Den Goddelycken Minnenpijl
(1678)–Johanna de Gavre–
Auteursrechtvrij(Op de wijse) Van het Dochterken van Gendt, maer wie wilt hooren men salt hun Singhen, al van een Maeghdeken pertinent.
De Bruydt.
Ick ben heel dorstigh wie sal my laven,
Mijn hert dat is gheheel verdrooght,
Isser, nu niemandt die by brooght,
Ick en doen anders niet dan draven,
Oft ick kost vinden een Fonteyn,
Waer van dat ick versaeyt sou zijn.
| |
[pagina 49]
| |
De Bruydt.
Aen den Wijn-kelder van mijnen Beminden,
Sal ick gaen kloppen aen de deur,
En bidden dat hy wilt komen veur,
Ghemerckt dat hy my gheerne dienden,
En dat hy my laet binnen gaen,
Om mijnen dorst te doen verslaen.
Den Bruydegom.
Wel Liefste waer om wilde ghy klaeghen,
Dat ghy zijt met den dorst bevaen,
En blijft toch aen de deur niet staen,
Komt hier vry in al sonder vraghen,
En tapt van mijnen Rooden Wijn,
Waer van ghy haest sult droncken zijn.
| |
[pagina 50]
| |
De Bruydt.
Hoe sal ick in dien Kelder gheraken,
De deur heel vast ghesloten staet,
Bruydegom
Soo ghy maer op de deuren slaet,
Soo sullen wy u inne laeten,
Bruydt
Iae Lief ghy hebt heel wel gheseydt,
Dat ghy zijt tot mijn dienst bereydt.
De Bruydegom.
Siet mijn vijf Wondekens staen en bloeyen,
Om te versaden een dorstigh hert,
Dat met den dorst bevonden wert,
Daer voor sal Melck en Honingh vloeyen,
Mijn Bruydt ick seg’u dit vry toe,
Drinckt van dit Vat u selven moe.
| |
[pagina 51]
| |
De Bruydt.
Nu ben ick droncken ken weet niet wat segghen
Ick voel mijn Ziel gheheel verblijdt
Om dat ghy mijnen Beminden zijt
K’wil nu mijn hert tot rust gaen legghen
In u vijf Wondekens Liefsten mijn
Daer ick heb uyt ghehaelt den Wijn.
|
|