Al de volksdichten. Deel 1

[p. 44]

Zuinigjes.

1.

Er was in oude tijden

Een fiksche spreuk bekend,

Mijn Land! ('k zag met verblijden

Ze u nog in 't hart geprent:)

Dat pronkjuweel der spreuken
Dat heette: - 'Een vette keuken

Een mager testament!’

2.

Eet goed, maar niet te magtig,

Maak pret, maar niet te duur,

Wees net, maar niet te prachtig,

Doof 's avonds vroeg uw vuur:

Het zwavelstokken-bakje
Win geld voor 't kerken-zakje,

't Minuutje, geld voor 't Uur!

3.

Wie zalig wenscht te sterven,

Die zorge, dat zijn goed,

Kome aan zijn wettige erven,

[p. 45]

 

En aan zijn naaste bloed:

 

Doch, wie 't heeft òpgegeten

 

Die woû ik wel eens weten

 

Hoe aan dat woord voldoet?

 

 

 

4.

 

 

 

Voor pret van jonge jaren

 

Legt ge in uw oude krom;

 

Wat kast en keuken sparen

 

Vindt ge in uw beurs weêrom;

 

En was 't maar daags één Centje....

 

't Geeft toch, voor 't testamentje,

 

Een mooije, ronde som!