Roseliins oochies, ontleedt

XXXIII.

⁺ VErovert in't gemoed,

Betoovert door den gloet
Van suyver' OOGEN, en haer soette tyranny,
Soeck ick geduyriglijck 't gesicht, vvaer door ick ly.

O, vvonderlijck bestier,

Van u veel-mogend vier!
Heeft my dan 't Lot geraeckt, dat Clitïe 't gesicht
Doet stadig keeren na het Hemels-Sonne-licht?

Ofaerd' ick na het stael;

En uvve Oogen-straell
Na'et treckende gevveld des Zeyl-steens, vvaer door gy
My krachtig treckt, en ick koom machteloos tot dy?

+ Stemm, C'est trop courir les eaux, &c.

[p. 115]

 

Of vverd'ick door de vonck

 

Gelockt, van u gelonck,

 

Gelijck de Mugg van't vier; dat ick geduyrig haeck

 

Na uvve Oogen-vlamm, en terend vuyr-vermaeck?

 

Het is een vreemt geval.

 

Maer dit's noch 't vreemst van all:

 

Dat, schoon ick stadig tracht met u vereent te zijn,

 

'T is all om niet; helaes! ick miss of u, of mijn.