Een nieuw Nederlandsch verzen- en liedeboek

[p. 22]

Twee voerlui.

Vrolijk.

Een kar--re---tjen op een' zand--weg reed, De
maan scheen hel-der, de weg was breed, Het paardje liep met
lus-ten ('k Wed, dat het zelf zijn' weg wel vindt); De
voer-man leî te rus----ten,.. Ik wensch je wel thuis, mijn
vrind! mijn vrind! Ik wensch je wel thuis, mijn vrind!
Een kar--re---tje reed langs berg en dal, De
nacht was donker, de weg was smal, Het paard liep als met
vleugels; De sneeuwjagt zweept zijn oo---gen blind; De
voer-man houdt de teu----gels,.. Ik wensch je wel thuis, mijn
vrind! mijn vrind! Ik wensch je wel thuis, mijn vrind!
Één kar--re---tje keert be----hou---den weêr, Het
an---der heeft er geen' voer-man meer; Waar mag hij zijn ge-
ble-ven? 'k Wed, dat j'em op den zand-weg vindt, Of
mooglijk wel daar-ne----ven: - Je komt niet weêr thuis, mijn
vrind! mijn vrind! Je komt niet weêr thuis, mijn vrind!