[Onlangs geleden, eer dat de Zon]
Stemme: Als 't begint.
ONlangs geleden, eer dat de Zon,
Van 's Hemels top zijn gulde stralen,
Liet over't vochtig Aerdrijk dalen;
Zach ik mijn beminde Galathé,
Komen drijven met haer Vee,
Van de kouwe dorre strand,
Barre voets door 't natte zand,
Na de heyden,, om te weyden,
Hare Schaepjes, na 't begraefde Land.
II.
Ik ging haer groeten, en zy my weêr;
Maer wat ik deed 't was al verlooren,
Ik kost haer tot geen Min bekooren;
Mach 'er niet een kusjen af?
Daer ik, Herderin, wel eer,
Na mijn lusten,, dikmaels kusten:
Zal dat nu niet eens geschieden weêr?
III
Wat zal ik zeggen, Coridon veynsd;
Men mach uw woorden niet vertrouwen;
Noch op geen Minnaers klachten bouwen.
Galathea, dat was 't niet;
Zult van al de Herders, gy,
Geen Getrouwer zien als my;
V te eeren Nimph, na u waerdy.
IV.
Kijkt na mijn Schaepjes, kijkt na mijn Vee?
Kijkt na mijn klaver-rijke weyde,
Die zullen wezen voor ons beyde.
Coridon, 't geen gy my bied,
Liever een knaepje na mijn zin.
En een Schaepje vijf, zes min.
Ach! uw scheyen, doet mijn schreyen,
Vaert wel, te wreede Herderin.
|
|
Auteursrechtvrij