Zegepraal der goddelyke liefde

[p. 126]

XXXII. Regt, en voorwaars.

Nescit tarda molimina
Spiritus sancti gratia.

L'Amour reprouue les Amants
Qui ne le seruent que dormants.

[p. 127]

De Liefde is vlug.

De Genade van den heiligen Geest, kent geenen
tragen voortgang.

XXXII. Gezang.

1.
LIefde, die 't hart / komt wekken / en nooden,⁺

Wraakt al het aards / om 't eyndeloos heyl.⁺

Liefde is op reyz / te sukklen verboden /⁺

Want haar genade / is voor geen tragen veyl.⁺

2.
Hooger op dan, die flauw hier beneden⁺

Sluimert, en slaapt, zy wyst u de baan.⁺

Liefde is noit traag; maar vlug op haar leden.

Wie opwaars wil, moet nimmer stille staan.

3.
'T is niet genoeg haar zugten te hooren.

'T is niet genoeg te zeggen ik min.

Wie haar uit al zyn hart wil bekoren,

Maak, op haar spoor, van yver een begin.

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 128]

 

4.

 

Vlug is de tyd in 't rollen der dagen:

 

Lang is de vreugd die Liefde belooft.

 

Liefde zal noit in voortgang vertragen.

 

O Liefde! gy zyt aller deugden hooft.

5.
Laat onzen geest in u tog herleven!

Liefde, gy weet, hoe wankel wy staan

Als uwe vlam onze ziel gaat begeven,

Voer onzen geest met u tog opwaars aan.

6.
Aan het gemak den rugge te keeren

Yvrende ziel, de geest vliegt u voor.

Nevens het Kruis is wis triomfeeren;

Langs dezen weg ging zelf uw Heyland voor.

7.
Is hier den last van d'aard mé te ontwyken

Liefde vertoef! ik volg op uw stem.

Wat is hier de ydele vreugd te gelyken,

By 't eewig heyl van 't hoog Jerusalem!

Toezang.

WIe hier slapend tragt te minnen,⁺
Komt noit aan het overwinnen,⁺
O ziel! uw heyl,⁺
Is voor geen loomheit veyl.⁺

+ }bis

+ }bis

+ }bis

+ }bis

[p. 129]

 

Hy stryd, die lyd

 

In Kruis, en zwarigheden.

 

Wat hier woed: op dien voet

 

Heeft God hel en dood vertreden.

 

Tree dus toe,

 

Nimmer moe:

 

Wilt ge dat hy u behoe.

Weest nugteren, en waakt; want weeldens overvloed,
Bezwaart het lyf, en rooft de ziel het eewig goed.

Toepassing.

O Lastig lighaam, weelig vleys!

VVat hebt gy struikelende gangen?

VVat blyft ge, op onze Hemelreyz,

Aan de aarde uw logge moeder hangen?

Neemt gy van JESUS geest de wyk,

En gaat gy met u zelf te rade,

Gy mist zyn Vaders Koninkryk,

En raakt by God in ongenade.

Hy gaat te rug, die stil blyft staan,
De geest moet altyt hooger aan.