Inleijdinghe tot het ontwerp van een Batavische Arcadia

[p. 137]

Liedeken,

Stemme: C'est trop courir les eaux.

I.

WAnneer u schoone handt
De snaren kunstigh spant,
En op d'yvore luyt een aerdig deuntje speelt,
Soo wert in mijn ghemoedt een lieve lust geteelt.

II.

En als u stem, so soet,

De snaren spreecken doedt,

Ghevoel ick in mijn borst mijn hertjen heel ontroert,
En buyten breydels dwangh my t'eenemael ontvoert.

III.

Maer alsser valt een vonck,

Van u vervlogen lonck,

[p. 138]

 

Raeckt hert, en ziel, en sin, en alles inden brand,

 

En ick soeck, doch te laet, vergheefsche tegen-standt.

 

 

 

IV.

 

 

 

Dies blijf ick dan u slaef,

 

En offer tot een gaef,

 

De suchjes van mijn ziel, de wenschjes van mijn hert,

 

De traentjes van mijn oogh, ken-tekens van mijn smert.

 

 

 

V.

 

 

 

Gaet wenschjes van mijn hert,

 

Gaet teeckens van mijn smert,

 

En bid, gelijck als sy is oorsaeck van dees pijn,

 

Dat sy wil wederom daer van gheneester zijn.

Maer Diederijck, die de schoone Rosemond by haer sneeu-witte hand hadde, niet alleen stom konnende blyven in 't midden van sijn vergenoegen, vervolghde dit

[p. 139]

singhen vande Herders, na dat hy de best-beminde een vriendelijk lonckjen toe-ghewurpen hadde, in deser voegen.