Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens

[fol. C7v]

Een ander Liedeken.

HIer en is gheen vreuchde die ick acht,
Verdriet dat doet my singhen,
Ick was bestrickt in mijn ghedacht
Met deser aertscher minnen.

Helpt rijcken Heer Godt, my is soo wee,

Mijn hert schijnt my te breken
Van rouwe ende treurigheyt ontwee,
Ick en kan des niet wt-spreken.

Ick socht solaes en wellustigheyt

in minne der creatueren,
Doen icke't overleyde al inder waerheyt
Ten mocht niet langher dueren.

O bloeyende jeught vol ydelheyt,

Siet aen met droeven sinnen:
Sy hebben menighe teghenheyt
Die leven in aertsche minnen,

Haer leven is hier haest ghedaen

Die leven in deser minnen,
Sy moeten't verlaten kortelick:
Och wilt dit doch versinnen.

Ick soude geerne winnen dat hoochste goedt

Ende laten die creatueren,
Maer nu quelt my mijns hertsen bloedt,
Bedruckt is mijn natuere.

Mijn hert is my soo seer ghewont,

Ten kan doch niet ghenesen,
Ick ben bedruckt in mijnen gront,
Ick mach wel droevigh wesen.

Och droevigheyt is my soo groot,

Sy heeft mijn herteken doorsteken,
Sy doet my snellen totter doodt,
Ten kan gheen tonghe wt-spreken.

Mijn lyden, druck en rou

Moet ick alleene draghen,
Ick en vinde aen Menschen gheenen trou:
Och wie mach icke't dan klaghen?

[fol. C8r]

 

Met droevigher herten, met blijde schijn

 

Moet ick dickwils veynsen,

 

Het is nochtans een grooter pijn,

 

Als een yeghelick mach peynsen.

 

Ick sach te velde nacht ende dach,

 

Mijn vyanden wouden my deeren,

 

Sy sloeghen op my soo menighen slach,

 

Ick konde se niet langher afweeren.

 

Ick docht mede in mijnen moedt,

 

Ick wil my gaen bekeeren,

 

Ende stryden om dat hooghste goedt,

 

En laten dese aerdtsche minne.

 

Komt my te hulp Iesus soete Lief,

 

Ick sta in stryde van binnen,

 

Die vyandt loopt om my als een dief,

 

Aen dy staet mijn verwinnen.

 

Der Menschen troost wil ick af-gaen,

 

Ende wil om Heer Iesus stryden,

 

Al strydende vindt-men dat eeuwigh leven,

 

Der verwinners loon is seer over groot.

 

Och sterven wil ick leeren nu,

 

En laten vreemde nminnen varen,

 

Ende wil my tot Heer Iesus keeren,

 

Al heeft druck ende lyden mijn hert bevaen.

 

Och Iesus alderliefste Heer,

 

Hoe doet my sterven altoos wee?

 

Ick sal dat sterven leeren,

 

Al soude breecken mijn hert ontwee:

 

Nu wel op 'tis meer dan tijdt,

 

Ick wil nu beghinnen te sterven,

 

Zoo mach ick ontfanghen na desen tijdt

 

Het Hemelrijck te erven.

 

Adieu, adieu der Menschen troost,

 

Ick wil my tot Iesus minne bereyden,

 

Ghy hebt my met ontrouwe gheloont,

 

Ick wil my van u scheyden.

[fol. C8v]

 

Der Menschen ontrou heeftet ghedaen

 

Dat ick my tot Iesum wil keeren,

 

Woude hy my in sijnder minnen ontfaen

 

Wie soude my moghen deeren?

 

Ick wil mijn hoop en mijn betrou

 

Nu setten op Iesus mynen Heere,

 

Ende achten niet op de Menschen ontrou,

 

Ende settense in mijn deeren