Hemelsch nachtegaelken oft gheestelijcke liedekens, om deught met vreught te beoeffenen
(1644)–Joannes de Lixbona–
Auteursrechtvrijop de vvijse: Doen Daphnis d'overschoone maeght &c.1.
ALs Iola d'onberaede maeght
Van Iesus haer lvucht nam ter wereldt-waert in:
En van hem snel wierdt naer-ghejaeght;
Sy liep, en hy riep: O mijn lieve vriendin.
Toeft wat, toeft wat: weest niet verbolghen.
Ey, waerom loopje soo teghen den wint?
Leeuwen, Beeren, noch Tyghers u volghen;
| |
[pagina 150]
| |
Maer het is Iesus, die u soo bemint.
Wilt u erbermen // siet,
Acht ghy mijn kermen // niet?
Laet ghy my, liefste, aldus in ly?
Hebt deernis, o Iola, hebt deernis met my.
2.
Den ghenen, daer ghy sos schouw van vlucht,
IS d'edelsten Herder, die Israel weyt:
En daghelijckx door de blauwe lucht
Den gulden glans van sijne straelen verspreyt.
Het eerste wesen is mijnen Heer Vader:
Hemel, en Aerde, en Tartara staen
Tot het ghewenck mijnder ooghen te-gader.
Ick ben de son en mijn Moeder de maen:
Kruyden en boomen, die
| |
[pagina 151]
| |
Ick t'uwer vromen bie,
Locken mijn stralen alleen uyter aert:
Mach u dit niet locken? o Maghet bedaert.
3.
Bedaert, bedaert, o edele ziel:
De werelt betoovert, den Duyvel bedriecht,
Het Vleesch becoort met weelden kriel,
Die rascher vergaen dan een schaduw' vervliecht:
Maer vergaen soo, dat-se naer-laeten
Veel berouw, iammer, een eeuwich verdriet;
Die u noch rijckdom, noch werelt, noch staeten
Princen, noch haven en matighen niet
Acht ghy dit ooghen-blick
Dan voor soo hooghen schick,
Dat ghy daer over soo grooten schae,
| |
[pagina 152]
| |
Sout willen verdraeghen van 's hemels ghenae?
4.
Neen Iola, nee, dat waer te sot;
Voor my te verdrietich, en voor u te hert.
Weeght eens te recht het hoochste lot,
En leght daer beneffens mijn bloedight smert:
'k Segh, die alder-weerdichste kosten
Van al mijn traenen, mijn sweet en mijn bloedt,
Daer ick de ziele aen 't Cruys me verlosten,
Ende de Werelt door hebbe vergoet.
Thoont u te wesen wijs,
En laet nu dese prijs,
(Hebdy toch noch toe daer in ghemist)
Van deser ure af toch niet loopen te quist.
| |
[pagina 153]
| |
5.
Keert dan o' schaepken, keert wederom;
Oft wacht u te minsten te rasschen u loop:
Op dat mijn liefde u becom,
En ick weer mach koyen by allen den hoop.
Houdt: daer is mijn innichsten seghen:
Maeckt, dat ick uyt u wat vrolijckheyts raep:
'k Hebbe ghelaeten de neghentich neghen,
En naer u loop ick mijn honderste schaep.
Ey, laet u vanghen dan,
Om het verlanghen van
Alle de hemelsche Borgherij,
Die over u vindingh haer maecken sal blij.
| |
[pagina 154]
| |
Antvvoordt.
6.
O Afgrondt van mijns Herders min!
Onweerdighe voeten flocx staeckt uwen loop.
Ick wil, dat my Heer Iesus vin',
En daer naer ghevonden wel vastelijck knoop':
Knoop met koorden van minne-treecken,
En dat ick over sijn schouderen swier:
Knoope met koorden, die nimmermeer breecken,
Iesu, o Iesu beswachtelt u dier
Van alle sijden toch;
Dat ick door lijden, noch
Weelde van uwe ghenade en schey,
Maer eeuwelijck onder de lelien wey.
FINIS. |
|