Oeuvres complètes. Tome XVIII. L'horloge à pendule 1666-1695
(1934)–Christiaan Huygens– Auteursrecht onbekend
[pagina 433]
| |
Appendice VI
| |
[pagina 434]
| |
Ergo annulus ad B delatus habet in motu horizontali dimidium virium quas haberet si absque ulla revolutione ex filo pendens venisset: hoc est, habet vires quibus ascendere possit per dimidiam altitudinem arcus AB. Quam ob rem celeritatem horizontalem habebit quee sit ad celeritatem horizontalem descendentis ut pendulum, sicut 1 ad √2, ut notum ex legibus ascensus. Sed ijsdem rationibus in quovis loco portionis ABD ostenditur eandem esse rationem lationis centri ex revolutione acquisitae, ad lationem quem penduli formâ descendens vel ascendens haberet. Ergo tempus totius revolutionis annuli per curvam EG, erit ad tempus vibrationis penduli per arcum AD, quae √2 ad 1, seu proxime quae 7 ad 5. Propendulo annulo melius accipietur, pondus velut punctum in A centro filo affixum. Nam ipse annulus paulo lentiores vibrationes habebit quam pondus in puncto A collectum, quoniam aliqua particula virium absumpta est in conferendo motu exiguo circa centrum quo radius ex positu AE venit in BF. qui motus juvat rursus in ascensu, quod continuatus conatur disponere radium ex situ BF in DGGa naar voetnoot1). | |
[pagina 435]
| |
[Fig. 161.]
Ut s [Fig. 161] ad sb/a, hoc est ut a ad b ita celeritas motus horizontalis impressus toti simul annuli circumferentiae, ad celeritatem eidem impressam motu circa centrum. ad quos motus imprimendos oportet vires insumi quae sint ut aa ad bb. ac proinde si totae vires descensu arcus acquisitae sint aa + bb erunt insumtae vires in motum horizontalem aa. à quibus et ascensus producitur aa, si totus ascensusad altitudinem arcus sit aa + bb. Hinc celeritas horizontalis annuli in B ad celeritatem penduli simplicis DB ut a ad . Et rursus longitudo penduli quod sit annulo isochronum erit ad DB ∞ a ut aa + bb ad aa. hoc est ut a + bb/a ad a. Eoque ista longitudo erit a + bb/a. Quod convenit cum nostris de centro oscillationis. Idque hic obiter examinare volui. Hinc nova demonstratio centrorum oscillationis inveniri potestGa naar voetnoot2).
Voir encore au sujet de cet Appendice la fin de notre aperçu de la ‘Controversia’ à la p. 466 qui suit. |
|