Het oude Nederlandsche lied. Deel 3

[p. 2392]

615. Coempt ons te hulpe, guet lief van mynnen.

A.

1.
Coempt ons te hulpe, guet lief van mynnen,
want wy synt in sorgen groet;
sellen wy desen striit verwynnen,
wy moeten sterven menigen doet.

2.
Mer wy al dit gheleden daer,
soe valt in ons so groet geruys,
daer sleyt soe menich viant voer,
die alle stormen op dat huys.

3.
Si gaen ons lancs aen allen siden,
wy behouen wel guet moet,
sullen wy al haer scut ontvliden,
het moet ons costen vleisch ende bloet.

4.
Wie op syn hoede niet en steet
ende syn huys laet onghevriit,
hi wort verwonnen eer hiit weet,
want hy syn viant niet en wyct.

5.
Wat wy karmen of wat wy clagen,
ten helpt ons alle gader niet;
dorsten wy ons selven wagen,
soe waer ons liden gheen verdriet.

[p. 2393]

 

6.

 

Wat wy wenschen of wy begeren,

 

het moet syn geaventuert,

 

wy moeten vleysch ende bluet verteren,

 

natuer moet liden menich smert.

3, 1. lancs bijgev. - 3, 3. t.: ontvlien.

B.

1.
Coemt ons te hulpen, lief van minnen,
want wi sijn in groter noot;
sullen wi den strijt verwinnen,
wij moeten sterven menighen doot.

2.
De werelt, duvel ende vleesch,
die sijn te mael op ons gheset,
sij hadden gaerne haren eesch
om ons te brengen in haer net.

3.
Si gaen ons aen tot allen siden,
ons behoeft wel goeden moet;
sullen wi haer scutten ontvliden,
het moet ons costen vleesch en bloet.

4.
Die op sijn hoede niet en steet
en sijn huys laet onbevrijt,
hi wort verwonnen eer hijt weet,
want hem die vyant niet en mijt.

5.
Ten mach al hier niet sijn ghespaert,
strijt vromelijc tot alder tijt;
u herte, u sinnen wel bewaert,
oft ghi werdt der heelder seghen quijt.

6.
Want hier en is gheen sekerhede,
mer te striden tot alder ure;
want wij sijn in sulcke stede,
wi moeten striden al wordet suere.

[p. 2394]

 

7.

 

Wat wi wenschen of begeren,

 

het moet ymmer costen meer;

 

al soumen vlees en bloet verteren,

 

natuer moet liden menigen seer.

 

 

 

8.

 

Niemant en ontsie hem der pinen,

 

want het moet sijn geavontuert;

 

ten baet niet dat wij heylich schinen,

 

eest metten wercken niet besuert.

 

 

 

9.

 

Aldus wilt vromelijc striden,

 

God die here salt voersien;

 

voer den strijt die ghi moet liden,

 

sal u noch grote vruecht gheschien.

 

 

 

10.

 

Maria, suyver maget puere,

 

wilt hen doch in staden staen

 

die striden tegen haer natuere,

 

dat si die eewige vruecht ontfaen. Amen.

5, 1. al hier bijgev. - 6, 4. t.: alwordet.

Tekst en melodie.

A. Bäumker, Niederl. geistl. Ldr., nr. 42, Vierteljahrsschrift, 1888, bl. 238; - B. Een dev. en̄ prof. boecxken, Antw. 1539, nr. 28, uitg. D.F. Scheurleer, bl. 49, ‘dit navolgende liedeken gaet op die wise Och had ick eenen ghetrouwen bode (zie hierna) of op mijn heere van valckesteyn (zie hiervoren I, nr. 19, bl. 116) oft op dese noten’. De melodie vangt aan met d en sluit met c; vgl. hiervoren III, nr. 581, bl. 2292, de zangwijs: ‘Wildi horen van Ihesus woirden’, die overigens op dezelfde manier aanvangt.