Oude mede nieuwe vreughde-klanck die haer laet hooren hier in verscheyde soo geestelycke als kluchtige zangen
(1664)–Joannes van Dyck–
Auteursrechtvrij
[pagina 96]
| |
Wijse: O nacht! O blijden nacht!O Maeght van Nederlant,
Hoe wordy t’allen kant
Gesleurt, en krijght soo menigh Oorloghs stoot,
En soo veel jaren worstelt met de doodt,
Waer ios uw hals-cieraet;
Uw fijn gesteenten sling’ren langhs de straet,
En den Eer-mantel is geschonden.
Ach! wat een schandigh leedt!
U Vrijers sijn te wreedt.
2. Men sagh u eertijts staen,
Gelijck de silvre maen,
Omringelt met uw Sterren seventhien,
De schoonst’ die in Europa was te sien.
Uw wesen gaf een glans,
En ‘t hooft gekroont met eenen Peerlen-krans,
Doorwrocht met goudt, en klaer robijnen,
Daer op een schoon pointsoen,
Van sijn Saphyren groen.
3. Uw kleedt was aerdigh schoon,
Waer mee ghy quaemt ten toon:
En wat de werelt ergens zelftsaem telt
Was in uw mantel konstelijck gestelt.
Men sagh daer wercken in
Gewrocht door Geesten van geslepen sin;
Want uw Landauw vol konstenaren
Had meer als eenigh landt
Kost brengen by der handt.
| |
[pagina 97]
| |
4. Uw Hof, en Pronck-salet
Met Wapens rondt-beset
Bewees den roem van ‘t Adelijck geslacht,
Maer boven al, uw rijckdom, ende macht.
Den Nederlandtschen Leeuw
Die bruyste voor uw Hof met groot geschreeuw.
En deed’ den Haen, en steert-hondt beven,
En vallen neer ter aerd,
Hy maeckt het al vervaert.
5. De havens van uw landt
Langhst henen ‘t Noordsche strandt
Die kregen uyt de Oost en Wester zee
Soo menigh schip van een gewenste ree.
Uw steden waren rijck,
Uw volck, en Huysgenooten van gelijck,
Uw landen schoon beplant vol vruchten,
Die lockten vremde lien,
Om u te komen sien.
6. Ghy waert een Coninginn’,
En als een Landt-Godinn’,
O Nederlantsche rijck-vercierde Maaght!
Die aen de grooste Vorsten hebt behaeght.
Maer neder vrijdt te fel,
Om u te krijgen onder sijn bevel;
Men mach ‘t te recht geen vrijen noemen,
Daer sweert en krijghs-geweldt,
Een Maeght bestrijdt te veldt.
7. Hoe light ghy nu verdruckt!
En schier van een geruckt!
Uw gouden Tabbaert is in drie gescheurt,
En, als Aeteon, inde jacht gesleurt.
Ick sie u gantsch berooft,
| |
[pagina 98]
| |
Met veel en diepe wonden in het hooft,
Die rooden mondt, en helre oogen
Vertoonen-blauw, en swert,
Vol ongenught’, en smert.
8. Den haen loopt door uw hof,
En krabbelt daer in ‘t stof,
De doggen met haer krommen sterten aen,
Die sietmen door uw Tuynen breken gaen,
Hitst uwen Leeuw, ô Maeght;
Hy toont dat hy naer haen, noch hont en vraeght.
Dat yeder naer een slagh
Voortaen wel wachten mach.
9. Uw Vader hoort dit aen,
En is er voor belaen;
Hy soeckt oock raedt, en middel, hoe hy al
Dees’ vrijers, en benijers weeren sal.
Dat hy u maer eens sach,
En wist, hoe ‘t met sijn kindt hier wesen mach,
Ick wedd’ hy sou’ van stonden aen seggen:
‘t Is wel den hooghsten noodt,
Bevrijdtse vande doodt.
10. Den wortel van uw quaet,
Komt uyt het Ketters-zaedt,
O waerde Maegt! dat heel uw hof door kruypt,
En, als fenijn, door al de leden sluypt.
Uw eygen Borgery,
En huysgenooten vol verradery
Om uwen Vader te trotseren,
Die wecken haen, en hondt,
En brengen u te grondt.
|
|