Het oude Nederlandsche lied. Deel 2

[p. 942]

261. Noch weet ik eenen ouden kouden man.

1.
‘Noch weet ik eenen ouden kouden man
daer ick soo geern by waer,
hy heeft al op sijn soldertjen,
goet koorn van seven jaer.

2.
‘o Koorentjen van seven jaer,
hoe geern was ick by dy;
als ick den ouden kouden man aensie,
hoe seer bedroef ick my.

3.
‘Als ick den ouden kouden man aensie,
met synen grijsen baert,
soo beven al mijn ledekens,
so seer ick ben vervaert.

4.
‘Als ick om hem gae peynsen,
en om hem peynsen moet,
so vallen my mijn tranen,
van mijn hooft al tot mijn voet.’

5.
De tranen die dat meysje weende,
die deden den ruyter wee;
sy vielen hem op sijn hertje
veel kouder dan de snee.

6.
Sy vielen hem op sijn hertje
veel kouder dan het ys:
‘mijn liefken is ter schoolen geleyt,
ter schoole van Parijs.

7.
‘Schoole,’ seyde sy, ‘schoole van Parijs,
ick wou dat ghy stont in brant,
en dat ik met mijn oversoete lief
sou varen na Engelant.

[p. 943]

 

8.

 

‘Schoon lief, als gy na Engeland vaert,

 

so set op uwen mast

 

maer een so bloeyend ryseken,

 

dat ik u kennen mach.’

 

 

 

9.

 

- ‘Met een so bloeyend' rijseken,

 

wat soud ick daer mee doen?

 

pluck ik van u een bladeken,

 

van dit jaer wort gy groen.

 

 

 

10.

 

Pluck ik van u een bladeken,

 

so kleynen bladekijn,

 

dan most ick dat lieve lange jaer

 

u eygen byslaep zijn.’

1, 4. goet, bijgev. - 2, 1. t.: jaren. - 7, 4. Na Engelant varen = vergenoegd zijn. Zie Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 492-493.

Tekst.

Haerl. oudt lb., Amst. 1716 (27^sten druk), bl. 60, ‘van den ouden kouden man’, zonder wijsaanduiding, hierboven weergegeven. In de uitgave verschenen te Haarlem, bij Vincent Casteleyn, z.j., bl. 53, voert het lied tot stem-aanduiding: ‘Het meysje op den oever’; - Willems, Oude Vl. ldr., nr. 117, bl. 278. - Aangeh. door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 415. Hoffmann v.F., Holländische Volksldr., 1833, bl. 146, noemt dit lied: ‘höchst unverständlich’. Wellicht zijn hier fragmenten van verschillende liederen samengeloopen.

In str. 5 en in de eerste twee regelen van str. 6 vindt men str. 10 en de eerste twee regelen van str. 11 terug van het lied: ‘Och Elsje, seide hi, Elsje’; zie nr. 30, bl. 175 hiervoren. Beide liederen werden dus waarschijnlijk voorgedragen op dezelfde melodie, misschien de nieuwere wijs van ‘Het daghet in den Oosten’. ‘O Korentje van seven jaer’ (str. 2, v. 1) wordt aangeh. door Stalpaert, Guldeiaers feest-dagen, Antw. 1635, bl. 1142, als stem, voor het lied met zelfden strophenbouw: ‘Nataelja draeghd nen rosen-hoed’. Zie mede nr. 23, str. 14, bl. 146 hiervoren, en de aant. bl. 148.