Gheestelycken waeckenden staf der Jodsche Schaep-Herders

[p. 114]

X X V I. De Heylighe Maghet Maria brenght voor den dagh de ghebenedijde Vrucht haers Lichaems.

Op een nieuwe stemme.
Et peperit Filium suum primogenitum. Luca 2. cap.

1.

EEn Maghet wt-verkooren,
(Seer langh' verwacht hier vooren)
Heeft nu haer Soon ghebooren:
Die hemelijcke schaeren,
In Godes jonst' ervaeren,
Ons brenghen dese maeren.

2.

Al is hy d'aldermeesten,

Verkleent wat min, als geesten,
Light tusschen stomme beesten:
Tot het beschudt der winden,
Hy laet sijn Lichaem binden,
En in de doecxkens winden.

3.

Hy schreyt (en naer mijn dincken)

Dat Kindeken wilt drincken,
Maria gaet hem schincken.
Die hemelijcke bloesem,
Zuyght wt een Maghets boesem,
Den Goddelijcken droesem.

[p. 115]

 

 

 

 

4.

 

In dese aerdsche palen,

 

Hy komt wt 'shemels salen,

 

Al onse schuldt betalen,

 

Van wt den den schoot sijns Vaders

 

Hy komt tot sijn versmaders,

 

Hy komt tot sijn verraders.

 

5.

 

Die eeuwigh is, waerachtigh,

 

Rijck, edel, ende krachtigh,

 

Wilt wesen als onmachtigh:

 

Hy komt hier naeckt ghevaeren,

 

Om sich te openbaeren

 

Aerm, als de bedelaeren.

 

6.

 

Hy komt wt 'shemels stede,

 

En brenght de menschen mede

 

Den langh-ghewenschten Vrede:

 

Door liefde voort ghedreven,

 

Hy komt voor ons hiet gheven

 

Den tol van't eeuwigh leven.

 

7.

 

Het is dan recht, en reden,

 

Dat Godt, nu hier beneden

 

In dorpen, ende steden,

 

Van op den dagh van heden,

 

In alle eeuwigheden,

 

Zy vyerighlijck aenbeden.

[p. 116]

 

8.

 

Laet ons met hert, en sinnen,

 

Wtwendigh, en van binnen

 

 

 

[p. 117]

 

Dat soete Kindt herminnen:

 

Het welcke kortelinghen,

 

Door soete minne-stringhen,

 

Ons tot de deught komt dwinghen.