Gheestelycken waeckenden staf der Jodsche Schaep-Herders

[p. 80]

X V I I I. De verflauwende liefde van de menschen is d'eenighe oorsaecke waerom Emmanuel van niemant en wort aen-ghetrocken.

Stemme: Quam Mariam dulcibus ocellis tuebaris: &c.
Omnes enim quae sua sunt quaerunt, non quae Iesu Christi. Ad Philippenses 2. cap.

PEys, en ruste zy de goede menschen,
Die de komste van Messias wenschen,
Die als heden is, voor onse sonden,
By twee beesten in den stal ghevonden.

[p. 81]

 

 

Maeckt u-lieder ziele (Dochters van Syon) bereydt,

 

Om t'ontfanghen // Met lof-sanghen,

 

Christum, die van koude schreyt.

 

2.

 

Van de menschen t'eenemael verlaeten,

 

Light Messias in een stal vol gaeten,

 

Daer de winden spijtelijck in-blijven,

 

En sijn teere ledekens verstijven.

 

Isser van ons allen niemant die het naeckte Kindt

 

Met wat kleeren // Sal vereeren,

 

Tot beschudsel van den windt ?

 

3.

 

Soo met hongher, als met dorst bevanghen,

 

Naer de borsten van u ziel te langhen

[p. 82]

 

Wenscht dat Kindjen, om sich wat te laven,

 

Maer de liefd' is over-al begraven;

 

In dit dal der tranen, isser nerghens een mevrauw,

 

Die Godts Lamke // Jont een mamke ?

 

Neent, de liefd' is al te flauw.

 

4.

 

Al de rijcke trecken van besijden,

 

En sy laeten't dorst, en hongher lijden;

 

Maer de Maghet moet haer borsten buyghen,

 

Om dat schaepken lievelijck te suyghen.

 

 

 

[p. 83]

 

'Tstalken is te vuyl een plaetse voor den Edeldom,

 

Rijcke lieden // D'aerme vlieden,

 

'Tselve nu gheschiedt alom.

 

5.

 

Lof moet u (ô naeckten Iesui) wesen,

 

Die d'armoede ons hebt voorghelesen:

 

Saligh zijn sy, die zijn aerm van gheeste,

 

Want sy komen tot Godts Bruyd-lof-feeste;

 

En dat rijck des hemels eeuwelijck hun toebehoort,

 

Wiens rijckdommen // Sy bekommen,

 

Die noyt oor' en heeft ghehoort.