Een suyverlick boecxken begrypende alle de gheestelicke liedekens
(1617)–Thonis Harmansz. van Wervershoef–
AuteursrechtvrijOp de wijse, Hoort ghy sondaers al ghemeyn.
ICk hoorde een soo soeten sanck,
Ick en konde't niet begrijpen,
Dat ick mach komen in't gheklanck
Daer die Enghelen haer verblijden:
Ick was verblijdt in mijnen gheest,
Ick meend' het was al ghewonnen,
| |
[Folio A4v]
| |
Maer als die contemplatie was ghepasseert
Doen wast noch niet begonnen.
Daer na hoord' ick een ander Liedt,
Het was al van droefheden:
Siet dit is den wegh die nae't leven leyt
Daer die Enghelen haer verblyden,
Ick sach die wegh soo droevich in,
Sy was soo quaet om passeren,
Ick en sach daer Zijde uoch Fluweel,
Noch gheen vreuchde hanteeren.
O alle Maeghden jonck ende teer,
Wilt toch niet treurich wesen,
Dat kruys dat ghy hebt verkoren seer
Wilt toch wt liefden draghen:
Magdalena een Maghet puer
Inde Werelt hoogh verheven,
Wanneer haer den Heer van binnen aensach
Wat heeftse rou bedreven,
Sy heeft verlaten ghelt en goedt
En alle wereltsche vreughden,
Inde wilde Woestijn heeft haer de Heere gevoet
Sy was bereyt om het kruys te draghen:
Die Heer leert ons alsoo klaer
In Sinte Mattheus beschreven:
Versaeckt u selven, en volght my na,
Dat kruys moet zijn ghedraghen.
O kruys, o bittere kruys
Hoe quaet bistu om verwinnen,
Maer al die u wt liefden draeght
Dat zijn u wtverkoren vrienden,
Maer als dat leven is gheent
Ende het kruys is ghedraghen,
Godt die edele siele bekent
Verciert boven Gout ende Peerlen.
Sy wert gevoert boven inden hoogen Throon
Al haer seeren worden ghenesen,
| |
[Folio A5r]
| |
Die tranen van haer wanghen ghedaen,
Daer sal gheen doot meer wesen,
Daer siet sy aen dat blinckende Lam,
De suyveren Godt verheven,
Daer hoort sy dan dat groot gheclanck
Van Herpen, Luyten, en Veelen:
Sy sijn hooghe Majesteyt aensiet,
Het Lammeken van hier boven,
Met de blinckende stralen hy sijn Bruyt doorschiet
Zoo wert vreuchde volkomen,
Daer siet sy al dat groot ghetal
Van Enghelen ende Seraphinnen
Die het Lammeken altijt volghen na
Ende sijn lof altijt singhen.
De Heylighen zijn daer menichfout,
Martelaren en Confessoren,!
Die Maeghden zijn verciert boven alle Gout
En dienen Godt al van hier boven:
Sancten ende Sanctinnen blincken daer mede
In gouden kostelicken ghewade:
Van twaelf fondamenten is die stede,
Elcke Poort is eenen gouden Peerle.
Die straten zijn van louter Gout
Veel klaerder dan die Glasen.
Heyligh zy onse Godt, roepen sy jonck en out:
Dus heeft den Vader in den Sone een goedt behaghen,
Daer is een levende Water mee,
Die Boomen zijn vol vruchten
Dat levende Water loopt door die stee,
Wie soude meer vreughden lusten
Noyt gheeft die soo hoogh op klam
Die't al kan begrijpen:
Paulus die heylighe Man
Kondet niet wt-spreken noch schrijven,
Dat Godt den sijnen heeft bereyt
Al die de Werelt vertreden;
| |
[Folio A5v]
| |
Even blijde altijdt met danckbaerheyt,
Als sy om den naem des Heeren lijden.
|
|