Het oude Nederlandsche lied. Deel 1

[p. 525]

136.
Sonder nommer of ghetal.

1.
Sonder nommer of ghetal
so hebbic vruecht bezeven;
die ic minne mi minnen zal,
so heift mi troost ghegeven;
nu willic vroilic leven.

2.
Wie weet of ics geloven wil,
want ic ne weets niet zelve;
haer troost heift in tverstaen ghescil,
hoe ict keere of welve;
om niet ic dike ende delve.

3.
Soe heift geseit soe sal mi minnen,
dus heift zoe haer vermeten;
maer weltijt salzoes beginnen,
dat soudic gerne weten;
ic duchte soe saels vergeten.

[p. 526]

 

4.

 

Vergeit soet ende ict haer verwite,

 

wat hebbic dan gewonnen?

 

so salzoe secghen sceldet quite,

 

wat doetem yet begonnen,

 

die niet verbeiden connen.

5.
Dus willic beiden ende verdraghen,
laet zien wat zaelt mi baten!
in hebbe, int zwighen no int claghen,
no ghedaen, no ghelaten;
ic peinse ic bem verwaten.

6.
Ghetrouwe minres, roup wi wrake
over zulcke wiven,
die int ghelaet ende in de sprake
in minnen troost bedriven,
ende niet daer bi ne bliven.

Tekst en melodie.

Oudvlaemsche liederen, uitg. door C. Carton (Maetschappij der Vlaemsche bibliophilen), Gent, z.j. (1849), nr. 57, bl. 123. - Aangehaald door Dr. Kalff, Het lied in de M.E., bl. 322.