Emblemata amatoria

Afbeeldinghen van minne. Emblemes d'Amovr

Sang.

Op de wyse: Sei tanto gratiosa.

SIchbare Godt, te pralen
In wiens aenschijn, natuyr haer siele sette,
Vol eyndeloose stralen
Van vrolijck licht, en levendmakende' hette.
Die't al verquickt // die't al beschickt,
Wat leeft, oft hellept leven:
Dies u, met reden,
Den krans der wetentheden
Wordt ghegheven.

Al goet en al bescheyden

Schift ghy van een, de doodt vyande tyden;
En laschtse, tusschen beyden,
Met Lente en Herfst, die niet so bitter stryden.
Soo d'eene dach // u hooch gaen sach,
En d'ander dach ver neder,
Soud niet vol pynen,
Het breyn des werelts schynen,
Aen het weder?

[p. 120]

 

Niemandt en heeft t'ontberen

 

Vw goedtheyt mildt, ghy lonckt soo vriendelijcken

 

Op Ambachts lien, als Heeren,

 

Op slordige' arme' als overdwaelsche rijcken.

 

Gheen straffe rol // in 'swerelds hol,

 

Is u belast te voeren;

 

Maer siel en sinnen,

 

Met uwe cracht, uyt minnen,

 

Te beroeren.

 

 

 

Ghy roert, op d'Aerdsche stede

 

De menschen by haer geest van lichaem dwerghen,

 

Alleene niet, maer mede,

 

In woeste Zee, 't woeste onghediert als berghen;

 

Dat nimmer stil // sich rusten wil,

 

Maer dobbert op de vloeden,

 

Gheeft hem tot spelen,

 

Wanneer u ooch comt streelen

 

Haer ghemoeden.

 

 

 

Lof die u heeft gheschapen,

 

V die mijn ooghen licht gheeft, om t'aenschouwen

 

't Cieraedt daer sy nae gapen,

 

D'eerwaerdichst van veel hondert duysendt vrouwen,

 

Die al haer tredt // van zeden set,

 

Om d'Eere t'onderhalen,

 

Die ghy kunt wenschen,

 

Van danckvaerdighe menschen,

 

Voor uw stralen.

 

 

 

De schoonheyt sach haer konste

 

Aen uw aenschijn besteedt soo wel gelucken,

 

Mijn vrouw, bevingh haer jonste

 

En lust, om daer een swinckjen uyt te drucken

 

Van goetheyts aert // die sit ghepaert

 

Met reedlijckheyt bescheyden,

 

Diep in uw aren;

 

In handel openbaren

 

Zy haer beyden.

 

 

[p. 121]

 

Aen u werdt wel bevonden,

 

Dat oordeel rijp om daedt in maet te voeghen

 

Gheensins en is ghebonden,

 

Aen jaren die niet rimpels 't voorhooft ploeghen.

 

Ghy blinckt van jeucht,

 

Ghy blinckt van deucht.

 

De jeucht is buyt der jaren,

 

Maer deuchds schoonheden,

 

Verwelcken t'ghenen steden,

 

Noch verharen.

 

 

 

V zeden inghebooren

 

Soo lieflijck mijn bekoorlijck hart bestryen,

 

Dat haer mijn siel besworen

 

Op gheeft aen dees haylighe toveryen.

 

By daech noch nacht,

 

Sloft mijn ghedacht

 

Vw deuchden te trompetten.

 

Wilt uw ghenade,

 

(Komt u mijn dienst te stade)

 

Open setten.

 

 

 

Smelt ghy (ist nut) te samen

 

Eeuwighe liefd, die seecker 't best sult gheven,

 

Ons sielen en lichamen,

 

Dat zy verstreck mijn lief en lust en leven.

 

Gheen borst is dicht,

 

Voor uw ghesicht,

 

Ghy kent mijn hart van binnen,

 

Ist als ick toone,

 

Soo laet my van mijn schoone,

 

Troost ghewinnen.