Al de volksdichten. Deel 2

[p. 94]

Twee voerlui.

Een karretjen op een' Zandweg reed;
De maan scheen helder, de weg was breed,

Het paardje liep met lusten;

('k Wed, dat het zelf zijn' weg wel vindt:)

De voerman leî te rusten....

Ik wensch je wèl-thuis, mê-vrind!

Een karretje reed langs Berg en Dal;
De nacht was donker, de weg was smal,

Het paard liep als met vleugels;

(De sneeuwjagt zweept zijn oogen blind:)

De voerman houdt de teugels....

Ik wensch je wèl-thuis, mê-vrind!

Eén karretje keert behouden weêr;
Het ànder heeft er geen' voerman meer; -

Waar mag hij zijn gebleven?

'k Wed - dat je 'em op den Zandweg vindt,

Of mooglijk wel daarnéven...

Hij komt niet weêr thuis, die vrind!