Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 279]

Hof-deuntje,
Op 't verjaren van Pieter Ysbrantsz. van der Hof,

Toon: Laura sat lest aen de Beeck.

BEn ick op de selve plaets,

Daer ick nu een weeck geleden,

Neffens yemandt van mijn Maets,

Wierdt tot dese Feest gebeden?
Seydt men ja? wel hoe is 't heden
Dus verandert? was 't Gewas
Doe niet dor, en doof en treurigh?
Nu weêr fris, en groen, en geurigh?
Of 't een nieuwe Lente was!

Sien ick niet aen Bloem' en Vrucht'

Dat ons hier niet past te treuren?
Ruyck ick niet een frisse Lucht
Van de aengenaemste geuren,
Die men weten sou te keuren?
Voel ick nu mijn geesten niet
Gantsch verheught en uytgelaten?
Smaeck ick niet met volle maten
Tegen giften van verdriet?

Hoor ick niet een soet Musijck

Van de vlugh gewieckte Dieren
Die eendrachtigh en gelijck
In de groente tierelieren,
Om uw Jaer-gety te vieren
Op een aengename wijs?
Hoor hoe soetjes datse singen!
Yder schijnt om 't veerst te dingen
Na de alderhooghste prijs.

[p. 280]

4

Kon het nieuw ontloken lof

 

Oock haer vreught soo openbaren,

 

Buyten twijffel sprongh uw Hof

 

Op van blijtschap, en de bla'ren

 

Songen vroolijck op 't verjaren

 

Van haer Jaer'ge Hovenier;

 

Die sijn lof met soo veel tongen

 

Noch niet hooren sou volsongen.

 

O hoe lustigh is het hier!

5

Wie van ons sal dese Feest

 

Niet met zangh en spel vereeren,

 

(Teeckens van een blijde geest)

 

Nu wy van de Vogels leeren,

 

Die door 't lieff'lijck quinkeleren,

 

Toonen datse zijn verblijdt,

 

Hoe wy ons nu best vermaecken,

 

Om de rechte vrucht te smaecken

 

Van soo wel gewenschte tijdt?

6

Hoe! wat seghje? eerst het hert

 

Met wat koele Vocht begoten,

 

Dat de keel bequamer wert

 

Dit geluyt te laten vloten,

 

Nu wel aen, ick stel de noten.

 

Lieve deught hoe smaeckt my dat!

 

Zijn het Hippocreense drupp'len,

 

Die de ziel in 't lijf doen hupp'len?

 

Of is 't noch een ander nat?

7

Vrienden, ey, volvoer uw' plicht

 

Met een Deuntje uyt te quelen.

 

Of verveelt u dit te licht?

 

Soo wilt 't een of 't ander spelen

 

Dat soo licht niet sal vervelen:

 

Lustigh eer de tijdt verreyst,

 

Toon u als verheughde menschen,

 

Ick sal tusschen dien met wenschen

 

Doen al wat mijn plicht vereyscht.