De Psalmen Dauids

Den xlvij. Psalm.

Is een dancsegghinge dat Godt met zijn Euangelium ouer al regneert, regeert, ende de Heydenen tot zijnen Rijke roept.

1

DE handen vrolijc t'samen slaet,
Alle volken, iuycht den Heere,
met vrolic geschal vroech en laet
Loeft hem met der daet.
Want Godt de Hoochste (met eere)
Is verschrick'lijc een Couinc

[p. 132]

 

groot

 

op den gantschen Aertbodem bloot,

 

T'beeft all'voor hem euen zeere

 

Als blad'ren teere.

2

Hy sal t'Volc onder ons eer lanc
Dwinghen, End'onder ons Voeten
Brengt hy de liden met bedwanc.

Dit ooc hy ons schanc:

Hy verkiest ons (om versoeten)
Tot erfdeel: Iacobs heerlijcheyt,
Die hy bemint Ia heel bereyt
Met weldaet comt hy ons groeten,

End' gantsch ontmoeten. Sela.

3

Godt vaert op met u ychen end' met
Helder Basuynen. Wilt singhen,
Lof-singhet Godt sonder belet,

Lof-singht met opset,

Onsen Coninck wilt lof-bringhen.
Want Godt die is Coninck altijt
Op den ganschen aertbodem wijt,
Lof-singht hem wilt cloeck op springhen,

Door s'Gheests gehingen.

4

Godt is der Heyd'nen Coninc goet:
Godt sit in t'Heyl'ghe verheuen.
De Vorsten vande Volken vroet

Die zijn met voorspoet

Versaemt tot een volc wel bedreuen

[p. 133]

 

Des Godts Abrahams: want Godts macht

 

Is zeer verhoocht end' groot gheacht

 

Byden Schilden (sonder sneuen)

 

Die op d'Aerd' leuen.