Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
Auteursrechtvrij
[pagina 3]
| |
Stem: Psalm 116. Ick heb den Heer Lief.
O Ziele! dorst naer 's Levens Heyl-fontijn;
Reyck halst naer Jesus, wel-bron der genaaden
Wilt uw gemoet door Jesus bloedt versaaden:
Ia tracht altijdt sijn Boesem-vriendt te zijn.
Hy roept: selfs groove sondaers tot zijn heyl.
Als die sich over 't Menschdom wil erbarmen:
Hy staet met wijde uytgestreckte armen,
En houd zijn gunst voor alle sondaers veyl:
Voor alle sondaers, die verlegen staen
Als raadeloos, door 't sonde-pack belaaden.
Wil Jesus graegh ontlasten, wijss'lijck raaden:
Wat wegh sy hebben uyt en in te slaen.
Om heylighlijck, en veylighlijck, te gaen
De naeste wegh: naer 't eeuwigh zaaligh Leven.
Welcks Wet en Plicht is zonneklaer beschreven
Wat schaad'lijckst' is; wat veylighst' dient gedaen.
Den ouden Mensch, en 't vuyl bevleckte kleedt,
Moet uytgedaen; den nieuwen aengetoogen,
En hert en ziel gereynight naer vermoogen,
En al den tijdt in waare deught besteet.
De lust des vleesch dient krachtigh neergedruckt,
Door lijden, strijden, kruyssen en versaecken:
Door vasten, weenen, bidden, ernstigh waecken:
En 't hert met kracht al 't werelts mooy ontruckt.
Soo 't heyl-padt gaen door goet en quaet gerucht,
Mits, welbewustheydt van een reyn geweeten,
Schoon of men asch, of traanen broodt moest eeten.
Beswangert gaend' met stercke Hemel-sucht.
Gehoorsaemheydt aen d' opper-majesteyt:
Is dan een plicht, voor al die heyl beminnen;
| |
[pagina 4]
| |
En 't heylloos quaet door wel doen overwinnen,
Sich held'lijck draagen in der Christ'nen strijt.
Door herts geloof op aller hooftman sien:
Op Jesus, heylrijck doch, onschuldigh lijen,
Om ons van schuldt, van doodt, van hel te vrijen.
't Welck buyten Jesus niet en kond' geschien.
Maer o! wie siet wat hier al dient beschouwdt?
Den schepper selfs de hooghste noodt aenvaerden,
Die d' aerde seegent, hanght hoogh boven d' aerden;
Gereckt, genagelt aen 't vervloeckte houdt.
Siet welck een Mensch! wie sagh ooyt sijns gelijck;
Die sulcken bitt'ren pers alleen most treeden,
Met soo veel sucht, met traanen en gebeeden
Om ons te saaligen: in't eeuwigh rijck.
Siet hem, beanghst, mismaeckt in d'hooghste graet,
Tot een spicktaeckel aen dien kruys-boom hangen:
Om d'arme sondaers in gena t' omvangen.
Voor welcks behoudt hy selfs sijn leven laet.
Siet hem voldoen, de wet en onse schult.
Hy lest voor ons sijns Vaders vuur'ge tooren.
Als sonder 't welck 't heel-all' noch was verlooren.
O grootst' randtsoen door d' hooghste liefd' vervult!
Maer o! wat eyscht dees grootste offerhandt?
't Groost ziels-rantsoen, dat eeuwigh is van waerden,
Welck 't Menschdom soo tot heyl-hoop wederbaerden:
Ia rijcks-genooten maeckt, van 't zaaligh Landt.
O ziel-geschenk! dat elck die 't raeckt verplicht:
Tot wederliefd', tot danckbaerheydt aen Goode,
Tot waer' betrachting' aller zijn gebooden.
Sy zijn dan swaer, of middelbaer, of licht.
Soo eenigh Koninck trouwe dienaers heeft;
Die hy gebiedt te gaen door duysend dooden!
Voor kleyn soudy, voor schrael behoeft in nooden:
Ia dickmaels veel meer neemt, als hy wel geeft.
O hoe behoord' dan Jesus goude leer,
Sijn heyligh voorbeeldt, ons staegh op te wecken?
Sijn grootst' soudy, elck als door 't vuur te trecken?
En volgen soo ons aller Opper-heer.
| |
[pagina 5]
| |
Het weerloos Lam, 't zy waert ooyt heenen gaet,
Al most het zijn door d' alderhartste weegen,
Schoon sonder schuldt de swaerste kruyssen dreegen.
Daer dickmaels 't aldergrootste heyl in staet.
Want onder 't lijden stroomt de zeegen-vloedt:
't Verquicklijckst' nat, dat 't Paradijs doet groeyen.
O die haer hof met traanen veel besproeyen!
Daer groeyen, hemel-vruchten in 't gemoedt.
Want Jesus is daer veeltijdts hovenier:
Daer 't suchtent Tortel-duyfje sich laet hooren.
't Hart ziel-gekerm, klinckt soet in Jesus ooren:
Verr' boven veel gejuygh van aertsch pleysier.
Ia daer de oogen schier sijn uyt geweent,
Daer prijst men Godt, daer laet sich Jesus vinden
Om gaa te slaen; om sacht'lijck te verbinden.
Al waer maer 't hert niet is te hart versteent.
Ia, selfs melaetsche: vol van sonde-seer
Redt ghy, o lieve Jesus! van haer quaalen;
En die u met wat danckbaerheydt betaalen,
Bewijst ghy uw' genaade, meer en meer.
O liefste Jesus! die 't gekroockte riet
Niet breecken wilt, het roockent vlas niet blussen.
O mocht mijn ziel u eens voor eeuwigh kussen!
En sweven soo staegh boven al 't verdriet.
ô Jesus liefd'! hoe treckt ghy 't vroom gemoet?
O heylbron Godts! ghy moet ons meer behaagen,
Dat wy naer u, met ziels-begeert' meer jaagen,
Als 't dorstigh hert naer 't verste water doet.
Soo most elcks ziel steets blijven uytgestreckt,
Om Jesus door 't geloof in 't hert t' ontfangen;
Om naer 't volmaeckt' rijck halsend' te verlangen
O zaligh! all', dien Jesus derwaerts treckt.
Al 't goedt, dat ooyt de held're son bescheen,
Is buyten Jesus weynigh waert te achten.
O laet ons dan naer Jesus d'heylbron trachten!
Wie Iesus heeft, heeft oock het noodighst' een.
En nevens dien het alderbeste deel:
Dat Maria voor alles heeft verkooren,
| |
[pagina 6]
| |
Een schat, dat niemant grooter ooyt quam vooren:
Want Iesus is het waerdighst' ziels juweel.
O ziels juweel! o waertste peerel-schadt!
O Paradijs! o lust-hof aller vroomen!
Hoe swemt die ziel in levens water-stroomen:
Die Iesus volght tot in des Hemels stadt?
O soet geniet! veel Heem'len op der Aerdt.
Geduurigh uyt Godts volle Troost-bron drincken;
En eeuwighlijck, gelijck de son te blincken;
En o wie weet wat Iesus noch bewaert!
EMANUEL Altijdt. |
|