Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

Ulissis liefde tot Penelope.

Stemme: Nova.

Ulissis verliet no sijn gemael,
Als ‘t hem wiert aengeseyt,
Soo verliet hy sijn Gulde sael,
Met al sijn heerlijckheyt,
Hy ginck mijmeren langhs de strant,
En maeckte meen’ge mijn,
Hy ginck saejen het sout op ‘t sant,
En was een geck in schijn.

[p. 187]

 

2. Hy ploechde en saeyden op hoop,

 

Verwachtende de vrucht,

 

Om te blijven by Peneloop,

 

Hy ginck als heel beducht,

 

Beploegende den oever-kant,

 

Met ongelijckigh Vee,

 

Dat hy in sijn ploech had gespant,

 

Daer ackerden hy mee.

 

3. Maer Palameens voorsichtigheyt,

 

Heeft het geopenbaert,

 

Hy heeft Telemachus geleyt,

 

In ‘t ploech-spoor op de aert,

 

Maer Ulissis heeft sijn kint gemijt,

 

Des moest hy met den hoop,

 

Trecken nae de Troyaensche strijt,

 

En laten Peneloop.