Gezangen, of het vrolyk gezelschap der negen zanggodinnen

[p. 1]

Jan van Elslands Gezangen, Of het Vrolyk Gezelschap der Negen Zanggodinnen.

Het Goden Banket,
Ter Huwfeest van Muzika en Poëzy.
In 15 verscheide Zangstukken.

Eerste zangstuk.

Allegro.

Als A-pol-lo, aan het Spaaren,
Zang en Po-ë-zy zag paaren,
Liet hy boog en koker vaa - - - ren,
Daalende eilings neêr,

[p. 2]

en hy
Voegde zich, verheug - - - - d, daar by;
Willende aan hun maatgezangen
't Zoe - - - - - - - - - t accoord der snaaren hangen;
Huwende aan hun schel - - - - - - - - - - - - - - - - le luit,
Harp, Viool, en Bas en Fluit;
Wyl het Negen-tal gespeelen
Dit ver-eenigd

[p. 3]

Paar kwam noôn,
Om elks hert en oor te streelen,
Op een lief - fe - lyken toon:
Jui - - - - chende, in gevoegde reijen,
De allerzoetste me-lo-dyen.
De allerzoet-ste me-lo-dyen.

Tweede zangstuk.

Vivace.

De Hemelgoôn kwamen, Te zaamen, Be-

[p. 4]

needen Getreeden,
Om 't kweelen en speelen,
Van keelen
En veelen,
En bas en tenooren,
Op 't feest te gaan hooren:
Jupyn met vrouw Juno, zyn schoone Go-din,
Met Pallas en Venus, de moeder der Min,
Die namen
Te zaamen
De bovenplaats in.
De Bruiloftsgod

[p. 5]

zwaaide
Zyn fakkel, en zaaide
De zaalvloer, by poozen,
Met geu-ri-ge roozen
En aangenaam kruid,
In 't lieflyk ge-luid,
Van luiten, simbaalen,
en cyters en fluyt.
En cyters en fluyt.

Derde zangstuk.

Vivace.

A malthe - ä vol vreugde en moed,

[p. 6]

Met beid' haare armen bloot,
Die storte in haaren schoot,
Den vollen hoorn van overvloed,
Vol app'len, wit en rood.
Ter-wy-le stond den disch gericht
Met puik van lekkerny.
God Baghus kwam 'er by,
Met Ku - pi - do, dat kleine wicht,
Maar Hé - ca - té en Ra - da-

[p. 7]

mant'
Vertrokken aan een kant.
Vertrokken aan een kant.

Vierde zangstuk.

Prestis simo.

Ku-pi-do, dansende, klapte zyn vlerken,
Baghus begeerig de vreugd te versterken,
Raakte aan het werken;
Datmen 't kon merken;

[p. 8]

Was om zyn hoofd met een kransje belaaden
Van wyngaardbladen; Nimph en Najaaden
Sierden, met Ceris, den tafel; Diaan
Lichte den Bruiloftsgod, Hymen, in 't gaan.

Vyfde zangstuk.

Grave.

Vulkanus, al hinkende, trad in de Kamer

[p. 9]

En sloeg met zyn knechten de maat met zyn hamer:
Maar veel aangenaamer
Was 't hupp'len en springen
Der Saters, op 't zingen.
God Pan en Silénus die veegden de kan,
Dat waren twee baazen, die wisten daar van:
Hy zat als een pootuil verkeert op zyn Ezel!

[p. 10]

Maar é-zeloor, Midas, kreet luid, als een Wezel,
Toen Pallas, die wagt hiel,
Hem vry wat ontzagt viel;
(Want é-zeloors oordeel
En deed hier geen voordeel)
Zy greep hem by de ooren en leidde hem uit,
Met schop - - - - - pen in 't gat; en haar speer op zyn huid.

[p. 11]

Zesde zangstuk.

Allegro.

In deeze vreugde schonk Ganimedes alle de fluiten,
Repte zyn kuiten,
Diende de Goden met ambrozyn,
Maar onderwyle verzocht Jupyn,
Door zyn gewiek - te bode, si-len-tie,
Stilstand, gehoor en wat audientie,
Wyl dat

[p. 12]

der negen Zusters begeeren
Was, tot vermaak der Goden, ter eeren
Deeze ge - lieven, eens op te kweelen,
Met hel - - - - dre,
Met hel - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dre keelen;
Klio verhef - - - - te haar stem, en zong voor,
De ande-

[p. 13]

re volgden haar Zuster op 't spoor.

Zevende zangstuk.
Kl10, het Heldenboek.

Largo.

Spaarnimphjes leid met my de Reijen aan den dans,
En vlegt dit jeugdig Paar een groene Lauwerkrans;
Der Goden Majesteit, uit 's He - mels hoogen trans,
Vol

[p. 14]

licht en glans,
Door 't zwerk der wolken
Gedaald, belooven deez' Gelieven heil en vreê:
De vader Ju-piter, Ju-pi-ter, verlaat zyn Da-na-ë,
En schud zyn mil - den schoot op deez' vereende twee:
Juich! Jui - - - - - - - ch! Jui - - - - - - - ch!

[p. 15]

Juich nu meê Gy Amstel Volken!
Ik zal, terwyl ik dus den Hemel zie ontslooten,
Myn gaa - ven deelen uit;
En de eer met Heldendicht en Lofgezang vergrooten,
Van Brui-de-gom en Bruid.
Van Brui-de-gom en Bruid.

[p. 16]

Achtste zangstuk.
Melpomene, Treurspel - Dichtster.

Grave.

O eenig Paar! dus hecht aan een geklonken,
Ik kom uw gloed, uw yvervuur ontvonken,
En 't suiker zoet van 's Bruids koraale mond,
Met nectergeur, de honing van haar lipjes
Besproeijen, als een

[p. 17]

Bei de roo - zetipjes,
Of als de daauw den vroegen morgenstond.
Ik zal, verheugd,
Uw deugd
Met vreugd
Uitgalmen, en uw snaaren,
Aan 't scheepryk Y en Spaaren,
Doen klinken als Apolloos lier,
Met zulk een aangenaamen zwier,
Gelyk Orphé Wel

[p. 18]

eer het vee
Vermurwen deê;
En hert en ooren stree - - - - len,
Op treur- en schouwtooneelen.

Negende zangstuk.
Thalia, Kluchtig.

Vivace.

Lustig op met blyde toonen!
Laat ons nu eens vro - - - - - - - - - - - - lyk zyn.

[p. 19]

Wie zouw met Apolloos Zoonen
Niet verheug - - - - - - - - - - - - d zyn by den Wyn?
Ik voor 't myn',
Ik voor 't myn',
Haat God Mavors en Belloone,
Als het doodelyk fenyn.
Baghus schynt ons toe te knik- - - - ken;
Laat ons nu een glaasje

[p. 20]

likken;
Wyn zet Zang en Po-ë-zy,
Hom en kuit en lever by.
Ganimeed,
Is gereed
Om de glazen vol te schinken,
Laat ons drinken;
Eerst eens klinken
Op de Bruid en Bruidegom.
Lus - - - - tig! Lus - - - - tig! kom!
'k Zal haar geest in vreugd doen blaaken,

[p. 21]

Vrolyk en onsterflyk maaken.

Tiende zangstuk.
Euterp, Pypster.

Grave.

Hoe tooi ik best,
Hoe tooi ik best, de blonde hairen
En vlechten van de Bruid?
Hoe rukt haar schelle luit,
En 't klinken van haar gulde snaaren,
Myn ziel ten

[p. 22]

boezem uit!
'k Zal met schalmei en fluit
Op 't zoet accoor - - - - - d der stemmen speelen,
En rykelyk myn gaaven deelen
Aan dit ver-liefde Paar,
Hun zinnen aan malkaêr,
Onbreekbaar vast en hecht doen streng'len,
En in dit vreugdig koo - - - -r,
Op

[p. 23]

too - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - nen van Ivoor,
Hun stem en maatgezan - - - - - - - - - gen meng'len.

Elfde zangstuk.
Terpsichore, Simbaal en Harp,

Vivace.

Hoe werd uw deugd gekroond met heilige Lauwrieren,
ô Waarde Twee! nu wy uw

[p. 24]

Bruiloftsstaa - - - - - - - - - - - - tcie vieren,
Volvreu - - - - - - - - - gdig, Volvreugdig met malkaêr,
Ik zal met stem en snaar,
Uw gul - den lof, zo hoog geroemd van oude en jongen,
Doen eeu-wig klin - ken op vergoodde en schelle tongen,

[p. 25]

Aan 't wyd-beroe - - - mde Spaar.
Ik zal uw naam doen praalen,
Met luisterryk straa-len,
Op harpen en çimbaalen,
De Spruiten die u Vrouw Natuur zal helpen teelen,
Daar zal uw beeld en geest,
Al schoon gy zut geweest,
Als jonge Fenix-

[p. 26]

en onsterffelyk in spee - len.

Twaalfde zangstuk.
Erato, Viool en Luit.

Grave.

O Mu - zika en Po-ë-zy!
Verliefde gy
Die hert, en ziel, en zin te zaa-men strengelt,
En stof en toon zo lie - - - - - - - - - - flyk mengeld,
Wanneer gy

[p. 27]

kweelt van minne-ko-ze-ry,
Als gy den Herder Koridon,
Aan beek of bron,
By 't rui - - - - - - - - - schen van de zil-v're stroomen,
Om Flo-ri-da, zyn waarde Bruid,
Doet spee - - - - - - - - - - len op zyn Herdersfluit,
In 't lomrig schaduw

[p. 28]

van de boomen,
Dan zal myn veel,
En luit, en keel,
Uw min - ge - zang volmaa - - - - - - - - ken,
Dat elk van min zal blaa - ken.

Dertiende zangstuk.
Kalliope, Dichtenzangster.

Vivace.

Dewyl gy Kallioop,
ô waarde Twee, ziet

[p. 29]

naaken,
Zo zultgy van uw hoop
Uw gantsche lee - - - - - vensloop,
Met vreug - - - - d, vreug - - - d,
Met vreugd de vruch - ten smaaken.
Ik zal, met zoet accoord,
Aan Po-ë-zy het woord,
En Mu-zi-ka't geluid
Van Engletongen gee-ven,
En Bruidegom en

[p. 30]

Bruid,
De ziel zyn van uw lee-ven.

Veertiende zangstuk.
Urania, Hemelkundig.

Vivace.

Terwyl de Ster-ve-lingen,
Uit kragtloos onvermoogen
(Door aardsche zugt bewoogen)
In hun bespiegelingen,
Alleen op 't sterflyke oo-gen;
Zo tracht myn hert en

[p. 31]

oog,
Ten He-mel in te dringen,
Beschouwend' naar om hoog
De bovenmaansche dingen;
Om u, ô jeug - - - - - - - - - - - - - - - - - - dig Paar!
In den Al-ze-ge-naar,
En Godde-ly-ke zaaken,
Te zaal' - - - - - gen en ver-maaken.

[p. 32]

Vyftiende zangstuk.
Polymnia, Redenryk

Grave.

Nu ziet gy hoe wy Zang - - - - - - - godinnen,
ô Zoet vereenigd Paar! u minnen,
Hoe Kli-o 't hert tot lee-ren dryft.
Melpome-né maakt u ge-nugtig,
En Thalia uw gee-sten lug - - - - tig;
Euterp dat

[p. 33]

gy volstandig blyft.
Terpsichore doet wyze stukken,
U in 't geheuge en harsens drukken;
E-ra-to, 't geen gy vind en wint,
Met Kal-lioop' wel o - verweegen;
U -ra-ni-a verkiest het dee-gen,
Van al wat gy verzint en vind.
Zo doe ik 't geen men heeft verkooren,
Elk Redenry - - - - - - - - k uit-

[p. 34]

druklyk hooren.

Einde van 't GODEN BANKET.