Zeemansliedtjens

[p. 28]

Avondstond aan boord.

Zwalkend op de groene baren,

Weten wy van zorg noch pijn:

En by bier en brandewijn

Tarten wy de zeegevaren.

Vrolyk gaat het glaasjen rond:

Govert Kloek herdenkt zyn vrijster:
Melis neuriet als een lijster.

O wat schoonder avondstond

[p. 29]

 

Krijn weet lustig op te snijen

 

Van het spook, dat hy verjoeg:

 

Piet, hoe wakker hy zich droeg

 

In het vechten als in 't vrijen:

 

Teeuwis prijst zijn jongste kind:

 

Nooit was meisje op aarde knapper;

 

Wijl Michiel een zevenklapper

 

Aan des zwartroks lamfer bindt.

 

 

 

En als Rochus, mooi bezopen,

 

Voor de honderdtiende maal

 

Met het eigenste verhaal

 

Weêr ons komt aan boord gekropen,

 

Fluks een strik dien saaien gast

 

Onverhoeds om 't lijf geslagen:

 

Eer hy hoe of wat kan vragen,

 

Hangt hy bunglend aan den mast.

 

 

 

Vrolijk is des zeemans leven:

 

Spoedig is de reis volbracht:

[p. 30]

 

Wijl ons nieuw genot verwacht

 

Als wy ons aan wal begeven;

 

Maar hoe zoet de rust ook zij,

 

Ras verveelt zy ons matrozen; -

 

Daarom gaauw weêr zee gekozen,

 

Even onbezorgd en blij.