer]
Voerteikenen der liede doet,
Met ere sonderlingher lere,
Die hem coemt van onsen Here.
Als twee lantsheren hem ghereden
Wijch te vechten onder hem beden,
3595[regelnummer]
Ist dat vele ghiere varen
Ghinder bi der liede scaren,
So macht wel over waer bedieden,
Dat van den paerden ende van den lieden
Een grote menye met gewelt
| |
[pagina 299]
| |
3600[regelnummer]
Sullen doet bliven op dat velt.
Plinius sprect oec van den ghiere,
Dat hi proiet na sire maniere
Van den middach toter nacht,
Ende hi esGa naar voetnoot1) voer den middach wacht.
3605[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sijn bec cromt hem in sijn ouden,
So dat hi ghene proie mach houden:
Dan so moet hi doer die noet
Van honghere bliven doet.
Hine can niet an den steen te waren
3610[regelnummer]
Sinen bec corten ghelijc den aren:
Ga naar margenoot+ Dies so heeft hi groet verdriet.
Op daerde hi ghene bete en siet:
Dat doet hem een deel die noet,
Want hi swaer es ende groetGa naar voetnoot2).
3615[regelnummer]
Experimentator die seghet,
Dat die voghel traech te sijn pleghet
Ende met vleesche verladen.
Die ghier doet grote onghenaden
Sinen jonghen, heeft hi verstaen,
3620[regelnummer]
Dat si met vetheden sijn bevaen;
Hi bitse ende slaetse om die saken,
Dat hise magher wille makenGa naar voetnoot3).
Siet hi eene cronge liggende mede,
Hi beet te hant neder ter stede,
| |
[pagina 300]
| |
3625[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Waer soet es, hoe soet vergaet:
Dats daermen hem dicke om vaet
Mit stricken in menigher tijt.
Tusschen hem es menich strijt
Ende den ghervalke, weetmen wel;
3630[regelnummer]
Maer die gheervalke es hem te snel,
Ende verdrincten so mit platten,
Al es hi staerc, hi cannen mattenGa naar voetnoot1).
Dat hi te male niet en verteert,
Daer mede voet hi ende gheneert
3635[regelnummer]
Sine jonghen in sinen neste.
Hier es van der V dat leste.
ZelentidesGa naar voetnoot2), sprect Plinius,
Sijn vogle die heten dus;
Ende woent erehande diet,
3640[regelnummer]
Als ons Plinius bediet,
Ga naar margenoot+ Bi enen berghe die Caym heetGa naar voetnoot3),
Dien de crekelen doen groet leet;
Want si den coerne doen groet sere.
So roept dat volc an onsen Here,
3645[regelnummer]
Ende vercrighen mit beden des,
Dat hi hem sent zelentides,
Ende als men waent, bi den ghebode
Ga naar margenoot+ Allene van onsen Heren GodeGa naar voetnoot4);
Noch waen si coemen ofte varen,
3650[regelnummer]
En weet niemen te waren,
Sonder datse die liede allene
| |
[pagina 301]
| |
Bidden van Gode met wenen.
Si verteren die crekelen dan,
Datter gheen ontgaen en can.
3655[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Hier ent der vogle boec in Z;
Vondix meer, ic seits ju mee.
Hier sire hondert X ende drie
In Dietsche also ghedicht van mi,
So ict frayste vant int Latijn,
3660[regelnummer]
Daer bispel of ontbonden sijn,
Some ende niet thonderste deel.
Up elc te dichtene gheheel
Waer te lanc ende te swaer:
Ic dichte corte ding ende waer;
3665[regelnummer]
Want ic en begheer niet
Dats den lesere iet verdriet.
Hier suldi hoeren voerwaert me
Wat wonder men vint in die ze,
Ende int water ende in rivieren;
3670[regelnummer]
Also als die meesters visieren,
Die dat waer bringhen voert,
Scrivic ju in Dietsche wort;
Maer eer ic dichte van elken allene,
Hoert teerst spreken int ghemene.
|
|