Het nieuwe Hoornse speel-werck

Een Vorst die Isr'el Wetten gaf
Maent ons van Aerdtsche dingen af.

Toon: ô Schoon Cariclea, &c.

DEn wijse Salomon,

Die door de stralen van sijn kloeck verstant,

Gelijck een middagh-zon,

Verlichten 't gantsche Isralijtsche Landt,
Versucht gestaêgh, terwijl hy seydt:
Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

Hy voerde Staf en Kroon,

En gaf, als Koningh, yder een sijn Wet,
Na dat hy op den Throon
Van sijn' Heer Vader David was geset.
Noch evenwel dees' Koningh seydt:
Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

Hy was soo machtigh rijck

Van Vee, van Gout, van alle Aerdtsche Schatt',
Dat niemandt sijn's gelyck
Oyt Landt, of Zandt, of Vorstendom besat.
Nochtans soo spreekt die Vorst, en seydt:
Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

Hy had Godts Kerck gebouwt,

En Stadt by Stadt op 't heerlyckst op-gericht;

[p. 65]

 

Hy had oock in het Woudt

 

En Huys, en Hof, tot fijn vermaeck, gesticht.

 

Maer dese Bouw-heer noch al seydt:

 

Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

5

Hy wierd' geacht, gevreest,

 

Geëert, gedient van 't volck van Israël;

 

Hy wierd in sijnen geest

 

Verheugt, door zang en konstig snaren-spel.

 

Noch sucht dien Heldt seer diep, en seydt:

 

Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

6

In 't kort, daer was geen mensch,

 

Die hem in 't een of 't aêr te boven gingh;

 

Want in sijn 's herten wensch

 

Verkreegh hy overvloedt van alle dingh.

 

Maer dese Vorst al weder seydt:

 

Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

7

't Is waer, den overvloet

 

Van gelt en schatt' verschaft' hem veel wellust;

 

Maer al het Aerdtsche goet

 

Bracht Salomon tot geen volkomen rust.

 

Dies hy niet sonder reden seydt:

 

Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

8

Want als die Vorst aen sagh

 

Al 't geen van hem met moeyte was gedaen,

 

En docht dat eens een dagh

 

Sou komen, dat het alles moest vergaen,

 

Doe sucht' hy reys op reys, en seydt:

 

Ick sie 't is alles ydelheydt.

9

Wordt al het Aerdtsche dan

 

Met al haer schijn, en glans, en çier, en pracht,

 

Van soo een wijse Man

 

Voor stof, voor niet, voor ydelheydt geacht!

 

Laet ons dan seggen, als hy seydt:

 

Al 't Aerdtsche is maer ydelheydt.

[p. 66]

10

En trachten na een staet

 

Daer alle dingh in eeuwigheyt beklijft;

 

Een staet, die noyt vergaet,

 

Maer die nu is, en was, en altijdt blijft.

 

En laten 't Aerdtsch, als Sal'mon seydt:

 

Voor ydelheydt der ydelheydt.