Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 956]

266. Ick hebbe ghedraghen wel seven iaer.
(Roosen lesen)

1.
‘Ick hebbe ghedraghen wel seven iaer
een pacxken van minnen, tvalt mi te swaer,
ick ben bedroghen:
ick waende den wilden valc hebben gevangen,
hi is mi ontvloghen.’

2.
- ‘Joncheer, wildi daer loon af hebben,
so coemt noch tavent tot mijnen bedde;
sijt seker dies,
mijn man die is van huys ghereden,
tis zijn verlies.’

3.
- ‘Joncfrouwe, ghi hebt so fellen honden,
oft si mi beten diepe wonden,
waer u dat lief?
Op u mans bedde en come ic niet,
wat mijns geschiet.’

[p. 957]

 

4.

 

- ‘Joncheere, mijn honden sal ic doen binden;

 

aen gheen groen heyde daer staet een linde

 

in eenen boomgaert;

 

daer sullen wi twee genoechlijck wesen

 

stout onvervaert.’

 

 

 

5.

 

In gheenen boomgaert dat hi quam,

 

in sinen armen dat hijse nam;

 

si riep: ‘aymi!

 

dat ic u oeyt so lief gecrege,

 

seer rouwet dat mi.’

 

 

 

6.

 

- ‘Joncfrouken, en roepet niet so seere!

 

Ghi sult een goede vrouwe wederom keeren

 

tot uwen man,

 

ende segt dat ghi waert roosen lesen

 

int soete dal.’

 

 

 

7.

 

- ‘Rooskens te lesen is bi manieren

 

in ghenen velden so menighertieren,

 

des seker zijt!

 

Al soude mijn man zijn ooghen wt crijten,

 

hi is mijns quijt.’

1, 4. Stereotiepe middeleeuwsche beeldspraak, waarbij de minnaar wordt voorgesteld onder de gedaante van een valk (Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 193-4, 382). - 6, 1. t.: en roept. - 6, 4. Over de dubbele beteekenis van roosen lesen, zie Dr. Kalff, t.a.p., bl. 346, aant.

Tekst.

Antw. lb., 1544, nr. 90, bl. 135, ‘een oudt liedeken’, hierboven weergegeven; - Hoffmann v.F., Niederl. Volksldr., nr. 82, bl. 182. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 194 en 415.

Melodie.

I. Fruytiers, Ecclesiasticus, Antw. 1565, nr. 115, bl. 213. - De eerste maten geven de melodie weer van het lied: ‘Een boerman hadde eenen dommen sin’ (zie nr. 39, bl. 212 hiervoren). Beide zangwijzen staan in verband met Gevaert's 3^de thema (zie onze verhandeling: De melodie van het Nederl. lied, 1902, bl. 95).

[p. 958]

Eer dat ick wert ver - leyt in mijn iuecht //
Soo socht ick de
wijs-heyten rech-te duecht //
Met mij-ne ghe-bet //
Sy quam al - te-met //
Dijs Godts Wet //
my het hert ver - huecht.

Aang. als wijs: Veelderhande liedekens, 1569 (zie Wackernagel, Lieder der niederl. Ref., bl. 125, en Dr. F.C. Wieder, De Schriftuurlijke liedekens, 's-Grav. 1900, Regist. nr. 96), voor het lied: ‘Broeders en susters, en vreest doch niet’. Zie mede het lied: ‘Ick hope, dat den tijt noch comen sal’.