Het nieuwe Hoornse speel-werck(1732)–C. Groenveld, Pieter IJsbrand van der Hof, C.G. Kleyn– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Stemme: Petiete Royale. ALs Coridon onlanghs eens quam Ter plaets daer hy een praetje Met sijn Philidaetje Maecken wouw, vernam Hy datz' allene Was te Veld' gegaen, Gelijck als sy voorhene Had door woorden aen Dees' Harder doen verstaen. Waerom hy oock als doe sijn gangh Gingh vlijtigh derwaerts spoeden, Alwaer hy vermoeden, Dat sy noch eerlangh De wegh passeren Most: om soo met haer Als dan te weder-keeren, Na de woon-plaets, daer Sijn Nymphje garen waer. Maer wie dat Coridon al sagh Omtrent sijn wacht plaets komen, Heeft hy niet vernomen Philidaetje, ach! [pagina 123] [p. 123] Hoe was doe desen Harders hert beducht! 't Was soo vol anghst en vreesen, Dat de gantsche Lucht Vervult wierd' door 't gesucht. Hy docht al vast, och! was ick maer By 't puyck der Harderinnen, Die mijn jonge sinnen Stadigh treckt tot haer; Schoon al mijn Schapen Dwaelden heen en weêr, Noch soud' ick vreughde rapen, Daer ick nu geen meer Geniet als groot hertseer. En t' wijl hy hier dus sat en keeck, Soo quam de nacht op handen, Coridon die branden Even seer soo 't bleeck, Met groot verlangen Om sijn Philida Te sien, dies hy sijn gangen Weder spoeden na De woon-plaets van sijn Ga. Daer Philidaetje hem verwacht', Die door heel and're wegen Was na huys getegen Als hy had gedacht: Maer door het raecken Van haer roode mondt, En bey haer blonde kaecken, Wierd sijn hert terstondt Geheelt van dese wond Soo seer als yder na het licht Verlanght van d' aengename Son, Soo aengenaem was 't soet gesicht Van Philida by Coridon. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij