Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 1298]

362. Sullen wy aldus stille staen.

1.
Sullen wy aldus stille staen?
dat can geen vreucht voortbringen;
hey, laet ons altijdt omme gaen,
al salt niet constich zijn ghedaen,
nochtans sal ick voorsinghen.

2.
Een meysgen dat seer soetgens singt,
houdt mijn jonck hart bevanghen;
mijn hart van vreuchde my ontspringt,
als sy my eens lieflijck toe winckt,
soo blijf ick haer ghevanghen.

3.
Sy lacht soo soet, t' sal nu wel zijn,
sy sal mijn jammer blusschen;
hey, waer sy eens de liefste mijn,
soo sou ick vrolijck haer aenschijn
nae mijn behaghen cussen.

4.
Jae, al de lieve langhe nacht
sou ick ghenoecht vermeeren,
en soenen haer haer wangskens sacht,
vreucht en solaes sou zijn verpacht
nae haer en mijn begheeren.

[p. 1299]

 

5.

 

Princesgen denckt om dit gheneucht,

 

wilt u by u lief paren;

 

maer kiest voor ghelt oft schat, de deucht:

 

soo suldy met u Prins in vreucht

 

doorbrenghen uwe jaren.

Tekst.

Nieu Amst. lb., 1591, bl. 110, ‘op de wijse: Als de Heer verkeeren wou, etc’. Het ‘omme gaen’, 1 str., v. 3, wijst op een rondedans.

Melodie.

Souterl., 1540, Ps. 125, ‘Als die Heer’, enz., ‘nae die wise van een dansliedeken: Den lancxten dach van desen jaer // die brengt ons vruechden cleyne’. - Al de verzen, buiten het eerste vers der eerste strophe, hebben voorslag.

Böhme, Altd. Lb., nr. 310b, bl. 392, en Erk u. Böhme, Deutscher Liederh., II, nr. 941c, bl. 719, leiden uit laatstvermelde aanvangsregelen af, dat de tekst en de daarbij behoorende melodie tot een ‘Johannis- oder Sommerwendfesttanz’ kunnen behoord hebben.