Volks lieden-boek

Puntige dirk.

Wys: Adieu schoon Roselinde!

Nooit van myn leeven dagen,

Paste ik zo iemand op,

Dat kan ik niet verdraagen,

Ze lykt zoo'n nette pop.

Maar komt men haar wat nader,

Dan stinkt zy tegenje an

't Is 't aartje, naar haar vader,

't Is ook een morzig man.

Haar doek hadt zwarte randen,

Net of een rouwbrief was,

En 't leek, dat zy haar handen

Gewreeven hadt met asch.

[p. 49]

 

Men moet die meid eens boenen,

 

Of dat ze een uurtje zwom.

 

Want als ik haar most zoenen,

 

Dan keerde 't hart my om.

 

 

 

Zy spatte, by het eeten,

 

Zelfs boter op myn rok,

 

En naauw was zy gezeten:

 

Of aanstonds viel een brok

 

Van 't eeten onder tafel

 

Zy keek 'er niet eens na.

 

‘'t Is maar een halve wafel,

 

‘'k Raap ze op, wanneer ik gaa.

 

 

 

Die morsebels van vrouwen

 

Zyn haatlyk voor de mans,

 

Met zulk een meid te trouwen,

 

Dat was myn ergste kans.

 

Het meisje was wel vrindlyk

 

Daar haperde 't niet an,

 

Ik dagt; was jy maar zindlyk,

 

Je waart gaauw aan den man.