|
| |
| |
| |
Liedeken Van Cupido, de Doodt
(Voys) Stroytje ende koolje vier.
I.
In een herbergh t'samen rackten,
Ende goede chiere maeckten,
Ende wierden vrienden groot,
Ende gingen g'heel sat slapen,
Stonden vroegh op noch half sat,
Gingen elck een lochtjen rapen,
Ende trocken naer de Stadt.
Heeft onwetende genoomen,
Sonder eenigh vrees of schromen,
Den pylkoker van de doodt:
Oock de Doodt sonder haer weten,
Met een backxken wat geseten,
Elck is op syn jacht ghegaen,
3.[regelnummer]
Cupido voor eerst die quam,
By een miesken jonck van Jaeren,
Schoon en fris en rip om paeren,
| |
| |
Ende meent op haer te schieten,
Maer eylaes hy laet uytvlieten,
Een pyl, die de doodt had in:
4.[regelnummer]
En die schoon en jonghe maeght
Ryck, en Edel van geslachte,
Die een yder soo groot achte,
Die haer Ouders soo behaeght,
Wort met een gemisten pyle
Getreft, en eylaes valt doot,
Yder was in droef heyt groot.
5.[regelnummer]
Oock de Doodt, die niet en wist,
Dat sy was soo fray besteken,
Met Cupidos minne-treeken,
Heeft haer pylkoker gemist,
Dus aen een ouden grampere,
Want sy dochte bon confere,
'tIs tydt dat gy zyt in't graf.
6.[regelnummer]
Ende siet Grampeer die wort,
Met een minne pyl geschoten.
In syn oud' en koude koten,
Wort een minnevier gestort,
| |
| |
En grampeer begint te vryen,
Een jongh, ende soete maeght,
En grampeer gaet sigh verbiyen,
In de min, die hem behaeght.
7.[regelnummer]
De Doodt, en Cupido oock,
Geven dickwils blinde slaegen,
En sy nieveres naer en vragen,
En zyn beyd een vremde spoock,
Deugh, en wysheyt ende reden,
Maecken vry van allen druck,
Die syn tydt wel heeft besteden,
Is de doodt oock een geluck.
Hebben alle bey geen hoogen,
Komen oock sigh meest vertoogen
Daer men-se oock noijt ontboot.
De doodt treft de jonghe lieden,
Seer verkeert hun pylen vlieden,
dickwils heeft hun pyl gemist.
|
|
Auteursrechtvrij