Al de volksdichten. Deel 1

[p. 239]

Scheiden.

'Vaarwel, vaarwel, mijn zoete Lief!

Niet langer kan ik beiden;

Ik ga zoo ver, zoo ver van hier,

Wel over zand en heiden.

'Wel over heî, wel over zand,

Zoo droef van hart en zinnen;

Gewin ik ook mijn vaderland,

Geen liefde zal ik winnen!’

- En bloeijen dan niet overal

De bloempjes in de dalen,

En zingen dan niet overal

De kleine nachtegalen?

- Zij zingen over heî en zand,

(Gij zult het kwelen hooren

Tot in uw verre vaderland)

Wat trouw ik heb gezworen! -

'Al hoort mijn oor den zoeten klank,

Waar 'k dwaal langs zand en heiden...

Toch treur ik wel mijn leven lank

Om 't àl te bitter scheiden.’