Letterkundig overzigt en proeven van de Nederlandsche volkszangen sedert de XVde eeuw

XLIV.
Op 't innemen van sommige schansen en de sterke stad Hulst, in Vlaanderen, door Z.H. Prinse van Orangien, 5 November 1645.

Ba goe liens van Ghendt en Brugge
Ba tjen dit es malheureus:
't Loopt nu t'eenegaar terugge,
't Es nu al: vive le geus,
Vive Vrankrijk en Nassouw.
't Es nu al: aes up Pappouw.

[p. 191]

2.

 

Nu den Prins met al zijn knechten

 

Komt in 't arte van et land,

 

Hons soo art en fel bevechten

 

Stellet alles naar zijn andt.

 

Hons volk liggen toe en zien

 

Watter varink zal geschiên.

W'adden wilder al goe ope,
't Was al diep en laat in 't jaar,
Maar wij zijn subyt bekropen
Van Zijn Oogheid, dat es raar,
Das se hover zijn gerocht
t'Wijl daar niemand hop en docht.

Sterke schansen en fortressen,
't Sas en Ulst wij zijn 't al kwijt:
In stee van de Poopsche messen
Oord men daar te dezer tijd
Psalmen zingen, zoet van toon,
Zoo m'in Olland is gewoon.

Nu ligt Lieven in de greppe,
Ba, eys 't nu niet wel gebuyt?
Tsa Signoren, wilt u reppen,
Pakt u vrij ten lande huit:
Wilt in tijds naar Spagne gaan,
Daar ge eerstmaal kwaamt van daan.

[p. 192]

6.

 

Maar en wilde niet vertrekken

 

Dees Ollanders zullen u

 

Desschen up uw Essebekken,

 

Da 'k van uwentwege gruw:

 

Neemt dan vollik uw afscheed,

 

Want uw paspoort es gereed.

Tjen, men zal nog om-ent-omme
Rommen tot Zijn Oogheids lof:
Van zijn goeteit niet omsommen.
Maar de Spagnaarts gaan te grof,
S'ebben hons genoeg geplaagd
En zijn over tijd verjaagd.

Ba Soo Siet.

Haarlemsche Zomerbloempjes, bl. 15.