Horae Belgicae

[p. 25]

XVIII. Ic moet de minnen draghen.

Twe vensterkens so hel en claer
in ghener molen blinken;^{1, 2.}
twe brunen oochskens sie ic daer,^{1, 3.}
tis of si wilden winken.^{1, 4.}

Maer si en winken mi niet toe,
si winken enen anderen;
ic moet met minen eselken
stil miner straten wanderen.

Waer ic mijn lieven eselken,
ic sou mi so niet plaghen:
hi draecht den sac ten aenberch op,^{3, 3.}
ic moet de minnen draghen.

En wie dat liet ghesonghen heeft,
was noit ghequelt van ghelde;^{4, 2.}
hi drinct veel liever rijnschen wijn
dan 't water uter Schelde.

1, 2. molen, Mühle und zwar die Windmühle.

1, 3. oochsken, Äugelein.

1, 4. tis of, es ist als ob.

3, 3. aenberch, der Hügel, nd. amberch.

4, 2. noit, niemals. - ghequelt, gequält.